เราไม่ได้เกลียดพ่อมากนะคะไม่ได้เกลียดขนาดนั้น ตอนเด็กๆ3-7ขวบเรารักพ่อมากสนิทกับพ่อมากๆพอโตมาเริ่มรู้เรื่องปัญหาครอบครัวที่บ้านก็ทำให้เรามองพ่อเปลี่ยนไป พ่อชอบทำร้ายร่างกายแม่ 
ง่ายๆเลยพ่อเป็นคนเอาแต่ใจต้องได้ดั่งใจตัวเองทุกอย่าง พ่อชอบกินเหล้า เล่นยา เห้อมันทุกข์ใจจริงๆนะคะ
แต่แกพยายามทำตัวให้เป็นพ่อที่ดีแต่ความหวังดีของพ่อทำร้ายเราหมดเลย กดดัน อยากให้เป็นเหมือนลูกคนอื่น ยิ่งตอนนี้ยิ่งรู้สึกเกลียด 
ตอนนี้พ่อแม่เราแยกทางกันแล้วค่ะ ของที่พ่อกับแม่ช่วยกันหามาแต่ก่อน ตอนนี้ไม่เหลือเลยพ่อขายหมด มีหนี้อยู่สองแสน แม่รับไว้คนเดียวแต่พ่อไม่ทำอะไรสักอย่าง ล้มเหลวหมด
เรากำลังจะขึ้นมหาลัย พ่อเคยบอกว่าจะหาเงินมาช่วยตรงนี้ แต่พอจะเปิดเทอมอยู่แล้ว ก็ยังไม่มีค่ะ เราต้องหาเอง ภ่พจำในหัวเราตอนนี้มีแต่พ่อที่ตีแม่ ทำร้ายจิตใจเราซ้ำๆบังคับกดดัน และห่วยแตก ล่าสุดก็คือบวชอยู่ เหมือนเขาทิ้งทุกอย่าง ต่อให้เขาไม่บวชเขาก็ไม่ทำอะไรเหมือนเดิม กินเหล้าติดยาซ้ำๆยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยทำไมต้องทิ้งให้เรากับแม่ลำบาก ตั้งแต่เด็กยันโตไม่เคยพยายาม