ความคิดเห็นที่ 10
1. ตัวอ่อนไม่ใช่คน ไม่ใช่การฆ่า

เมื่อก่อนก็คิดเช่นนี้ครับ  พอมาศึกษา พระพุทธศาสนา จึงได้รู้ว่า ชีวิตของคนเราในแต่ละชาติที่เกิดมาเป็น มนุษย์ เริ่มตั้งแต่ มี วิญญาณมาปฏิสนธิ ในเชื้อของมารดาบิดา ที่ผสมกันแล้ว ซึ่งการผสมของเชื้อนี้ มีอายุ ๗ วัน ระหว่างนี้ หากมีสัตว์อื่นตายลง แล้วมีบุญนำเกิดมาเป็นมนุษย์ ก็ส่งผลให้ วิญญาณมา ปฏิสนธิ ได้

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม บางคน แม่พยายามทำแท้งอย่างไร ก็มีบุญคุ้มครอง มีชีวิตต่อ คลอดออกมาจากท้องแม่ได้

บางคน ก็ตาย ตั้งแต่ ชั่วโมงแรก ๆ หลัง มีวิญญาณมาปฏิสนธิ เพราะมี อกุศลกรรม มาตัดรอน เพราะเคยฆ่าสัตว์ ทำสัตว์อื่นให้อายุสั้น ไว้

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ใคร......ให้คุณเกิด
https://web.facebook.com/abhidhamonline/photos/1277591936098411
http://larndham.org/index.php?showtopic=30808&st=0#entry489409
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=17004&view=previous



ความเป็นไปของรูปตั้งแต่ปฏิสนธิกาล

กรรมชกลาปที่เริ่มเกิดพร้อมกับอุปาทะของปฏิสนธิจิตที่กล่าวมาแล้วนั้น ย่อมเกิดขึ้น ๓ กลาป คือ
๑. กายทสกกลาป ได้แก่ อวินิพโภครูป ๘ + กายปสาทรูป ๑ + ชีวิตรูป ๑
๒. ภาวทสกกลาป ได้แก่ อวินิพโภครูป ๘ + ภาวรูป ๑ + ชีวิตรูป ๑ (ถ้าเป็นชาย ภาวรูปก็เป็น ปุริสภาวรูป ถ้าเป็นหญิง ก็คือ อิตถีภาวรูป)
๓. วัตถุทสกกลาป ได้แก่ อวินิพโภครูป ๘ + หทยวัตถุ ๑ + ชีวิตรูป ๑
หมายความว่า กลุ่มรูปที่เกิดจากกรรมนี้มีถึง ๓ กลุ่ม กลุ่มละ ๑๐ รูป (จึงเรียกกลาปที่มี ๑๐ รูปนี้ว่า ทสกกลาป) รวม ๓๐ รูปที่เกิดในอุปาทขณะของปฏิสนธิจิต และเมื่อเกิดขึ้นมาแล้ว ทุก ๆ อนุขณะจิตจะเกิดขึ้นจิตจะเกิดขึ้นเพิ่มอีกทีละ ๓ กลาปเรื่อยไป จนกว่าจะครบ ๑๗ ขณะของจิต หรือ ๕๑ อนุขณะ รูปนั้นจึงจะดับลงไป ๓ กลาป

นอกจากกลุ่มรูปที่เกิดจากอำนาจกรรม ความเป็นไปของชีวิตนั้นยังมีอำจาจอำนาจของจิต อุตุ และอาหาร ที่ทำให้เกิดกลุ่มรูปได้เช่นกัน จึงไม่แปลกเลยว่าขณะที่ปฏิสนธิเป็น “กลละ” ที่มีขนาดเล็กมากจนมองไม่เห็นด้วยตาเนื้อ ซึ่งอุปมาว่าเอาขนจามรีมาจุ่งน้ำมันงาใส และสลัดออกไป ๗ ครั้ง หยดน้ำใสที่ติดอยู่ที่ปลายขนจามรีหลังสลัดครั้งที่ ๗ นี้เองที่มีขนาดเท่ากับกลละ ซึ่งเป็นขณะที่รูปกำลังเกิดขึ้น ๓ กลาป ซึ่งต่อมาจะเพิ่มขึ้นเป็น ๖…๙… ไปเรื่อยๆ จนเมื่อครบ ๑๗ ขณะจิต จะมีกลุ่มรูปที่เกิดจากอำนาจกรรมถึง ๑๕๓ กลาป และเมื่อนับรวมกับรูปที่เกิดจากอำนาจจิต และอุตุแล้วจะได้ทั้งสิ้น ๕๑๐ กลาป (ทั้งนี้ยังไม่นับรวมกับรูปอันเกิดจากอาหาร เพราะช่วงแรกของชีวิตที่เกิดใหม่นั้นทารกยังไม่ได้รับอาหารจากมารดาเลย จนกว่าจะมีการสร้างเส้นเลือด สายสะดือ)

