เพราะถ้าทรงอนุญาต ให้พระภิกษุสงฆ์ที่เดินทางจาริก/ธุดงค์ตามป่าเขา เก็บพืชผักผลไม้ป่า ประทังชีวิตได้ สัก 3 - 7 - 15 วัน...ค่อยออกมาบิณฑบาต...น่าจะทำให้พระที่ชอบจาริก/ธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพร ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น มีเวลาภาวนามากขึ้น...ไม่ต้องห่วงพะวงเรื่องอาหารขบฉัน

***ถ้าเหตุผล ว่า กลัวพระกระทำผิดศีล เพราะเป็นการขโมยกินพืชผักผลไม้ป่า ของพระราชา ของหลวง ของอุทยานแห่งชาติ...ก็ให้คณะสงฆ์ทำเรื่องขออนุญาตทางราชการ ขอให้พระป่า พระที่จาริกธุดงค์ตามป่าเขา ผ่านป่าเขา เก็บกิน (ฉัน) พืชผักผลไม้ป่า ในอุทยานแห่งชาติ ในเขตป่าไม้ของหลวง ของประเทศได้--ถ้าทางราชการอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ถวาย, อนุโมทนาบุญด้วย ก็ไม่ถือว่าเป็นการขโมยอะไร***