เราผิดรึป่าวที่เราอิจฉาพี่ชายตัวเอง เเต่เล็กจนโตเราแทบไม่ได้ยินคำชมจากเเม่เลยเเต่กลับกันพี่เราเเม่ชมตลอดเลย บ้านเราพูดคำหยาบเราก็พยายามเข้าใจนะ เเต่กับพี่เเม่เราไม่เคยพูดเลย ลูกอย่างนั้นอย่างนี้ทีกับเราทั้งอีทั้งสัตว์มาเต็มเลย เราตั้งใจเรียนได้top3ของห้องตลอดเเต่เเม่ก็ไม่เคยชมเราซักครั้ง เราเคยถามเเม่ว่ารักเราบ้างไหม เเม่ชอบบอกว่าพ่อกับก็รักลูกทุกคนนั่นแหละ เราไม่เชื่อ ไม่เชื่อคำว่ารักของเเม่ ตอนนี้เราเหมือนเด็กขี้อิจฉาเลย ทุกครั้งที่พี่กลับมาบ้าน เราไม่ชอบเลย ทุกคนจะให้ความสำคัญกับพี่ เราเหมือนคนที่ถูกเลย เเม่จำได้หมดพี่เกิดวันไหน เกืดปีอะไร พี่ชอบกินอะไร เเต่กับเราที่อยู่กับเเม่ตลอด เเม่ไม่เคยตอบได้ซักครั้งว่าเราชอบกินอะไร เราเกิดปีไหนเเม่ยังจำไมได้เลย เราเคยบอกให้เเม่บอกเราเหมือนบ้านคนอื่นบ้างเเต่เเม่ก็ชอบบอกว่ามันไร้สาระ เวลาเเม่พูดโทรศัพท์กับพี่ประโยคทิ้งท้ายที่เราได้ยินตลอดคือเเม่บอกกับพี่ว่าเเม่รักพี่นะ ที่บ้านเราบอกกับเราว่าไม่คาดหวังอะไรกับเราหรอกเเต่พอเราเกาดตกเราทั้งโดนด่าโดนว่าว่าทำไมโง่ ทำไมทำไม่ได้ ทุกครั้งที่ทะเลาะกับเเม่เเม่ชอบด่าแรงๆ เช่นด่าว่าทำตัวเหมือน ทั้งๆที่เราเเทบไม่ได้ออกจากบ้าน พอเเม่ด่าพ่อก็มาซ้ำเติม ขุดคำด่าทั้งนรกเลย เเต่เราจะผิดไหมถ้าเราเรียนจบเเล้วเราจะหนีไปจากพ่อกับเเม่ มันจะผืดรึป่าวถ้าเราหยีออกมาอยู่คนเดียว