นพดลเดินเข้าไปในร้านคาเฟเจ้าประจำ
เขากวาดสายตามองไปทั่วร้าน แต่ไม่พบบุคคลที่ต้องการหา
เขยกนาฬิกาขึ้นดูเวลา
12.02 น.
เขามาสายกว่าเวลานัดไปแล้วสองนาที แต่คู่นัดของเขากลับมาสายกว่าเขา ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน โดยเฉพาะไม่ควรเป็นในวันนี้
เขาเลือกนั่งโต๊ะที่ไม่เป็นจุดสนใจเพื่อรอ
เขาสั่งแฟลตไวท์กับพนักงานที่มารับออเดอร์
ความจริงเขาไม่ชอบกาแฟ แต่เขาชอบสั่งเครื่องดื่มแปลกๆเพื่อโชว์ความรู้ของเขา ที่ไม่ใช่จะรู้จักแต่ลาเต้ เอสเปรสโซ่ หรือคาปูชิโน เหมือนคนทั่วไป
เขาชอบความรู้สึกที่ได้เป็นคนพิเศษ
นพดลเพิ่งละเลียดจิบชั้นนมด้านบนของกาแฟไปได้คำหนึ่ง ก่อนที่ธีรากรจะมาถึง
นพดลวางแก้วกาแฟลง ลุกขึ้นจะโอบไหล่ธีรากรตามความเคยชิน แต่ฝ่ายหลังถอยหนีอย่างรังเกียจ
มือของนพดลจึงค้างอยู่กลางอากาศ แล้วเขาก็ยกมือยอมแพ้ ผายมือเชิญให้ธีรากรนั่งลง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
ธรากรหันไปสั่งโกโก้เย็นกับพนักงานที่เดินตามหลังมา
นพดลรอจนพนักงานคล้อยหลังไปจึงพูดขึ้น
"เรื่องระหว่างเราคงถึงตอนอวสานแล้วสินะ"
"ไม่ใช่" ธีรากรแก้ "อวสาน ใช้กับนิยายเรื่องยาว แต่เรื่องของเรา มันแค่ จบลง แค่นั้น"
"ยังใช้คำเก่งเหมือนเดิมเลยนะ" นพดลหัวเราะไม่ใส่ใจ
"คุณเอามาหรือเปล่า" นพดลถามพลางมองไปยังกระเป๋าเอกสารที่ธีรากรถือมา แลบเลิ้นเลียปากอยางคาดหวัง
"ผมไม่อยากเชื่อ ว่าคุณเป็นคนอย่างนี้"
"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณซุกซน ตอนนี้พวกเราคงมีความสุขกันอยู่"
"ผมควรจะปล่อยให้คุณหลอกต่อไปอย่างนั้นหรือ"
"แต่แบบนั้น พวกเราก็มีความสุขกันดีนี่นา"
"มันเรื่องของคุณคนเดียว"
"จะคิดแบบนั้นก็ตามใจ" นพดลผายมือออก "ถ้าผมบอกว่า ทุกคนล้วนแต่เต็มใจ สมยอมกันทั้งนั้น มันจะช่วยได้มั้ย"
ธีรากรแค่นเสียง "แล้วคุณได้บอกพวกเขาหรือเปล่า ว่าคุณจะถ่ายวิดีโอน่ะ"
ธีรากรเคยไปที่บ้านของนพดล และแอบหยิบแผ่นซีดีบางแผ่นกลับบ้านตัวเองมาเปิดดูด้วยความอยากรู้ว่านพดลแอบมีความลับอะไรเอาไว้ แล้วก็พบว่าเป็นวิดีโอที่เขาแอบถ่ายไว้กับชายอื่น และไม่ใช่แค่คนเดียว ไม่ต้องสงสัย ว่านพดลต้องถ่ายคลิประหว่างเขากับธีรากรเก็บไว้ด้วยแน่
เมื่อนพดลรู้ว่าซีดีหายไปสามแผ่น เขารู้ว่าใครเอาไป และเขาก็รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับธีรากรคงถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
นพดลจึงได้เรียกค่าตัดสัมพันธ์จากธีรากรเป็นเงินจำนวนหนึ่ง ซึ่งธีรากรเรียกมันว่าเป็นการแบล็คเมล
"เรื่องเงินที่คุณขอน่ะ" ธีรากรเว้นช่วง "ผมไม่ให้"
"คิดดีแล้วหรือ" นพดลคลิกลิ้น
"ผมไม่คิดอะไรหรอก" ธีรากรว่า ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากด
สามวินาที หลังจากธีรากรกดเลขหมายสุดท้าย เสียงระเบิดดังสนั่น บนคอนโดที่อยู่ใกล้ๆ มองเห็นได้จากหน้าต่างร้าน
นพดลมองอย่างตกตะลึง เพราะที่ตรงนั้น มันคล้ายกับห้องของเขาเลย
"อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ" ธีรากรตอบ "นั่นคือเหตุผลที่ผมมาสายไงล่ะ"
