เราคบกับแฟนที่อายุห่างกัน 5 ปี มาได้ประมาณปีกว่า เป็นความสัมพันธ์ที่มีความสุขดีแต่ก็ระแวงเรื่องการที่เขาชอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น เราบอกตัวเองทุกครั้งว่าถ้ามีระแคะระคายเรื่องผู้หญิง จะออกไปจากชีวิตเขาเลย แต่ความจริงคือไม่สามารถทำได้ง่ายขนาดนั้น กับแฟนคนเก่าไม่เคยเช็คมือถือเลย พอมากับคนนี้ เราเช็คมือถือตลอด ไม่อยากเช็คแต่มันมีความระแวงในใจเพราะตัวเขาเองที่ทำให้ไม่สบายใจ เราอยากจัดการตัวเองให้ได้ ล่าสุดเหตุการณ์ผู้หญิงคนที่ 2 ที่ยังคงรู้สึกเกลียด ทั้งตัวผู้หญิงและแฟนตัวเองลึกๆ คือ ผู้หญิงคนนี้อายุมากกว่าแฟนได้ประมาณ 2 ปีรู้จักเพราะวิ่งเท่าที่ทราบเป็นเพื่อนในกลุ่มวิ่งด้วยกัน หลังๆแฟนเริ่มเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนี้ว่าดียังไง เป็นพี่ที่ดียังไง ขี้เมา ดื่มเหล้าเก่ง ดูแล ใส่ใจ เฮฮ่า ตลก สาวแก่ แต่เป็นคนไม่มีอะไรหรอก เท่าที่แฟนเล่าแล้วจำได้นะ ตอนที่รับรู้แรกๆไม่ได้เอะใจคิดว่าดีด้วยซ้ำมีเพื่อนที่ดีมีมิตรที่ดี แต่แฟนชักพูดถี่ขึ้น อะไรดลใจให้เข้าไปดูแชท ที่แฟนคุยกับผู้หญิงคนนี้ ปรากฎว่ามันมากเกินไป
...................
มากเกินไปในที่นี้คือ คุยกัน ตื่นหรือยัง กินเข้าวยัง ทำอะไรอยู่ ถึงบ้านยัง อาบน้ำแล้ว บลาๆ เรื่องทั่วไป แค่พี่น้องที่นับถือกันในกลุ่มวิ่งต้องใส่ใจกันขนาดนี้หร้อ (ขอถามคนที่วิ่งหน่อยเถอะค่ะ) มันไม่ใช่แค่ประเด็นเรื่องวิ่ง งานวิ่ง การจัดการเรื่องวิ่ง
เราได้มีการบอกแฟนครั้งที่ 1 ว่าเราไม่โอเคนะ คุยกันแบบนี้ ถ้าเราคุยกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้บ้างจะรู้สึกอย่างไร เราถามแฟนตัวเองกลับ เราคิดว่าจะได้รับการแก้ปัญหา เพราะเขาเป็นแฟนเรา รักเราไม่ใช่หร้อ ไม่ควรทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจสิ แต่แฟนเราบอกว่า มันไม่มีอะไรแค่พี่น้อง เรานึกว่าเขาจัดการตัวเองเปลี่ยนพฤติกรรมในการในการพูดคุยแต่ปล่าวเลย!!! เขากลับเอาปัญหาเรื่องที่เรามีความรู้สึกหึงห่วง ไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น ทำไมเราถึงรู้หร้อ เพราะเราพบว่าเขายังคงคุยกันแบบเดิม จนเราขอเลิกเลยเราไม่ทนแล้ว แฟนเราโทรไปหาผู้หญิงคนนั้นบอกให้คุยกับเราที ว่าระหว่างพี่กับผมมันไม่ได้มีอะไร ผู้หญิงคนนั้นไม่รับสาย พิมพ์ตอบกลับมาในแชทว่า
.......................
"พี่ติดประชุมมีอะไร อย่าบอกนะว่ามีปีปัญหากันอีกแล้ว!! มันไม่ได้มีอะไร มันไม่ใช่หน้าที่พี่นะที่จะต้องเคลียร์ ไปคุยกันเอาเอง ทำไมแฟน....ถึงเป็นแบบนี้ ถ้าแฟน.... เป็นแบบนี้พี่ว่าเราไม่คุยกันหรอกเจอกันค่อยคุย"  
.......................
