คือที่บ้านฐานะยากจนมากครับ คุณพ่อเสียไปแล้วมีเเค่คุณเเม่ที่คอยเลี้ยงดู ผมมีพี่น้องอีก2คนเเต่ทั้งพี่ทั้งน้องก็ได้ออกจากบ้านไปหาที่อยู่ใหม่เเละทำงานเเล้วครับ คือคุณเเม่จบการศึกษามาน้อยเลยสมัครงานไม่ได้ต้องทำธุรกิจของตัวเองเเต่รายได้ไม่มาก ลูกทุกคนต้องส่งเสียตัวเองเรียนเองต้องหาเงินมาเองส่วนผมที่อยู่กับคุณเเม่ ผมก็ได้มาช่วยเหลือธุรกิจกับเเม่บ้าง ผมก็เรียนมหาลัยอยู่ด้วยเลยตั้งใจมากไม่อยากให้อนาคตมันเเย่แบบนี้เเต่คุณเเม่ก็ไม่เคยสนับสนุน ชอบมีปัญหา แบบไปทำกิจกรรมไปแข่งขันนะเขาก็ชอบมีปัญหาไม่อยากให้เราออกนอกบ้าน เขาอยากให้เราดูเเลธุรกิจของเขาเเต่ความฝันเราอยากไปเป็น จป.วิชาชีพมากกว่า คุณเเม่ก็ชอบเปรียบเทียบว่าพี่คนนั้นเป็นเทคนิคการเเพทย์นะมีเงินเยอะมีรถสบาย ผมเลยรู้สึกเเย่ว่าคุณเเม่ไม่เคยสนับสนุนค่าเรียน การทำกิจกรรมเเต่ทำไมต้องการเเบบนั้นเเบบนี้ จนขึ้นมหาลัยผมก็ได้กู้กยศ.ได้ใช้เงินที่ได้มาลงเกี่ยวกับการศึกษา ช่วงนี้เริ่มใช้เงินตัวเองเกี่ยวกับค่าอาหาร ลองฝึกทำอาหารเพื่อจะได้ประหยัดเงิน เเต่เหมือนช่วงนี้คุณเเม่เป็นคนอารมร้อนมากขึ้น ชอบเสียงดัง พูดหยาบคาย ชอบพูดไล่เราออกจากบ้านบ่อยๆ ผมยอมรับนะคับว่าผมเป็นคนที่ไม่อยากช่วยเหลือธุรกิจของคุณเเม่เพราะผมไม่ได้ชอบเเละไม่มีเวลาที่จะช่วยเขา เเต่ก็ช่วยตอนที่มีเวลาว่างเเต่สิ่งที่เเม่เขาต้องการเลยคือให้ออกมาจากมหาลัยเเล้วทำธุรกิจต่อเลย(เเม่เปิดร้านน้ำขายกาแฟครับ) พอเเม่ไม่พอใจก็ชอบพูดว่าพี่กับน้องยังดีกว่าออกจากบ้านเเล้วไปทำงานได้เเล้ว เหลือเเต่ผมที่ยังเกาะเขาอยู่ไม่น่าเกิดมาเลย เกะกะรกโลกไปตายไป(เเม่เขาพูดหยาบคายกว่านี้นะครับ)เเล้วตอนนี้ก็ไล่ออกจากบ้านครับ ผมเลยจะออกจากบ้านเพื่อจะได้ฝึกซ้อมกับการอยู่คนเดียวทำงานไปเรียนไป เราก็ไม่อยากเป็นภาระของเเม่เขาเเละคิดว่าถ้าอยู่กับเเม่เขาต่อไปเรื่อยๆก็จะเจอคำพูดที่toxicมากกว่านี้ เลยอยากจะขอกำลังใจเเละเเนวทางหน่อยครับ ตอนนี้ผมเป็นคนพิการได้เบี้ยคนพิการมาช่วย+กู้กยศ.อยู่ด้วย