เธอนั้นเป็นอะไรที่อบอุ่น               รู้สึกถึงความละมุนยามอยู่ใกล้

ก็ไม่ได้จะเรียกร้องสิ่งใด                แค่อยากเก็บไว้ในใจไปนานนาน

หวานน้ำตาลหวานลิ้นอร่อยรส        พอกินหมดอดสิ้นซึ่งความหวาน

หวานน้ำตาลหวานเป็นลมไปตามกาล     หวานแนบใจให้หวานนานต้องหวานรัก

จะหนึ่งนิดหนึ่งหน่อยหรือหนึ่งบ้าง     แต่หนึ่งสิ่งหนึ่งอย่างที่รู้จัก 

มีหนึ่งคนหนึ่งใจในหนึ่งรัก            คือหนึ่งมุ่งหนึ่งมักรักหนึ่งคน

จะใครอื่นหมื่นแสนไม่คิดฝัน           จะคนงามร้อยพันฉันไม่สน

แสนเฉยชาไม่นำพากับฝูงชน         เพียงรักคนหนึ่งเดียวก็คือเธอ

ไม่มีคำว่ารักเธอเท่าฟ้า                  ไม่ได้หาคำหวานมาเสนอ

และไม่มีดอกไม้มาให้เธอ               เพราะมีเพียงรักเสมอตลอดมา

แต่เธอจะรู้ใจบ้างไหมเล่า               ว่าใครเขาคิดถึงคนึงหา

ยังพะวงห่วงใยอยู่ทุกครา              ทุกเวลาคิดถึงอย่างทานทน

อยากจะพูดให้ได้ยินตั้งกี่ครั้ง         อยากจะบอกให้ได้ฟังตั้งกี่หน

อยากระบายความในใจที่วุ่นวน      ที่ต้องทนเต็มเก็บจนเจ็บเกิน

ที่ไม่พูดใช่ว่าจะไม่รัก                   ที่ไม่ทักใช่ว่าจะห่างเหิน

ที่ไม่คุยใช่ว่าจะหมางเมิน              แต่ฉันเขินเกินจะเอ่ยเอื้อนวาจา

จึงต้องเก็บบางสิ่งไว้อย่างลึก           มันคือความรู้สึกใกล้จะบ้า

ที่ยากเกินจะเอ่ยมันออกมา          ซึ่งแม้ว่าฉันน่าจะบอกออกไป

อยากจะบอกให้รู้ความรู้สึก           ว่าลึกลึกชอบเธอขนาดไหน

อยากจะพูดให้รู้ความในใจ           ว่าห่วงใยมีให้เธอคนนี้

คอยแอบมองแอบเพ้อละเมอฝัน     ถึงแต่เธอทุกวันจนเต็มปรี่

แต่ว่าฉันทำได้ก็แค่นี้                  คงไม่มีความหมายแต่อย่างใด

รักของฉันไม่มีเหตุไม่มีผล           เกินกว่าคนทั่วไปเข้าใจได้

รู้แต่เพียงคิดถึงเธอเมื่อไร             อบอุ่นในดวงใจทุกทุกครา

จึงยังมีความรักที่ฝังจิต                ยังคงมีความคิดปรารถนา

ยังคงมีความทรงศักดา                กลับไม่มีความกล้าช่างน่าอาย

แต่แรกเจอเธอนั้นใจฉันเต้น          กลัวนัยน์ตายากเร้นความนัยได้

มิเคยพบประสบพักตร์รักหญิงใด      วันนั้นใจเพิ่งประจักษ์รักแรกเจอ

อย่าถามเลยว่าทำไมใจจึงรัก          มันยากนักที่จักบอกว่าแค่เผลอ

ปล่อยหัวใจให้มันไปรักเธอ          คอยคิดถึงอยู่เสมอตลอดมา

เฝ้ารักเธอจนไม่สนใครก็ช่าง        รักเธอจังในดวงจินต์ถวิลหา

แอบรักแต่ก็รู้ในอุรา                   คอยหักใจตัวเองว่าอย่าคิดไกล

คนอย่างฉันมีสิทธิแค่คิดถึง           คงเป็นหนึ่งในใจเธอไม่ไหว

ได้แต่เพ้อได้แต่พร่ำอยู่ร่ำไป         เราเป็นได้แค่เพียงคนเฝ้าดู

อันสิ่งที่มีอยู่ในใจนั้น                   อยากตะโกนให้ลั่นให้เธอรู้

แต่พอลองทบทวนคิดดู                กลัวเธอไม่รับรู้ไม่เข้าใจ

ฉันคงไม่ดีพอให้เธอซึ้ง                ทุกวันนี้ฉันจึงต้องหวั่นไหว

ด้วยลึกลึกแล้วแคร์เธอสุดใจ         ที่ทำไปตรงข้ามใจตลอดมา

ความรักความหวงห่วงเสมอ           แต่เธอไม่เห็นมันมีค่า

แล้วความโศกความเศร้าเหงาเหว่ว้า     ก็เข้ามาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป

ฉันเองก็เกือบคล้ายคนอกหัก         แอบรักต่อไปจะดีไหม

ถ้ารักแล้วกลับไม่ได้อะไร             แล้วจะรักต่อไปทำไมกัน

ตัดใจในที่สุดด้วยสิ่งนี้                 เป็นคนดีต่อไปทำไมนั่น

มอบน้ำส้มแก้วนี้ตัดสัมพันธ์          ยานอนหลับใส่ในนั้นฉันให้เธอ...

...................................................................................................../...