"ทำไม"
"หลังจากที่โดนผมเจอแล้ว คุณคงไม่เก็บไว้ที่บ้านอีกหรอก คุณจะซ่อนมันที่ไหนได้ ถ้าไม่ใช่ที่รังลับ ห้องคอนโดของคุณ ผมไม่อยากเสียเวลาค้นหา ก็เลยระเบิดทิ้งเสียให้หมด"
"คุณวางระเบิดอย่างนี้ คิดว่าจะรอดไปได้อย่างนั้นหรือ"
"ผมเอาคลิปของคุณกับลูกส.ส.ที่ผมหยิบมาไปแบล็คเมล์ ส.ส.คนนั้นในนามของคุณเรียบร้อยแล้ว ถ้าตำรวจจะตามสืบล่ะก็ คงเจอกับคู่กรณีที่มีน้ำหนักมากกว่าผม น่าจะทำให้หลงทางได้พอสมควร แล้วผมก็ยังมีคลิปอีกหลายตัวที่ยังไม่ได้ส่งอีกนะ"
นพดลวางสองมือลงบนโต๊ะ เขาก็เป็นนักเล่นเกม เมื่อถึงคราวที่เขาแพ้ เขายอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี
ตอนนั้น ภายในร้านมืดลงเล็กน้อย แม้จะเป็นเวลากลางวัน และก็เงียบลงเพราะเครื่องปรับอากาศหยุดทำงาน
"คุณเล่นเกินไปหรือเปล่า แรงระเบิดถึงกับทำให้ที่นี่ไฟดับเชียวนะ" นพดลหัวเราะน้อยๆ
"ไม่ใช่" ธีรากรแก้ "เป็นคนของผมที่ทำการตัดไฟ เพื่อที่จะได้ชิงเทปกล้องวงจรปิดในร้านนี้มา ผมคงปล่อยให้มีภาพผมอยู่ในร้านนี้ไม่ได้"
"คราวนี้คงจบจริงๆสินะ"
"เรื่องโกหกระหว่างเรา มันอาจจะจบลง" ดวงตาของธีรากรทอแววนุ่มนวล วางกระเป๋าเอกสารลงบนโต๊ะ กดปุ่มปลดล็อค
"แต่ชีวิตคุณที่ก่อกรรมทำชั่วมามากมายน่ะ..."
ธีรากรเปิดกระเป๋า หยิบปืนเก็บเสียงออกมาจ่อที่กลางหน้าผากของนพดล แล้วเหนี่ยวไก
"อวสาน"
....................................................................................................................................................../...
อวสาน
เขากวาดสายตามองไปทั่วร้าน แต่ไม่พบบุคคลที่ต้องการหา
เขยกนาฬิกาขึ้นดูเวลา
12.02 น.
เขามาสายกว่าเวลานัดไปแล้วสองนาที แต่คู่นัดของเขากลับมาสายกว่าเขา ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน โดยเฉพาะไม่ควรเป็นในวันนี้
เขาเลือกนั่งโต๊ะที่ไม่เป็นจุดสนใจเพื่อรอ
เขาสั่งแฟลตไวท์กับพนักงานที่มารับออเดอร์
ความจริงเขาไม่ชอบกาแฟ แต่เขาชอบสั่งเครื่องดื่มแปลกๆเพื่อโชว์ความรู้ของเขา ที่ไม่ใช่จะรู้จักแต่ลาเต้ เอสเปรสโซ่ หรือคาปูชิโน เหมือนคนทั่วไป
เขาชอบความรู้สึกที่ได้เป็นคนพิเศษ
นพดลเพิ่งละเลียดจิบชั้นนมด้านบนของกาแฟไปได้คำหนึ่ง ก่อนที่ธีรากรจะมาถึง
นพดลวางแก้วกาแฟลง ลุกขึ้นจะโอบไหล่ธีรากรตามความเคยชิน แต่ฝ่ายหลังถอยหนีอย่างรังเกียจ
มือของนพดลจึงค้างอยู่กลางอากาศ แล้วเขาก็ยกมือยอมแพ้ ผายมือเชิญให้ธีรากรนั่งลง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
ธรากรหันไปสั่งโกโก้เย็นกับพนักงานที่เดินตามหลังมา
นพดลรอจนพนักงานคล้อยหลังไปจึงพูดขึ้น
"เรื่องระหว่างเราคงถึงตอนอวสานแล้วสินะ"
"ไม่ใช่" ธีรากรแก้ "อวสาน ใช้กับนิยายเรื่องยาว แต่เรื่องของเรา มันแค่ จบลง แค่นั้น"
"ยังใช้คำเก่งเหมือนเดิมเลยนะ" นพดลหัวเราะไม่ใส่ใจ
"คุณเอามาหรือเปล่า" นพดลถามพลางมองไปยังกระเป๋าเอกสารที่ธีรากรถือมา แลบเลิ้นเลียปากอยางคาดหวัง
"ผมไม่อยากเชื่อ ว่าคุณเป็นคนอย่างนี้"
"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณซุกซน ตอนนี้พวกเราคงมีความสุขกันอยู่"
