ก็รักเราไม่เท่ากัน......
.....มันเหมือนระเบิดเวลา....
ผมกับเค้าทัศนะคติไม่ค่อยตรงกันตั้งแต่แรก
ผมเป็นคนคิดบวก เธอเป็นคนคิดลบในทุกเรื่อง
สังคมแตกต่างกัน ผมเป็นพนักงานประจำ
เค้าทำงานอิสระ เธอเป็นคนเก่ง ทำธุรกิจส่วนคัว
เราคบกันมาได้ยังงัย อาจเป็นเพราะผมเป็นฝ่ายยอมเค้าทุกครั้ง  เพราะผมรักเค้ามาก....
ความรักชนะทุกสิ่ง!!!!!

ผมคิดว่าเราคบกัน ควรให้เกียติกัน ไม่ปิดบังกัน มีอะไรก็ต้องบอกกัน จะไปไหนมาไหนก็ควรบอกกัน และที่สำคัญคือไม่นอกใจกัน

ผมทำอะไร จะไปไหน กลับบ้านตอนไหน คือรายงานเค้าทุกอย่าง เป็นการสร้างความไว้ใจให้แกกัน แต่เค้ากลับคิดคนละมุม คือทำไมเค้าต้องรายงานผมทุกเรื่อง ทำไมเค้าต้องอธิบาย  เค้าทำงานตอนไหน กลับกี่โมง ไปกับใคร ที่ไหนยังไง

คือเค้าเคยบอกเลิกผม ครั้งนั้นเราคบกัน6เดือน เค้าบอกจะไปแต่งงานกับผู้ชายแก่คนนึง เพราะทำธุรกิจด้วยกัน เค้าต้องแต่งงานเพื่อให้ครอบครัวเขาสบาย เพราะผู้ชายรวยมาก ผู้ชายจะซื้อรถเบนซ์ซื้อบ้านให้เงินสดเป็นล้านๆ เค้าต้องเลือกความสุขสบายให้ตัวเขาและครอบครัว
ผมตกใจ แต่ตั้งสติได้ ก็บอกให้เขาไปเลย ผมยินดีด้วย ถ้านั้นคือความสุข ผมยอมปล่อยคุณ...
2สัปดาห์ ผ่านไป เธอก็โทรมาง้อผม บอกแค่ล้อเล่น เอออคือเล่นกับความรุ้สึกคนเนี้ยนะ...🙄

เค้าขอคืนดี ผมก็ยอมเปิดใจ เพราะเราเพิ่งเริ่มต้น

ผ่านไปหนึ่งปี มาอีกละ นายทุนบุญทุ่ม!!!

ที่ผมไม่ไว้ใจเค้าก็เพราะ งานของเค้าคืองานขาย เช่นขายประกัน ลุกค้าจะเป็นผู้ชายมีอายุ เค้าไปไหนต่อไหนกันสองต่อสอง ครั้งแรกๆผมก็เข้าใจว่าทำเพื่องานเพื่อเงิน แต่เค้าขายประกันตั้งแต่เช้าจนสี่ทุ่มก็ยังไม่กลับบ้าน เราทะเลาะกันบ่อยมาก เธอปิดการขายได้แล้วก็ควรจบ แต่ยังแอบติดต่อกันอีก หาเรื่องทำธุรกิจร่วมกัน ขายที่ดินขายบ้าน เราทะเลาะกันหนักมาก เราก็คุยกันใหม่ ผมขอให้เธอเลิกติดต่อกับผู้ชายคนนั้นสะ  เธอก็ยอมนะ .....
หลังจากนั้นก็มีเข้ามาอีก เป็นเพราะงานของเค้าด้วยมั่ง งานที่ต้องหานายทุน หนุนหลัง งานที่ต้องใช้เงินก้อนใหญ่ ลงทุน
ผมก็ยินดีนะ ที่เห็นเค้าทำงานเก่ง หาเงินเก่ง แต่ก็ต้องมีขีดจำกัด ว่าแค่งาน แค่เพื่อผลประโยชน์

ไม่ใช่คุยงานตอนไหนก็ได้ 4-5ทุ่มยังโทรหากัน
เช้าไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นก็โทรหากันแล้ว  8โมงโทรซื้อข้าวรอน้องที่ออฟฟิศนะ เธอรับสายคุยกันไม่เคยสนใจความรุ้สึกคนที่ยืนอยุ่ข้างๆเขาเลย
ผมไม่มีสิทธิหึงหวง พอถามก็ทะเลาะกันอีก

ไม่มีใครยอมให้แฟนตัวเองไปกับผู้ชายคนอื่นหรอกคับ
ผมอยู่กับความหวาดระแวง กังวล หึงหวง ถึงขั้นหลอนเวลาโทรศัพท์ของเธอมีสายเข้า เวลาเธอแชท ผมก็จะกลัวเค้าแอบแชทกับคนอื่น
ผมวนเวียนกับความรุ้สึกนี้มา3ปี

ผมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาทุกอย่าง จนไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง ผมก็ยอมเพราะรักเขามาก

จนวันนี้ วันที่เขาบอกเลิกผม เธอไปแบบไม่ร่ำลา

ทำให้ผมคิด ทบทวนสิ่งที่ผ่านมา
หรือว่าเรา เอาเชือกไปมัดตัวเธอแน่น จนขาด
ความรักคือ.....?

ความรักของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน
ผมคิดว่า ตลอดระยะเวลาที่ผมคบกับเค้า ผมใช้ความอดทน ใช้ความพยายาม ใช้ความดีทำทุกอย่างเพื่อให้เค้าได้อยู่กับผม  ค่อยๆเรียนรู้ให้เธอสนิทใจ
ผมรักเค้ามากมากจนลืมไปว่านี่มันชีวิตคน ความรักที่ผมให้เค้าคือการ เอาเขือกมัดตัวเค้าให้แน่นที่สุด เค้าจะต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อผม เค้าต้องฟังผมคนเดียว  ผมเป็นคนติดแฟนมาก ผมเป็นคนเอาแต่ใจ งี่เง่า ขี้หึง ขี้งอล แต่ก็แพ้เธอทุกเรื่อง!!
ผมเพิ่งมารู้ในวันนี้ว่าเค้าบอกเลิกผม  มันทำให้ผมคิดทบทวน ได้แต่โทษตัวเอง บางอารมณ์ก็โกธรเค้าที่ไม่เคยเห็นค่ากับรักที่เราทุ่มเทให้  

ย้อนถามหาความดีของเธอ.....
เธอเป็นคนเก่ง ดิ้นรน หาเงินเก่ง นอนเก่ง กินเก่ง ลุยๆ ชอบทะเล ภูเขา น้ำตก เราชอบเหมือนกัน

ชอบความนิ่งเงียบ ความเป็นผู้ใหญ่ ชอบเวลาเธองอแง อ้อนเก่ง  

20วันแล้วนะ ที่เราแยกทางกัน