สวัสดีครับ
ผมมีป้าซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆของพ่อครับ เห็นมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ผมย่างเข้าเลย 3 แล้ว ป้าผมก็ย่างเข้าเลข 7 แล้ว ลักษณะนิสัยของป้าคือ แกจะเป็นคนที่พูดจาไม่ค่อยดีซักเท่าไรครับ อย่างผมจำความได้ตั้งแต่ตอนนั้นผมยังเล็กอยู่แกพูดขึ้นมาประโยคนึงคือ
"พ่อแม่น่ะมันไม่รัก mung หรอก ไม่รู้เหรอว่ามันไม่ได้รัก mung เลย"
แต่ตอนนั้นผมวิ่งร้องไห้ไปหาแม่ครับและเล่าให้ฟัง
จนมาถึงตอนนี้ครับ ป้าก็ไม่เคยเปลี่ยนครับ ณ ตอนนี้ ป้าอยู่ตัวคนเดียวอีกบ้านครับ แยกออกไปอยู่ตั้งนานแล้ว ป้ามักจะบอกว่า อยู่บ้านเบื่อ อยากให้มารับพาไปเที่ยว กินข้าวหน่อย เลี้ยงข้าวป้าหน่อย เพราะว่าป้าอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีงานอะไรทำ ยากจนแค่ไหนถึงขั้นรับบัตรคนจน บัตรสวัสดิการของรัฐ แล้วป้าก็จะเล่าขึ้นมาว่า สมัยที่ผมยังเป็นนศ. เลี้ยงข้าวผมสารพัด (เลี้ยงแค่ไม่กี่ครั้งแล้วตามมาด้วยเสียงบ่น)
ผมก็ด้วยความที่เห็นว่าเป็นป้าของเรา ก็เลยไปรับแกไปเที่ยว พาแกไปเลี้ยงข้าวบ่อยๆครับ
แต่นิสัยการพูดจาไม่ดีของแกยังคงอยู่เหมือนเดิมครับ ไม่ได้ถึงขั้นว่า ขึ้นรถมาปุ๊บ พูดไม่ดีตลอด แต่คำพูดไม่ดีของแกที่หลุดออกมาแต่ละที ทำให้ผมโกรธและโมโหขึ้นมาเลยครับ และคิดทุกครั้ง โกรธทุกครั้ง คำพูดของแกที่พูดกับผม (ลืมบอกไป อยู่ภาคเหนือนะครับ) เช่น
- ฮา เป็นเจ้านาย ส่วน คิง เป็นขี้ข้าที่มีหน้าที่รับใช้ฮา (ผมคิดในใจว่า มาพูดแบบนี้ในรถของคนอื่นที่คุณไม่ได้ออกเงินซื้อแม้แต่บาทเดียวเนี่ยนะ)
- ช่วงนี้ ทำงานอยู่บ้านทั้งวัน ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเท่าไรเหรอ ? สมน้ำหน้า
- ไม่เคยเห็นผีเหรอ คิง มันเป็นคนที่ไม่ได้ความ ไม่ได้เรื่อง อย่างฮา นี่เห็นถือว่าเป็นคนมีบุญ (อืม งั้นขอเป็นคนไม่ได้ความแบบนี้ดีกว่ามั้ย อะไรก็ไม่รู้)
- เผอิญว่ามีอยู่ช่วงนึงผมติดโควิด ป้าก็พูดขึ้นมาเลยว่า เป็นไปได้ยังไง นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนเดียวในครอบครัวที่ติดโควิดนะ น่าอับอายมาก
- ใช้คำพูดขึ้น คิง และฮากับผมตลอดที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมเหมือนโดนจิกหัวเรียก
- พาไปกินร้านอาหารดีๆ บุฟเฟ่ต์โรงแรมเพราะด้วยความหวังดีว่าอยากให้แกได้กินของดีๆกลับตวาดว่า ทำไมไม่รู้จักโทรบอกล่วงหน้า จะได้เตรียมท้องไปกินให้มันเต็มที่
นี่คือความกดดันที่ผมได้รับจากป้ามาตลอด คิดแล้วมันทำให้อารมณ์โกรธของผมพลุ่งพล่านขึ้นมา ผมกำลังตัดสินใจว่า จะขอห่างจากป้า และไม่ยุ่งเกี่ยวกับป้าอีก เพราะถ้าไปหาป้า ยังไงป้าก็ไม่มีวันเปลี่ยน ป้าก็คงจะพูดอะไรแบบนี้กับผมไปเรื่อยๆ
ผมกลัวครับว่าซักวัน ผมข่มเอาไว้ เก็บเอาไว้จนทนไม่ไหว ระเบิดออกมา ผมอาจถึงขั้นชกป้า หรือทำร้ายร่างกายป้าได้เลย
ผมนึกถึงภาพนั้น คิดว่าคงไม่ใช่ภาพที่ดีเท่าไร มันเสียหมดทุกฝ่าย
คิดว่า การที่ผมตีตัวออกห่างจากป้ามาเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือยังครับ การที่ไม่ไปหา ไปดูแล พาไปเที่ยวเหมือนเดิม จะโอเคมั้ยครับ
