รักแรกในที่นี้คือผมชอบเขานะครับชอบมากไป แต่ไม่ได้เป็นแฟนกับเขาคนรับ เรื่องมีอยู่ว่า ผมชอบเขาตั้งแต่ป.2-3 ผมก็เป็นคนขี้อายได้แต่แอบมองไปวันๆมีวันหนึ่งผมอยากไปบอกชอบเขาแต่ตอนนั้นมีเหตุทำให้ผมต้องกลับต่างจังหวัด ผมเลยให้เพื่อนผมขอเบอร์ให้เพื่อจะได้บอกชอบ เขาคนนั้นรู้ทันว่าเป็นผมที่ให้มาขอเขาเลยบอกเพื่อนผมว่าไม่ชอบผมทำตัวน่ารำคาญชอบเสียงดังไรงี้อ่ะครับผมก็ร้องไห้นะและก็ตัดใจไปตอนจบป.6 เราไปกันคนละรร.ตอนนี้ม.4ผมสอบได้รร.ที่เขาอยู่ แล้วไปเจอเขาทำให้ผมรู้ได้ว่า ผมไม่ได้อยากเป็นแฟนกับเขาก็ได้ขอแค่มีเขาในชีวิตเพราะเขาคือรักแรกของผมแต่เราไม่สนิทกันแทบจะไม่เคยคุยกัยเลยครับผมเคยทักเฟสไปhbdเขาแต่ก็ไม่ตอบปัจจุบันก็ unfriend ผมด้วย(น่าจะแบบโล๊ะเพื่อนที่ไม่รู้จักออกครับ)
มีแต่igผมติดตามเธอตลอดผมอยากเข้าไปทำความรู้จักเธอมากๆครับอยากดูและคอยซัพพอร์ตเธอแบบเพื่อนก็ได้แต่ผมไม่รู้จะเข้าหายังไง วันปฐมนิเทศผมได้ยินเพื่อนเขาที่ผมก็รู้จักเคยอยู่ห้องเดียวกันตอนประถม บอกว่านั้นใช่ผมไหม ผมได้ยินไม่ค่อยชัดคือแบบเธอยังจำผมได้อ่ะครับ จริงๆผมตั้งใจเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อไปเมคเฟรนกับเขาแต่เขาดันจำผมได้ผมควรทำไงครับให้ได้แบบเป็นเพื่อนกับเขาผมแค่อยากมีเขาในชีวิตครับ แล้วนี้ก็เหลืออีก3ปี มหาลัยไม่น่าจะได้เจอกันด้วย