สวัสดีค่ะทุกคน หนูเป็นลูกคนเล็กค่ะอายุ17ปีคุณพ่อ85เป็นคนสมัยก่อนมากๆ(เมียเยอะ)คุณพ่อมีลูก5คนค่ะแต่ที่จะวนมาดู(นานๆที)มีแค่3คน เราเป็นคนเล็กแน่นอนค่ะการดูแลพ่อเลยตกมาอยู่ที่เราเพราะพ่ออยู่บ้านเราบ้านเรามี3คน พ่อ แม่ เรา คุณแม่เป็นแม่บ้านค่ะทำงานเหนื่อยมากๆ(ขึ้นชื่อว่าแม่บ้านอ่ะเนอะ) เรากำลังเรียนอยู่ม.6ค่ะตอนนี้มีโอกาสติดทุนที่จีน ทุนรัฐบาลให้เรียนฟรีก็จริงแต่มันก็จะมีสอบนู่นนี่นั่นตรวจร่างกายต่อพาสปอร์ตเยอะแยะ เมื่อก่อนเราทำพาร์ทไทม์ที่โลตัสค่ะแต่อยู่ๆคืนนึงพ่อล้มชักปั้มหัวใจหน้าบ้านเข้ารพ.เราเป็นห่วงพ่อมากเลยพูดส่าจะกินเจทุกวันพระตอนนี้ก็กินอยู่พอพ่อกลับบเานช่วงเเรกๆเดินไม่ได้ก็ดูแลก้นไปฉี่แตกทุกวันซักผ้าทุกวันเหนื่อยมากยิ่งแม่เราไม่ต้องพูดถึงเช็ดตัวนู่นนี่นั่นดูแลบ้านก็ไม่เห็นจะมีอีลูกคนไหนมาช่วยฝั่งเราเลย แล้วล่าสุดเมื่อ2วันก่อนคุณพ่อล้มค่ะก้นกระเทือกคือม่วงบวมนัางนอนไม่ได้เลยเราเลยบอกให้ลุง(พี่คนโต)พาพ่อไปหาหมอหน่อยเพราะเราขับรถไม่เป็น แต่ดันมาว่าเราสะงั้นว่าดูแลไม่ดีอะไรต่างๆคือคุณพ่อล้มตอนตี4ค่ะเราหลับอยู่แต่พอได้ยินก็สะดุ้งทันที พ่อเป็นคนเกรงใจลูกคนอื่นมาก ยกเว้นเราและคุณแม่ ชอบไล่ออกจากบ้าน ด้างู้นงี้ คือเยอะแยะมากมายเมื่อคืนเราก็เป็นห่วงแกไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้ว ทีนี้เรามีคำถามค่ะถ้าเราขวานผ่าซากเก็บของออกจากบ้านไปเลยแล้วแชทหาลูกแกคนอื่นแบบนี้ได้ไหมคะคือเราเหนื่อยมากจริงๆค่ะลูกครอื่นบอกทุกคนต้องทำงานเหนื่อยเหมือนกัน แล้วเรากับแม่ไม่ต้องทำหรอคะ เขาไม่เคยให้เงินแม่เราเป็นแม่บ้านเงินเดือน9000ไหนจะค่ากินไปรร.เราค่าทำเอกสารตปท.ค่ากินค่ายาพ่อ คือเราไท่ไหวแล้วจริงๆค่ะถึงขั้นคิด-ตัวตาย ถ้าเราออกจากบ้านเราเชื่ออย่างน้อยต้องมีลูกแกจะไปดูแบแต่ดูแลดีเท่าเรากับแม่มั้ยก็อีกเรื่อง ถ้าเป็นทุกคนทุกคนจะเลือกทำยังไงคะ เครียดจริงๆค่ะเครียดจนอยากหนีไปบวชไม่อยากอยู่แล้ว 
ปล.ขอบคุณที่รับฟังหนูนะคะ