นอกจากอาหารชกลาปที่จะมีเกิดขึ้นต่อไปแล้ว ยังมีกลุ่มของชีวิตนวกลาปซึ่งจะเกิดขึ้นภายหลังปฏิสนธิกาล และจักขุทสกกลาป โสตทสกกลาป ฆานทสกกลาป ชิวหาทสกกลาป ที่เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่ ๗ เป็นต้นไป จึงทำให้ชีวิตที่อุบัติขึ้นมานั้นมีกลาปเกิดขึ้นอย่างมากมาย

การที่มีรูปกลาปเพิ่มขึ้นอย่างมากมายดังกล่าวนี้เอง จึงทำให้เกิดความเป็นกลุ่มเป็นก้อน ที่เรียกว่า ฆนสัญญา ซึ่งเป็นตัวการปิดบังไม่ให้ประจักษ์ความจริงว่า ชีวิตไม่มีตัวตน ไม่ใช่คน สัตว์ หญิง ชาย เป็นเพียงแค่รูปธรรม หรือธาตุต่างๆ ที่มาประชุมกันเป็นรูปร่าง โดยมีกรรม จิต อุตุ อาหาร เป็รตัวการสำคัญทำให้เกิด และเป็นเพราะการเกิดขึ้นมารวมตัวกันของกลุ่วรูปกลาปเหล่านี้เอง จึงทำให้ในที่สุดเราสามารถมองเห็นตัวอ่อนนั้นได้ว่ามีรูปลักษณะเช่นใด และมีการเจริญเติบโตอย่างไร นั่นคือจาก กลละ เจริญมาเป็น อัพพุทะ เปสิ ฆนะ และปัญจสาขา เปลี่ยนแปลงจนเจริญมาเป็นทารกได้

แม้ในหลักวิทยาศาสตร์เองก็กล่าวว่า ชีวิต ๑ ชีวิต ที่เห็นเป็นรูปร่าง (Body) นั้น ย่อมประกอบด้วยระบบต่างๆ (System) และแต่ละระบบประกอบด้วย อวัยวะ (Organ) ซึ่งแต่ละอวัยวะประกอบด้วยเนื้อเยื่อต่างๆ และเมื่อย่อยลงไปแล้ว เนื้อเยื่อนั้นประกอบด้วย เซลล์ (Cell) และภายในเซลล์ย่อมต้องประกอบด้วยสสารต่าง ๆ ซึ่งเล็กที่สุดก็คือ รูปปรมาณู (Atom) ดังกล่าวมาแล้วนั้นเอง

จะเห็นได้ว่านับตั้งแต่ปฏิสนธิครั้งแรกที่มีกลุ่มรูปกลาปเกิดขึ้น ๓ มัดนั้น ย่อมบ่งบอกให้รู้ว่าชีวิตที่เกิดใหม่นั้นแม้จะยังไม่เป็นตัวเป็นตน แต่เพศย่อมปรากฏออกมาแน่นอนแล้วว่าเป็นหญิงหรือเป็นชายเพราะนับตั้งแต่เป็นรูปกลละ ขณะนั้นได้เกิดรูปอันเป็นภาวทสกกลาปซึ่งเกิดขึ้นจากอำนาจกรรมเป็นตัวกำหนดมาแล้ว แม้ในทางวิทยาศาสตร์ก็อธิบายว่า เมื่อเกิดเซลล์ไซโกต ย่อมรู้แล้วว่าเซลล์นั้นมีโครโมโซมเพศเป็น XX (หญิง) หรือ XY (ชาย) หากทว่าทางพุทธศาสตร์สามารถอธิบายได้กว้างไกลไปถึงว่า เพราะอำนาจใดจึงทำให้เกิดเป็นหญิง หรือชาย นั่นคือ

หากชาติปางก่อน ผู้นั้นได้ประกอบกุศลกรรมมีกำลังอ่อน ( สสังขาริก ) มีความหวั่นไหว กุศลที่มีกำลังอ่อนนี้จะมีอำนาจทำให้เกิดรูปที่เป็นอิตถีภาวรูป (เพศหญิง)

หากชาติปางก่อน ผู้นั้นได้ประกอบกุศลกรรมมีกำลังเข้มแข็ง (อสังขาริก) มีศรัทธาอันแรงกล้า ไม่หวั่นไหว มีการตัดสินใจเด็ดเดี่ยว กุศลที่มีกำลังมากเช่นนี้ ก็จะมีอำนาจทำให้เกิดรูปที่เป็นปุริสภาวรูป (เพศชาย)

ปัจจุบันนี้จึงสามารถทดสอบเพศของลูกได้แม้จะยังไม่ถึงเดือน ด้วยการเจาะน้ำคร่ำมาตรวจสอบหาโครโมโซมเพศ ซึ่งวิธีนี้วงการแพทย์จะใช้ในการตรวจสอบหาความผิดปกติของทารก อันเนื่องมาจากโรคถ่าทอดทางพันธุกรรมที่ร้ายแรง