ผมตัดสินใจเกี่ยวกับป้าของผมแบบนี้ถูกต้องมั้ยครับ
ผมมีป้าซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆของพ่อครับ เห็นมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ผมย่างเข้าเลย 3 แล้ว ป้าผมก็ย่างเข้าเลข 7 แล้ว ลักษณะนิสัยของป้าคือ แกจะเป็นคนที่พูดจาไม่ค่อยดีซักเท่าไรครับ อย่างผมจำความได้ตั้งแต่ตอนนั้นผมยังเล็กอยู่แกพูดขึ้นมาประโยคนึงคือ
"พ่อแม่น่ะมันไม่รัก mung หรอก ไม่รู้เหรอว่ามันไม่ได้รัก mung เลย"
แต่ตอนนั้นผมวิ่งร้องไห้ไปหาแม่ครับและเล่าให้ฟัง
จนมาถึงตอนนี้ครับ ป้าก็ไม่เคยเปลี่ยนครับ ณ ตอนนี้ ป้าอยู่ตัวคนเดียวอีกบ้านครับ แยกออกไปอยู่ตั้งนานแล้ว ป้ามักจะบอกว่า อยู่บ้านเบื่อ อยากให้มารับพาไปเที่ยว กินข้าวหน่อย เลี้ยงข้าวป้าหน่อย เพราะว่าป้าอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีงานอะไรทำ ยากจนแค่ไหนถึงขั้นรับบัตรคนจน บัตรสวัสดิการของรัฐ แล้วป้าก็จะเล่าขึ้นมาว่า สมัยที่ผมยังเป็นนศ. เลี้ยงข้าวผมสารพัด (เลี้ยงแค่ไม่กี่ครั้งแล้วตามมาด้วยเสียงบ่น)
ผมก็ด้วยความที่เห็นว่าเป็นป้าของเรา ก็เลยไปรับแกไปเที่ยว พาแกไปเลี้ยงข้าวบ่อยๆครับ
แต่นิสัยการพูดจาไม่ดีของแกยังคงอยู่เหมือนเดิมครับ ไม่ได้ถึงขั้นว่า ขึ้นรถมาปุ๊บ พูดไม่ดีตลอด แต่คำพูดไม่ดีของแกที่หลุดออกมาแต่ละที ทำให้ผมโกรธและโมโหขึ้นมาเลยครับ และคิดทุกครั้ง โกรธทุกครั้ง คำพูดของแกที่พูดกับผม (ลืมบอกไป อยู่ภาคเหนือนะครับ) เช่น
- ฮา เป็นเจ้านาย ส่วน คิง เป็นขี้ข้าที่มีหน้าที่รับใช้ฮา (ผมคิดในใจว่า มาพูดแบบนี้ในรถของคนอื่นที่คุณไม่ได้ออกเงินซื้อแม้แต่บาทเดียวเนี่ยนะ)
- ช่วงนี้ ทำงานอยู่บ้านทั้งวัน ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเท่าไรเหรอ ? สมน้ำหน้า
- ไม่เคยเห็นผีเหรอ คิง มันเป็นคนที่ไม่ได้ความ ไม่ได้เรื่อง อย่างฮา นี่เห็นถือว่าเป็นคนมีบุญ (อืม งั้นขอเป็นคนไม่ได้ความแบบนี้ดีกว่ามั้ย อะไรก็ไม่รู้)
- เผอิญว่ามีอยู่ช่วงนึงผมติดโควิด ป้าก็พูดขึ้นมาเลยว่า เป็นไปได้ยังไง นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนเดียวในครอบครัวที่ติดโควิดนะ น่าอับอายมาก
- ใช้คำพูดขึ้น คิง และฮากับผมตลอดที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมเหมือนโดนจิกหัวเรียก
- พาไปกินร้านอาหารดีๆ บุฟเฟ่ต์โรงแรมเพราะด้วยความหวังดีว่าอยากให้แกได้กินของดีๆกลับตวาดว่า ทำไมไม่รู้จักโทรบอกล่วงหน้า จะได้เตรียมท้องไปกินให้มันเต็มที่
นี่คือความกดดันที่ผมได้รับจากป้ามาตลอด คิดแล้วมันทำให้อารมณ์โกรธของผมพลุ่งพล่านขึ้นมา ผมกำลังตัดสินใจว่า จะขอห่างจากป้า และไม่ยุ่งเกี่ยวกับป้าอีก เพราะถ้าไปหาป้า ยังไงป้าก็ไม่มีวันเปลี่ยน ป้าก็คงจะพูดอะไรแบบนี้กับผมไปเรื่อยๆ
ผมกลัวครับว่าซักวัน ผมข่มเอาไว้ เก็บเอาไว้จนทนไม่ไหว ระเบิดออกมา ผมอาจถึงขั้นชกป้า หรือทำร้ายร่างกายป้าได้เลย
ผมนึกถึงภาพนั้น คิดว่าคงไม่ใช่ภาพที่ดีเท่าไร มันเสียหมดทุกฝ่าย
คิดว่า การที่ผมตีตัวออกห่างจากป้ามาเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือยังครับ การที่ไม่ไปหา ไปดูแล พาไปเที่ยวเหมือนเดิม จะโอเคมั้ยครับ