ครอบครัวของเรา จะมี สามี เรา และลูกชาย 1 คน (ไม่จดทะเบียน)
เราและสามีทำงานกันทั้งคู่ค่ะ ลูกชายเข้าเรียนอนุบาลปีแรก (ตกลงกันว่าเรื่องลูกคนละครึ่ง นอกนั้นแยกกันใช้)
ก่อนหน้านี้เราอยู่บ้านสามี ซึ่งมีญาติๆเยอะค่ะ และสามีจ่ายค่าไฟ
ส่วนเราจ่ายค่าของใช้ที่ซื้อเข้าบ้านทุกเดือน (แบ่งกันเสร็จสรรพ ไม่มีคำว่าเสียเปรียบ)
ก่อนหน้านี้ลูกชายยังไม่เข้าเรียน ตัวเราเองทำงานเก็บเงินเพื่อวางแผนให้ลูกชายเข้าโรงเรียน
ทางฝ่ายชาย ไม่ได้เก็บด้วย เมื่อมีค่าใช้จ่ายเรื่องลูก เขาจะขอยืมให้เราออกก่อนทุกครั้ง
หรือแม้กระทั้ง เรื่องรถ (ของเขาเอง) ก็มายืมเราก่อนบ้าง และทยอยคืน
บางทีเราก็ไม่ได้ให้ยืมทุกครั้ง จะมีผู้ใหญ่บางท่านของฝ่ายชาย มาว่าเราบ้างว่าเราใจดำ
บอกว่าเราเงินเดือนเยอะกว่าเราไม่ช่วยค่ารถของเขา ไม่ให้เขายืมกันบ้าง เป็นสามีภรรยากันทำไมช่วยกันไม่ได้
เงินเดือนเราไม่ได้เยอะกว่ากันมากค่ะ เรา 20k สามี 14k
ก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกัน มีปัญหากันทั้งเรื่องเงิน เรื่องทำงานบ้าน เรื่องเงินก็มีตามข้อความข้างบนค่ะ
แต่เรื่องงานบ้าน เราจะทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ เรื่องซักผ้าไม่ซักผ้า ซึ่งเราเคยตกลงกันไว้ว่า
ต่างคนต่างซักไป ของลูกใครจะทำก็ได้ แต่บางทีเขาเอาของเราไปทำบ้าง (เราไม่เคยขอ)
แต่ญาติฝ่ายชาย พอเขาเห็นเขาก็มาว่าเรา ว่าให้ฝั่งสามีซักผ้าไม่ได้ (ไม่อยากให้สามีกลัวเรา เลยไม่ให้ทำ)
เรามีปัญหาแบบนี้มาหลายครั้ง จนเราเอาลูกออกมาแยกกันอยู่ (ยังติดต่อกันเหมือนเดิมแค่แยกกัน)
เรื่องเงินตกลงใหม่แค่ว่า เขาจะต้องมีเงินเก็บของเขาเองโดยที่ค่าเทอมลูกครั้งหน้าห้ามมายืมเราก่อนอีก
ตอนนี้เรื่องงานบ้านจะได้ไม่ต้องมีใครมานั่งทำให้ใคร แต่สำหรับลูกเรา เรารับผิดชอบเอง
เรื่องเงินค่าใช้จ่ายลูกยังตกลง เป็น คนละครึ่งเช่นเดิมค่ะ (ค่าเทอม ค่าหนังสือ เท่านั้น)
ส่วนค่าอยู่ค่ากินกับเราเราไม่ขอเพราะรู้ว่าเขาไม่มี ให้ค่ะ
จนกระทั้ง เมื่อวันก่อน แฟนมีปัญหาเรื่องเงิน เขาปรึกษาญาติเขาค่ะ และญาติเขาแนะนำให้มาขอยืมเรา
อ้างว่าเรามีเงินเก็บเยอะ และเป็นสามีภรรยากัน ต้องช่วยกัน ในความคิดเราคือเราแยกมาขนาดนี้ยังจะมาให้เราช่วยค่ารถ ค่าใช่จ่ายส่วนตัว
ทั้งๆที่เรามีทั้งค่าใช่จ่ายของลูก (ค่ากินค่าอยู่ ) เขาไม่เคยยื่นมาช่วยเราเลย พูดคำเดียวแค่ว่าไม่มีตัง