ผู้หญิงคนนั้นรับรู้ปัญหา ว่า เรากับแฟนมีปัญหาเรื่องหึงห่วงที่เกิดจากตัวเขาด้วยส่วนหนึ่ง จากการที่ผู้หญิงคนนั้นพิมพ์ตอบกลับมาแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าแฟนเราเอง เอาเรื่องที่เรารู้สึกหึงหวง ไปคุยกับผู้หญิงคนนี้ มันใช้หร้อว่ะ.... เรายังคงโมโหแฟน อีกส่วนหนึ่งก็รู้สึกว่า มันไม่น่าจะมีอะไรจริงๆ ในเมื่อผู้หญิงบอกเองว่าไม่ต้องคุยกันแล้ว ก็ดูเหมือนจะเป็นผู้ใหญ่สมวัย 30+  แก้ปัญหาไม่อยากให้น้องทะเลากัน
.......................
จนเรื่องสงบลงไปซักพัก ได้ไปเจอกันในงานวิ่งที่แฟนพาไปครั้งแรกได้เจอเพื่อนแฟนรุ่นพี่ที่แฟนนับถือ และเจอผู้หญิงคนนั้น เราก็ยกมือไหว้ตามปกติเพราะเห็นว่าเขาน่าจะเป็นผู้ใหญ่ที่เข้าใจผู้หญิงด้วยกัน มีการกินข้าวด้วยกัน เรายิ้มให้ตักข้าวให้ผู้หญิงคนนั้น สบตาด้วย ก็ไม่เห็นเขาค่อยคุยหรือเฮฮ่าอะไรนิ ไม่ค่อยคุยกับเราด้วยทั้งๆที่เราอยากจะคุยกับเขาจะตายห่า เราไม่อยากที่จะรื้อปัญหาที่เคยหึงห่วงขึ้นมาพูดในวงกินข้าวเพราะมีผู้ใหญ่หลายคนที่อายุมากๆ และเข้าก็ไม่ได้เกี่ยวในเหตุการณ์ด้วย มันไม่สมควร
........................
เหตุการณ์ในวันนั้นก็ผ่านไปด้วยดีเราก็สบายใจว่ามันคงไม่มีอะไรอย่าคิดมากเลยเราบอกตัวเองในเมื่อทั้งแฟนเราและผู้หญิงคนนั้นเข้าใจถึงความรู้เราแล้วเราก็พอใจ แต่ป่าวเลย...ดอกกก กลับมาคุยกันอีกแล้วหนักยิ่งกว่าเดิมอีก วันหยุดก็คุยกันเช้าเที่ยงสายบ่ายเย็น มีกิจกรรมไปวิ่งด้วยกันบ้างขึ้นเขาบ้างระหว่างแฟนเรากับเขา เราไม่เคยติดเรื่องที่แฟนไปทำกิจกรรมที่เขาชอบมันคือความสุขมันคือชีวิตเขาเราโอเคเสมอ แต่ที่เราไม่โอเคคือ การพูดคุยที่เหมือนจีบกันอ่ะค่ะ.. เหี้...(สบถ) เหมือนเดิมถึงบ้านหรือยังกินข้าวยังทำอะไรอยู่ วันหยุด "ผู้หญิงทอดไข่เจียวไหม้ พิมพ์บอกว่าทอดไข่ไหม้ แฟนตัวดีของเราก็ถามกลับไปว่าไหนๆขอดูหน่อย..... เราพูดกับตัวเอง กูคิดมากอ่อว่ะ แบบนี้คือเรื่องปกติ  ผู้หญิงถามแฟนว่าได้ไปวิ่งมั้ยงานนี้ถ้าไม่ได้ไป พี่ตรอมใจตายเลยนะ" กินเยอะนะจะได้อ้วนๆ" บลาๆ
.........................
