เราไม่รู้ว่าต้องหาทางออกยังไงแล้ว ในขณะที่เราพิมพ์เราก็ยังร้องไห้อยู่ คือเรื่องของเรากับแฟนเราคะ คบกันมาได้ประมาณ9เดือนแล้วคะ ช่วงแรกๆอะไรก็ดีคะ หลังๆเหมือนเริ่มเบื่อกัน แต่ก็ยังอยู่ด้วยกันคะ เรายอมรับเลยคะ เรารักเขามาก เขาเป็นผชขี้หึงมากไม่ยอมให้ผชคนไหนเข้าใกล้เวลาไปทำงานหรือไปกินข้าวนอกบ้านเราก็เข้าใจคะ ทำตามเขาทุกอย่างเพื่อให้เขาสบายใจไม่ให้คุยหรือไม่ไห้เข้าใกลัผชคนอื่น ในใจมีความอึดอัดนิดนึงคะแต่เพื่อเขาเรายอมทำคะ กลับกันเขาก็ทำให้เราสบายใจคะ ไม่ยุ่งกับเรื่องผญเลยคะ ดูเหมือนจะดีใช่มั้ยคะ แต่สิ่งที่ทำให้เราทั้งสองคนมีปัญหาจนถึงทุกวันนี้คือ เรื่องฐิติคะ ต่างฝ่ายต่างมีความคิดของตัวเองศักศรีตัวเอง เราก็เป็นผญคนนึงที่งี่เง่าคะแต่ไม่บ่อยมากถ้าเทียบกับอดีต ฟอร์มจัด ขี้ร้องไห้ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาจะชอบหนี แล้วให้เราร้องไห้เองละหยุดเอง มันทรมานนะคะ ในเวลาที่เราต้องการเขาเขาไม่อยู่ปลอบเราเลยเกือบทุกครั้ง เราขี้น้อยใจมาก เขาจะเห็นเพื่อนเห็นทุกคนสำคัญหมด ยกเว้นเรา เราแค่อยากให้เขามีเวลาให้เราบ้าง ทำงานเสร็จกลับมา ไม่ค่อยจะกลับมาห้อง ชอบออกไปหาเพื่อน ติดเพื่อนนั่นแหละคะ เราจะเจอกันอีกไม่ถึงเดือนเขาต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น เราก็ทำใจไม่ค่อยจะได้ แต่เหมือนเขาไม่ได้แคร์เราหรือสนใจอะไรเราเลย เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว เราโทษตัวเองนะคะ คนทีผิดเราหรือเปล่าเป็นผญโง่เรียนไม่เก่ง แถมซื่อบื้อ งานก่ไม่ทำ(ไม่ได้ขอเงินเขาใช้คะ มีเงินส่วนตัวใช้คะ)เราก็กำลังหางานทีเหมาะกับเราคะ เรื่องงานก็เครียดมากพอคะ อาจจะเป็นเพราะเหตุผลนี่เขาเลยมองว่าเราไม่มีค่าอะไรเลย อันนี้เราคิดเอง เพราะเราไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ หลายๆครั้งที่เขาปล่อยให้เรารักษาความรู้สึกเอง แล้วตัวเองไปอยู่กับเพื่อน เรื่องเวลาคะ อย่างที่บอก ถ้าเพื่อนนัดกับเรานัด เขามักจะเลือกเพื่อน เราคิดมาตลอด นี่คือความรักจริงๆหรอ ทำไมมันทรมานในทุกๆวัน อยากสำคัญในสายตาเขา แต่มันไม่เป็นอย่างหวังขอแค่นั้น ไม่ต้องมาเลี้ยงไม่ต้องมาซื้อของแพงๆให้ เราซื้อเองได้ เราแค่ต้องการผชที่รักเราเห็นเราสำคัญ แต่เขาไม่เคยแม้แต่บอกรัก เราเหนื่อยมากแล้วละคะ เราเคยจะตัดขาดกับเขาหลายครั้ง แต่ก็ต้องกลับมาเหมือนเดิม เพราะรักและคิดถึงเขา แต่ถ้าเรายังอยู่ยังงี้ต่อไป เราก็จะเจอแต่เรื่องเดิมๆ ร้องไห้ทุกวันคะ ช่วงนี้ เราไม่กล้าบอกคนในครอบครัว ถ้าครอบครัวเราหรือคนรอบข้างเรารู้ว่าเราร้องไห้อ่อนแอขนาดนี้เขาจะไม่ยอมให้เราคบต่อไปแน่นอน แต่เมื่อ2วันก่อนเราหนีกลับคอนโด เพราะเสียใจ เหตุผลเดิมๆคะเลือกเพื่อน แล้วน้องเราก็น่าจะรู้แล้วคะว่าเราร้องไห้หนัก เคยนั่งคุยกันแล้วคะ ปรับความคิดก็ยังเหมือนเดิม เขาเป็นคนชอบเอาคืน ตัวอย่าง ถ้าเรารับแอดผช เขาก็จะรับแอดผญ เรื่องตรวจโทรศัพก็เหมือนกัน ทุกอย่าง เหมือนต้องมีผลประโยชน์ต่อกันเท่านั้น ไม่ยอมเสียเปรียยเด็ดขาด อันนี้เรียกว่าคนรักกันหรือเปล่า แต่เราบอกเลยตั่งแต่มีแฟนมา เราไม่เคยเจอแบบนี้ สรุปเลย เราคบเขาเรารู้สึกว่าเราตัวเล็กมาก ไม่มีความหมายหรือมีค่าอะไรกับแฟนเราคนนี้เลย จากผญงี่เง่าเอาแต่ใจมากๆ เรายอมปรับเพื่อเขา ไม่ใช่ว่าทุกวันนี้ไม่งี่เง่าแต่เราเปลียนไปมากจริงๆ เราดีขึ้นในเรื่องอารมณ์ คนรอบข้างเราพี่สาวเรา ยังชมเรา แต่ถ้าเราดีขึ้นแล้วต้องมาร้องไห้เดิมๆแบบนี้มันเรียกว่าดีมั้ย เราอยากผ่านจุดนี่ไปให้ได้ เมื่อไหร่ที่เราหยุดร้องไห้หยุดเรียกร้องหาเขา เราคงจะไม่รักเขาแล้วใช่มั้ย เราอยากผ่านตรงนี้ไปไห้ได้ ทุกคนว่าเราควรปล่อยเขาไปมั้ยคะ ให้เขาไปเจอคนในแบบของเขา เพราะเขาไม่ได้รักหรืออยากอยู่กับเราแล้ว มีแต่เราที่ยังจมนั่งคิดถึงนั่งร้องไห้ อยากให้กลับมาเหมือนเดิม แต่มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เราควรปล่อยเขาไปใช่มั้ย
เรามีเรื่องทุกข์ใจอยากปรึกษาทุกคนคะ