สวัสดีค่ะ คือเราอยากทราบว่าที่เราเป็นอยู่มันปกติหรือเปล่าหรือเรามีปัญหาทางจิต 
เข้าเรื่องเลยนะคะ คือเวลาที่เราได้ยินคนพูดเรื่องสองแง่สองง่ามเรารู้สึกขยะแขยงไม่อยากอยู่ใกล้ หรือบางทีเราโดนเพื่อนผู้ชายแซวเราก็รู้สึกไม่ชอบ
จนมันทำให้เราไม่กล้าแต่งตัวตามแฟชั่นที่เพื่อนคนอื่นแต่งกันเลยค่ะ ต้องแต่งตัวมิดชิดตลอดเพราะเรากลัวคนคิดเรื่องลามกกับเรา ไม่กล้าแม้แต่ใส่เสื้อกล้ามหรือใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นเพราะกลัวคนคิดอะไรหื่น ๆ แล้วส่วนตัวเรามีน้องชายน้องเราจะเป็นคนขี้อ้อนมาตั้งแต่เด็กชอบกอดแม่กอดพี่ ทุกครั้งที่น้องมากอดเราจะรรบาะบัดออกแรง ๆ หรือเวลาน้องมาอยู่ใกล้ ๆ ที่เรารู้สึกว่ามันใกล้เกินไปเราจะรีบถอยออก แล้วมีช่วงนึงน้องเข้ามาเรียนพิเศษที่กรุงเทพแล้วมาพักห้องเรา คือด้วยความผู้ชายอะค่ะเค้าก็จะมีการที่แบบอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวออกจากห้องน้ำ หรือเป้าตุงตอนเช้า ทำให้เรารู้สึกเกลียดแล้วขยะแขยงน้องตัวเองไปเลยมันถึงขั้นที่จะอ้วกเลยอะค่ะ จนตอนนี้ในหัวก็ชอบคิดเรื่องพวกนี้ซ้ำ ๆ จนรู้สึกเกลียดน้องตัวเองไปเลยไม่อยากเจอไม่อยากเล่นด้วยเหมือนเดิม จนมันลามไปโกรธแม่ด้วยในใจเราโทษแม่ตัวเองว่าทำไมไม่หาคอนโดให้น้องอยู่คนเดียวทำไมต้องเอาน้องมาอยู่ที่คอนโดเรา จนตอนนี้ความรู้สึกมันดิ่งไปหมด เราอยากรู้ว่ามันปกติไหม เราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองเรื่องนี้ยังไงคะ ขอความคิดเห็นทุกคนหน่อยนะคะ