ขอแนะนำตัวซักนิดนะคะ เราเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านอายุ19มีพ่ออายุ60ปี ไม่รู้ด้วยความต่างของอายุที่ที่มากหรืออื่นๆ ทำให้ไม่ค่อยจะลงรอยกันไม่ว่าจะเป็นการคิดและการใช้ชีวิต แค่เรื่องเล็กก็มีปัญหากันตลอด ซึ่งเราไม่เคยจะก้าวร้าวเถียงหรือว่าอะไรกับเขาเลย เราทนรับอารมณ์พ่อมากตั้งแต่ช่วงประมาณป.3 ที่พ่อเริ่มจะใช้อารมณ์กับคนในบ้านไม่ว่าจะเป็นตัวเราเองหรือแม่เราด้วย เราอยู่อย่างนี้มาจนซักช่วงม.1-2 เราเริ่มเหมือนจะมีอาการทางจิต เครียดที่มีปัญหากับพ่อตลอดเลยไม่ว่าจะเล็กใหญ่ขนาดไหนซึ่งเราทำได้แค่ก้มรับหมดถึงไม่ใช่ความผิดเราเพื่อให้เรื่องจบๆไป เริ่มหลอนได้ยินเสียงพ่อดุเวลาอยู่คนเดียวทั้งบ้านหรือ จะหลอนเห็นผู้ชายเดินในบ้านประจำ เราไม่ได้เกียจพ่อนะก็รักเขา แต่ว่าเราสุขภาพจิตแย่ลงทุกวันจนทุกวันนี้อยากฆ่าตัวตายในบางวันที่ต้องรับฟังเขาว่าคำด่าจากเขา เราจากคนอารมณ์ดีใจเย็นก็เปลี่ยนไปจนแม่ทักว่าหัวร้อนง่ายขึ้นนะ เราไม่รู้จะทำยังไง เราคุยกับพ่อก็ไม่ได้คุยก็ทะเลาะไม่ได้ช่วยไรเลย เราว่าหากเรายังต้องรับอารมณ์ไปมากกว่านี้ เราต้องฆ่าตัวตายในซักวันแน่ เราไม่เคยเข้าใจเลยครอบครัวที่เคยมีความสุขหายไปไหน
  *ขออธิายเพิ่มเติมนะคะ เรากับพ่อนิสัยต่างกันมากๆ เราเป็นคนเงียบชอบอยู่บ้านทำงานหน้าคอม (สำหรับคนที่คิดว่าเราเล่นเกมแล้วหลอนบอกเลยno ถึงเราจะสร้างเกมพัฒนาเกมทำปั้นโมเดลขาย แต่เราแยกออกกับชีวิตจริงขอตัดเรื่องความรุนแรงที่มาจากเกมค่ะ) ส่วนพ่อเราเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมเพราะนักการเมืองท้องถิ่น ชอบเอาเรื่องนอกบ้านมาลงเรากับแม่ไม่พอใจใครก็เอาอารมณ์มาลงที่บ้าน ตะโกนโวยวาย มาขึ้นเสียงใส่ทั้งๆที่เราก็อยู่ของเราดีๆ
 ขอขอบคุณล่วงหน้ากับคำแนะนำค่ะ