ไปไหนต่อไหนด้วยกัน ช่วงวันหยุด เราออกให้ทุกครั้ง เพราะลูกอยากอยู่กับพ่อค่ะ เลยพาไปเที่ยวกัน (ออกให้ทุกรอบ)
ทางฝ่ายชายเขาพูดกับเราว่าลูกชายเขาทำงานหนักเพื่อเรา ทั้งๆที่เราไม่เคยได้เงินเลย
ไม่เคยได้แม้กระทั้งคำพูดที่ว่า มื้อนี้เดี๋ยวเลี้ยงเอง // ไปไหนกับเราเราก็ใจแลกใจ ออกให้ตลอด
แต่พอมาเห็นสภาพการเงิน ซึ่งเห็นมานานมาก ตั้งแต่คบกันแรกๆเขาก็ไม่มีเงิน มีหนี้สิน (เป็นสาเหตุที่ไม่จดทะเบียนด้วยค่ะ)
ตอนนี้ ทางฝ่ายชาย เขาพูดเหมือนกับว่าเราเห็นว่าสามีไม่มีเงินเลยจะทิ้งไปมีคนอื่น
เราเกลียดมากค่ะบอกตรงๆ ถ้าเราคิดถึงเรื่องเงิน เราจะไม่คบตั้งแต่แรกเลย
แต่ ณ.ตอนนี้ เราบอกกับทางเขาไปแค่ว่า เราไม่เห็นเส้นทางของอนาคตเท่านั้นค่ะ เราจึงแยกออกมา
และเขาก็ยังมีหนี้สินติดกับเราอยู่ด้วยค่ะ ยังไม่ได้ใช้คืนก้อนเก่า
ถึงตอนนี้ปัจจุบันเราไม่ให้เขายืมเงินแบบเด็ดขาด เราผิดไหมคะ
เหนื่อย เงินเดือนออกมาเจียดเก็บแทบตายต้องมาให้คนอื่นยืม
มีหน้ามาพูดด้วยนะคะ ทีกับลูก ลูกอยากกิน อยากเล่นอะไรแพงๆทำไมเราให้ได้
แต่กับสามีทำไมเราให้แค่ยืมไม่ได้ ไปเสียเงินกับเรื่องเล่น เรื่องกินของลูกเราเยอะแยะ ทำไม
มันคือความสุขเราไหมคะ เราให้ลูก มีความสุขมันผิดหรอคะ เราเก็บเงินมาก็เพื่อลูกเราปะ? งงกับตรรกะ
เมื่อพ่อแม่สามีผลักภาระมาให้
เราและสามีทำงานกันทั้งคู่ค่ะ ลูกชายเข้าเรียนอนุบาลปีแรก (ตกลงกันว่าเรื่องลูกคนละครึ่ง นอกนั้นแยกกันใช้)
ก่อนหน้านี้เราอยู่บ้านสามี ซึ่งมีญาติๆเยอะค่ะ และสามีจ่ายค่าไฟ
ส่วนเราจ่ายค่าของใช้ที่ซื้อเข้าบ้านทุกเดือน (แบ่งกันเสร็จสรรพ ไม่มีคำว่าเสียเปรียบ)
ก่อนหน้านี้ลูกชายยังไม่เข้าเรียน ตัวเราเองทำงานเก็บเงินเพื่อวางแผนให้ลูกชายเข้าโรงเรียน
ทางฝ่ายชาย ไม่ได้เก็บด้วย เมื่อมีค่าใช้จ่ายเรื่องลูก เขาจะขอยืมให้เราออกก่อนทุกครั้ง
หรือแม้กระทั้ง เรื่องรถ (ของเขาเอง) ก็มายืมเราก่อนบ้าง และทยอยคืน
บางทีเราก็ไม่ได้ให้ยืมทุกครั้ง จะมีผู้ใหญ่บางท่านของฝ่ายชาย มาว่าเราบ้างว่าเราใจดำ
บอกว่าเราเงินเดือนเยอะกว่าเราไม่ช่วยค่ารถของเขา ไม่ให้เขายืมกันบ้าง เป็นสามีภรรยากันทำไมช่วยกันไม่ได้
เงินเดือนเราไม่ได้เยอะกว่ากันมากค่ะ เรา 20k สามี 14k
ก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกัน มีปัญหากันทั้งเรื่องเงิน เรื่องทำงานบ้าน เรื่องเงินก็มีตามข้อความข้างบนค่ะ
แต่เรื่องงานบ้าน เราจะทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ เรื่องซักผ้าไม่ซักผ้า ซึ่งเราเคยตกลงกันไว้ว่า