อ๋อออออออหร้อออออ โมโหมากพยายามเก็บอาการพยายามกล่อมตัวเองมันไม่มีอะไรมันไม่มีอะไรมันไม่มีอะไร จนไม่ทนแล้ว...... หลุดทุกความรู้สึกเสียใจร้องไห้ทำไมถึงยังคงไม่แคร์เราที่เป็นแฟน ทำไมถึงยังคุยกันแบบนี้ สิ่งที่เราได้กลับมา แฟนเรากลับพูดว่า ผมห้ามความคิดใครไม่ได้หรอก คุณจะคิดอะไรต่ำๆของคุณ คุณคุณก็คิดไป ผมไม่สน มันเจ็บมากนะคนที่เรารักคนที่เราไว้ใจพุดกับเราแบบนี้ ถึงตอนนี้ความรู้สึกนี้ไม่เคยหายไป เราทะเลาในตอนเช้าวันนั้น ตอนเย็นเขาก็กลับมาง้อ ว่าถ้าเขาไม่คุยอีกเลย เราจะกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ย เราบอกว่าเราไม่ไหวแล้วกับสิ่งที่เราโดนกระทำ เราสมควรที่จะได้รับความรักดีๆ เราบอกเค้าว่าไปเถอะสิ่งที่แฟนทำมันแย่มากมันหลายครั้งแล้ว เกิน 3 ครั้งแล้วเราขอให้เขาแก้ปัญหาเรื่องนี้ มานานแล้ว เราบอกให้เขาไปไม่ต้องมาตื้อเราอีก ให้รีบกลับบ้านพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปวิ่งที่ต่างจังหวัดอีก เรารู้ว่างานนี้แฟนเราและผู้หญิงคนนั้นก็ได้เจอกันอยู่แล้ว แต่การวิ่งมันคือความสุขของเขาเราไม่เคยห้าม เขากลับบอกเราว่าไม่ไปแล้วงานนั้นเจอทะเลากันแบบนี้ไม่ไปแล้ว ลึกๆเราดีใจมากนะที่เขายังเอ่ยแสดงเห็นถึงความสำคัญเราบ้าง แต่เชื่อมั้ยเรารู้ว่าเขาโกหกอยู่ดี 555555 หัวเราะทั้งน้ำตา เพราะเขาทำแบบนี้ประจำ เราเบื่อที่จะฟังคำโกหก รุ่งเช้ามืดในวันที่เขาไปวิ่งเราจึงไปบ้านและถ่ายรูปส่งไปว่าเราอยู่บ้านเขานะมาหานะ 
.........................
โมโหก็โมโห โกรธเกลียด ตลกนะรู้นะว่าตัวเองยังไงก็ต้องเจอแบบนี้ แต่ก็พาตัวเองมาเจอ เหมือนจะง้อให้มีความรู้สึกดีๆแต่ก็เหวี่ยงความรู้สึกเราอีกครั้ง แฟนเราก็ไม่ได้แยแสอะไร พิพม์บอกกลับมาว่า "ตามนั้น อะไรของคุณ" ถ้ามันจะพังก็ให้พังแบบเราดูร้ายเลยไม่เก็บอาการแล้ว โทรไปเลยระหว่างที่เขาขับรถกลับมาจากงานวิ่ง ถามเขาว่าแคร์ความรู้สึกของผู้หญิงคนนั้นมากใช่มั้ย มากกว่าเราใช่มั้ย ถึงได้ทำกับเราแบบนี้ตลอดมา ปรากฎว่า!!!!!!!!ในรถผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยจ้าาาา
.......................
ในรถ มีแฟนเรา ผู้หญิงคนนั้น และผู้ชายอีก 1 คนที่ไปวิ่งด้วยกันสมมุติให้ชื่อ นายA  3 คนในรถ เหตุการณ์ในรถผู้หญิงคนนั้นแทรกพูดมาว่า 
"อะไรกันหนัก หนา ว่าจะไม่พูดแล้วนะ" ในเมื่อเราได้ยินเสียง เราก็บอกว่าดีเลยอยากจะคุยด้วยมานานแล้ว เราเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าพี่ตลอดไม่มีคำหยาบคาย ผู้หญิงคนนั้นรับสายแทนและพูดว่า "น้องเป็นอะไรมากป่ะ ได้ขึ้นต้นอย่างนี้ได้ค่ะ จัดให้  เราสวนกลับไปเลย หนูต้องถามพี่มากกว่า พี่เป็นอะไรมากมั้ย เหงามากหร้อพี่ เช้า เที่ยง สายบ่ายเย็น คุยกันตลอด วันหยุดก็คุยกันไข่เจียวพี่ไหม้ มากมั้ยค่ะ ไม่ได้ไปวิ่งด้วยกันจะตรอมใจตายเลยค่ะ กินข้าวเยอะกินข้าวน้อยถ่ายรูปมาให้ดูตลอด เหงาหร้อ เป็นชุดไม่หยุดเราพูดถึงประโยคต่างๆที่เราเห็นคุยกัน สาบานได้ว่าไม่ใส่สีตีไข่เพิ่มเลย 
พี่เป็นพี่ภาษาอะไรรู้ว่าน้องมันทะเลาหึงห่วงกันก็ควรจะวางตัวเสียใหม่ ที่หนูยกมือไหว้ วันนั้นก็นึกว่าจะเป็นผู้ใหญ่เข้าใจปัญหาน้องมัน แต่ปล่าวเลยหนักข้อขึ้นทุกวันเป็นหนูหนูไม่ทำนะ แต่หนูไม่โทษพี่คนเดียวหนูโทษแฟนหนูด้วยพี่ไม่ต้องกังวล 
(อี)ผู้หญิงนั้นคงพูดแทรกนี้ไม่ทัน ก็เลยพูดหยาบใส่เราสั้น ว่า "อะไรปัญญาอ่อน"  อ้าวววหยาบก่อนนะ เราก็เลยสวนกลับไปสั้นเลยว่า "พี่ว่าตัวเองหร้อค่ะ"
มันเริ่มจะรุนแรง นายA จึงเขามาร่วมคุย
.........................
