เราอายุ 15 พ่อกับแม่เราค่อนข้างเป็นคนใจร้อน เขาไล่เราไปต*ย ไล่เราออกจากบ้านแทบทุกวัน คนอื่นเป็นเหมือนกันไหม หรือมันเป็นเรื่องปกติคะ ตอนป.5 เขาไล่ออกจากบ้าน แบบจริงๆจังๆ เก็บเสื้อผ้าเราใส่กระเป๋า คือที่ทะเลาะกัน ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย ส่วนมากเขาจะหงุดหงิดใส่เราก่อน ปกติเราเป็นคนเสียงใหญ่ เหมือนผู้ชายนิดนึง ตอนพูดเลยจะดูตะโกน แต่จริงๆมันไม่ใช่ มันเลยเป็นปัญหามาตลอด เขาเคยบอกว่า ไม่ชอบหน้าเรา ยิ่งมองยิ่งเกลียด เกิดมาทำไมไม่รู้เป็นภาระ บางเรื่องเล็กๆน้อย เช่น แม่บอกให้เรากินข้าวเก่า เราก็ตักข้าวเก่ามาเต็มจานเลย แลล้วตักข้าวใหม่รึ่งช้อน ให้มันร้อนๆ แล้วแม่ก็ด่าเรา ไล่เราไปตาย เราอธิบายแล้ว เขาก็ทำเป็นประชด ว่าเราลูกเมวดา ต้องกราบตีน ไล่เราออกจากบ้าน ไล่เราไปต*ยที่ไหนก็ไป คือเราแบบ ใจสลายเลย เราโดนตั้งแต่เรามาอยู่กับเขา ปกติเราอยู่กับตากับยาย เราโดนตลอดเลย พี่ชายเราก็โดน จนพี่ชายหนีออกจากบ้านไป ( ห่างกับเรา7ปี ) เขาถีบเรา แบบล้มเลย เขาก็ตบหน้าเรา ไม่รู้ว่าเมาด้วยรึเปล่า แต่โลกเราเหมือนพังจริงๆ เราแค่อยากได้ความรักสักนิดก็ได้ เราไม่เคยขออะไรจากเขาเลย มือถือก็ผ่อนเองแทบทุกเครื่องที่มี เราใชเงินตัวเองออกหมดเลย เราเริ่มมีอาการแพนิค เวลาร้องไห้ต้องเอามือปิดหูแน่นๆจะได้ไม่ได้ยินเสียงอะไรมันทรมาณมากๆ มือเราสั่นตัวสั่นไปหมดเลยทุกคนใจร้ายกับเรามากเลย เพือนเราก็ไม่มีสักคน พ่อแม่ก็ยังใจร้ายกับเรา มันมีหลายๆวูบ ที่อยากเดินออกไปแล้วไปโดน้ำต*ย มันเหนื่อยมากๆเลย