ต่างคนต่างซักไป ของลูกใครจะทำก็ได้ แต่บางทีเขาเอาของเราไปทำบ้าง (เราไม่เคยขอ)
แต่ญาติฝ่ายชาย พอเขาเห็นเขาก็มาว่าเรา ว่าให้ฝั่งสามีซักผ้าไม่ได้ (ไม่อยากให้สามีกลัวเรา เลยไม่ให้ทำ)
เรามีปัญหาแบบนี้มาหลายครั้ง จนเราเอาลูกออกมาแยกกันอยู่ (ยังติดต่อกันเหมือนเดิมแค่แยกกัน)
เรื่องเงินตกลงใหม่แค่ว่า เขาจะต้องมีเงินเก็บของเขาเองโดยที่ค่าเทอมลูกครั้งหน้าห้ามมายืมเราก่อนอีก
ตอนนี้เรื่องงานบ้านจะได้ไม่ต้องมีใครมานั่งทำให้ใคร แต่สำหรับลูกเรา เรารับผิดชอบเอง
เรื่องเงินค่าใช้จ่ายลูกยังตกลง เป็น คนละครึ่งเช่นเดิมค่ะ (ค่าเทอม ค่าหนังสือ เท่านั้น)
ส่วนค่าอยู่ค่ากินกับเราเราไม่ขอเพราะรู้ว่าเขาไม่มี ให้ค่ะ
จนกระทั้ง เมื่อวันก่อน แฟนมีปัญหาเรื่องเงิน เขาปรึกษาญาติเขาค่ะ และญาติเขาแนะนำให้มาขอยืมเรา
อ้างว่าเรามีเงินเก็บเยอะ และเป็นสามีภรรยากัน ต้องช่วยกัน ในความคิดเราคือเราแยกมาขนาดนี้ยังจะมาให้เราช่วยค่ารถ ค่าใช่จ่ายส่วนตัว
ทั้งๆที่เรามีทั้งค่าใช่จ่ายของลูก (ค่ากินค่าอยู่ ) เขาไม่เคยยื่นมาช่วยเราเลย พูดคำเดียวแค่ว่าไม่มีตัง
ไปไหนต่อไหนด้วยกัน ช่วงวันหยุด เราออกให้ทุกครั้ง เพราะลูกอยากอยู่กับพ่อค่ะ เลยพาไปเที่ยวกัน (ออกให้ทุกรอบ)
ทางฝ่ายชายเขาพูดกับเราว่าลูกชายเขาทำงานหนักเพื่อเรา ทั้งๆที่เราไม่เคยได้เงินเลย
ไม่เคยได้แม้กระทั้งคำพูดที่ว่า มื้อนี้เดี๋ยวเลี้ยงเอง // ไปไหนกับเราเราก็ใจแลกใจ ออกให้ตลอด
แต่พอมาเห็นสภาพการเงิน ซึ่งเห็นมานานมาก ตั้งแต่คบกันแรกๆเขาก็ไม่มีเงิน มีหนี้สิน (เป็นสาเหตุที่ไม่จดทะเบียนด้วยค่ะ)
ตอนนี้ ทางฝ่ายชาย เขาพูดเหมือนกับว่าเราเห็นว่าสามีไม่มีเงินเลยจะทิ้งไปมีคนอื่น
เราเกลียดมากค่ะบอกตรงๆ ถ้าเราคิดถึงเรื่องเงิน เราจะไม่คบตั้งแต่แรกเลย
แต่ ณ.ตอนนี้ เราบอกกับทางเขาไปแค่ว่า เราไม่เห็นเส้นทางของอนาคตเท่านั้นค่ะ เราจึงแยกออกมา
และเขาก็ยังมีหนี้สินติดกับเราอยู่ด้วยค่ะ ยังไม่ได้ใช้คืนก้อนเก่า
ถึงตอนนี้ปัจจุบันเราไม่ให้เขายืมเงินแบบเด็ดขาด เราผิดไหมคะ
เหนื่อย เงินเดือนออกมาเจียดเก็บแทบตายต้องมาให้คนอื่นยืม
มีหน้ามาพูดด้วยนะคะ ทีกับลูก ลูกอยากกิน อยากเล่นอะไรแพงๆทำไมเราให้ได้
แต่กับสามีทำไมเราให้แค่ยืมไม่ได้ ไปเสียเงินกับเรื่องเล่น เรื่องกินของลูกเราเยอะแยะ ทำไม
มันคือความสุขเราไหมคะ เราให้ลูก มีความสุขมันผิดหรอคะ เราเก็บเงินมาก็เพื่อลูกเราปะ? งงกับตรรกะ