"ผมควรจะปล่อยให้คุณหลอกต่อไปอย่างนั้นหรือ"
"แต่แบบนั้น พวกเราก็มีความสุขกันดีนี่นา"
"มันเรื่องของคุณคนเดียว"
"จะคิดแบบนั้นก็ตามใจ" นพดลผายมือออก "ถ้าผมบอกว่า ทุกคนล้วนแต่เต็มใจ สมยอมกันทั้งนั้น มันจะช่วยได้มั้ย"
ธีรากรแค่นเสียง "แล้วคุณได้บอกพวกเขาหรือเปล่า ว่าคุณจะถ่ายวิดีโอน่ะ"
ธีรากรเคยไปที่บ้านของนพดล และแอบหยิบแผ่นซีดีบางแผ่นกลับบ้านตัวเองมาเปิดดูด้วยความอยากรู้ว่านพดลแอบมีความลับอะไรเอาไว้ แล้วก็พบว่าเป็นวิดีโอที่เขาแอบถ่ายไว้กับชายอื่น และไม่ใช่แค่คนเดียว ไม่ต้องสงสัย ว่านพดลต้องถ่ายคลิประหว่างเขากับธีรากรเก็บไว้ด้วยแน่
เมื่อนพดลรู้ว่าซีดีหายไปสามแผ่น เขารู้ว่าใครเอาไป และเขาก็รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับธีรากรคงถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
นพดลจึงได้เรียกค่าตัดสัมพันธ์จากธีรากรเป็นเงินจำนวนหนึ่ง ซึ่งธีรากรเรียกมันว่าเป็นการแบล็คเมล
"เรื่องเงินที่คุณขอน่ะ" ธีรากรเว้นช่วง "ผมไม่ให้"
"คิดดีแล้วหรือ" นพดลคลิกลิ้น
"ผมไม่คิดอะไรหรอก" ธีรากรว่า ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากด
สามวินาที หลังจากธีรากรกดเลขหมายสุดท้าย เสียงระเบิดดังสนั่น บนคอนโดที่อยู่ใกล้ๆ มองเห็นได้จากหน้าต่างร้าน
นพดลมองอย่างตกตะลึง เพราะที่ตรงนั้น มันคล้ายกับห้องของเขาเลย
"อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ" ธีรากรตอบ "นั่นคือเหตุผลที่ผมมาสายไงล่ะ"
"ทำไม"
"หลังจากที่โดนผมเจอแล้ว คุณคงไม่เก็บไว้ที่บ้านอีกหรอก คุณจะซ่อนมันที่ไหนได้ ถ้าไม่ใช่ที่รังลับ ห้องคอนโดของคุณ ผมไม่อยากเสียเวลาค้นหา ก็เลยระเบิดทิ้งเสียให้หมด"
"คุณวางระเบิดอย่างนี้ คิดว่าจะรอดไปได้อย่างนั้นหรือ"
"ผมเอาคลิปของคุณกับลูกส.ส.ที่ผมหยิบมาไปแบล็คเมล์ ส.ส.คนนั้นในนามของคุณเรียบร้อยแล้ว ถ้าตำรวจจะตามสืบล่ะก็ คงเจอกับคู่กรณีที่มีน้ำหนักมากกว่าผม น่าจะทำให้หลงทางได้พอสมควร แล้วผมก็ยังมีคลิปอีกหลายตัวที่ยังไม่ได้ส่งอีกนะ"
นพดลวางสองมือลงบนโต๊ะ เขาก็เป็นนักเล่นเกม เมื่อถึงคราวที่เขาแพ้ เขายอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี
ตอนนั้น ภายในร้านมืดลงเล็กน้อย แม้จะเป็นเวลากลางวัน และก็เงียบลงเพราะเครื่องปรับอากาศหยุดทำงาน
"คุณเล่นเกินไปหรือเปล่า แรงระเบิดถึงกับทำให้ที่นี่ไฟดับเชียวนะ" นพดลหัวเราะน้อยๆ
"ไม่ใช่" ธีรากรแก้ "เป็นคนของผมที่ทำการตัดไฟ เพื่อที่จะได้ชิงเทปกล้องวงจรปิดในร้านนี้มา ผมคงปล่อยให้มีภาพผมอยู่ในร้านนี้ไม่ได้"
"คราวนี้คงจบจริงๆสินะ"
"เรื่องโกหกระหว่างเรา มันอาจจะจบลง" ดวงตาของธีรากรทอแววนุ่มนวล วางกระเป๋าเอกสารลงบนโต๊ะ กดปุ่มปลดล็อค
"แต่ชีวิตคุณที่ก่อกรรมทำชั่วมามากมายน่ะ..."
ธีรากรเปิดกระเป๋า หยิบปืนเก็บเสียงออกมาจ่อที่กลางหน้าผากของนพดล แล้วเหนี่ยวไก
"อวสาน"
....................................................................................................................................................../...