นาย A บอกให้ฟังพี่นะ ผู้หญิงคนนี้เขาคุยกันแบบนี้ทุกคน กับพี่เขาก็คุยแบบนี้ บางทีแกล้งจับอวัยวะพี่ด้วย แฟนพี่ยังไม่ว่าอะไรเลยไม่เหมือนเรา 
เราตอบนาย Aไปว่า พี่หนูไม่ใช่แฟนพี่นะ หนูคือหนู แล้วหนูก็บอกปัญญหาที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว และมันไม่ได้รับการแก้ไข นาย A เลยบอกว่าถ้าเราคิดแบบนี้ก็คือ เราเห็นแก่ตัว!!!!! หร้อว่ะ
.......................... 
เราอยากถามช่วยตอบเราที่ให้ความคิดเราชัดเจนเราเป็นผู้หญิงที่มีความคิดแปลกประหลาดหร้อไม่ปกติอ่อ
การที่เราหึงแฟนเรา คือเราเห็นแก่ตัว?
การที่ผู้หญิงคนนั้น เฟรนลี่กับทุกคน กับแฟนเราด้วย แล้วเรารู้สึกว่ามันมากเกินไป คือ ก_เห็นแก่ตัว?
...........................
ฉันเองก็สนับสนุนความคิดจงเป็นตัวของตัวเอง100000000% เหมือนกัน แต่คุณก็ต้องคำนึงด้วยว่าทำให้ใครเดือนร้อนหรือป่าว ฉันไม่เคยห้ามให้คุณไม่เฟรนลี่กับคนอื่นคุณจะจับอวัยเพศใครฉันไม่สน ฉันอยู่ในขอบเขตว่านี้แฟนฉัน 
นาย A คุณตัดสินใจ ว่าฉันเห็นแก่ตัว คุณอธิบายได้หรือป่าว ว่าความเห็นแก่ตัว คืออะไร? ฉันอาจจะไม่ได้เก่งเรื่องวิ่ง แต่ฉันบอกก็ได้ว่าความเห็นแก่คืออะไร....
ส่วนพี่ผู้หญิงคนนั้น เขาคงเหงา.... ซึ่งฉันไม่ได้ใจกว้างพอที่จะให้แฟนบำบัดความเหงาของใคร คุณบอกว่ามันไม่มีอะไรคุณพูดได้ทุกคนพูดได้แต่ตัวลึกๆของคุณย่อมรู้ว่าคุณควรหยุดคุย แต่คุณเลือกที่จะไม่หยุด คุณคิดอะไรอยู่...แฟนฉันก็เหมือนกันเขาสมควรทำแบบบนี้หร้อวางตัวแบบนี้หร้อ
..........................
เหตุการณ์ในครั้งนั้นเหมือนแผลในใจไม่เคยหายสนิท ต่อให้ฉันให้อภัยแต่ลึกเหมือนฉันไม่เคยได้รับการขอโทษที่จริงใจเลย
มาวันนี้ฉันเลิกกับแฟนไปได้สองสามวัน อดีตแฟนฉันโพสรูปงานที่ไปวิ่งด้วยกันกับผู้หญิงคนนั้น บอกว่ารูปโพสคู่ไม่ได้ความว่าจะเป็นแฟนกัน คุณบอกว่าผู้หญิงเป็นคนซื้อรูปนี้เองและส่งมาให้คุณต้องโพสหร้อ เราขอให้ลบคำนึงความรู้สึกเราบ้างยังห่วงไม่ใช่อ้อแม้จะเลิกกันไปแล้วบอกเองหนิ ตอนกลับมาคบกันอีกรอบขอให้โพสรูปคู่บ้างอ้างดินอ้างฟ้า อ้างสารพัด  ตามนั้น
.........................
ฉันสงสัยในตัวเองว่าฉันผิดปกติหร้อ ฉันอยากจะปล่อยวางไม่อยากยุ่ง อยากจะทำใจได้ไม่โกรธไม่เคือง ฉันควรทำอย่างไร