นอกเหนือจากนี้ กรรมอื่นใดที่บุคคลผู้นั้นได้กระทำในอดีตส่งให้เจ้าของกรรมนั้นต้องได้รับผลทั้งดีทั้งชั่ว ตามเหตุที่กระทำมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย อาทิ

แม่บางคนยังไม่ได้ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำว่า มีการปฏิสนธิเกิดกลละ (ชีวิตใหม่) ขึ้นในครรภ์ของตนเอง ทั้งนี้ก็เพราะว่าอำนาจฝ่ายอกุศลกรรมที่มีกำลังแรงมาทำหน้าที่เป็นกรรมตัดรอนบั่นทอนให้ชีวิตที่อุบัตินั้นไม่มีโอกาศได้ฝังตัวที่มดลูก ต้องตายไปภายในสัปดาห์แรกหลังการปฏิสนธิ หรือแม่บางรายฮอร์โมนที่สร้างน้อยเกินไป ทำให้เกิดการผิดปกติ นั่นคือตัวอ่อนในระยะ blastocyst ไม่อาจฝังตัวติดแน่นกับมดลูกได้จึงต้องเกิดการแท้ง สาเหตุของการเป็นเช่นนี้ ก็เพราะบุคคลผู้ที่จะมาเกิดเป็นลูกนั้น ได้กระทำปาณาติบาตที่มีกำลังของบาปมาก และผลจากการฆ่าสัตว์นี้เองทำให้เขาต้องมีอายุสั้น ต้องตายก่อนโดยที่ชีวิตไม่มีโอกาศได้เจริญเป็นทารกเลย

เด็กบางคนเจริญเป็นตัวมาจนถึงสัปดาห์ที่ ๕ - ๖ คือกำลังมีการเจริญเป็นปัญจสาขา แต่ปรากฏว่า ปุ่มที่จะเจริญไปเป็นแขน หรือขานั้นเกิดการผิดปกติไม่สามารถเจริญต่อไปได้ด้วยอำนาจกรรมที่เขาได้เบียดเบียนทำร้าย ตัดแขนขาของสัตว์มาแต่อดีตชาติ ได้มาส่งผลให้เขาต้องพิการแขนขา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หลายท่าน ๆ อาจเคยพบเห็นว่า ผู้ที่ชอบล่าสัตว์บางคน เมื่อมีลูกๆ ที่เกิดมานั้นจะมีลักษณะทุพพลภาพในอวัยวะบางส่วน บางคนสรุปว่าเป็นเพราะพ่อทำบาปลูกจึงต้องได้รับผลของบาปที่พ่อเคยทำ ความคิดเช่นนี้ย่อมผิดไปจากความเป็นจริง เพราะสัตว์โลกย่อมมีกรรมเป็นของของตน ผู้ใดทำกรรมชนิดใดไว้ ผู้นั้นย่อมต้องเป็นผู้รับผลของกรรมที่ตนทำมานั่นเอง หมายความว่า ลูกที่เกิดมาพิการนั้น ก็เพราะอดีตชาติเขาทำกรรมของเขามาเอง ส่วนการล่าสัตว์ที่พ่อทำไว้ในชาตินี้ พ่อย่อมต้องได้รับผลของกรรมในชาติต่อๆ ไปเอง แต่เป็นเพราะธรรมทั้งหลายย่อมไหลมาแต่เหตุจึงทำให้เขาต้องเกิดมาอยู่กับพ่อที่มีนิสัยคล้ายคลึงกัน คือชอบการเบียดเบียนทำร้ายสัตว์อยู่เป็นนิตย์

คนที่ปัญญาอ่อน ซึ่งเป็นสุคติอเหตุกบุคคล โดยปฏิสนธิด้วยจิตที่มีชื่อว่า อุเบกขาสันตีรณกุศลวิปากจิตนั้น (เป็นกุศลที่มีกำลังอ่อน) เป็นเพราะในอดีตชาติชอบสร้างเหตุแห่งความมึนเมา เป็นผู้ที่ไม่มีเหตุ ไม่มีผล ไม่รู้จักคิด และมีมิจฉาทิฐิ เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ในภพชาติใหม่ กรรมเหล่านี้จะส่งผลให้ในปวัตติกาล คือในสัปดาห์ที่ ๕ และ ๖ ขณะที่มีการเจริญสร้างเนื้อเยื่อสมองขึ้นมานั้น พัฒนาการในส่วนนี้ของเขาไม่สมบูรณ์เท่ากับเด็กที่ปกติทั่วๆ ไป ที่เกิดเป็นทวิเหตุกบุคคล และติเหตุกบุคคล คือผู้ที่ปฏิสนธิด้วย มหาวิบากจิต ๘ ซึ่งในปัจจุบันนี้วิทยาการทางโลกได้มีการตรวจพบว่า ผู้ที่มีปัญญาอ่อนประเภท Down’s Syndrome นี้ เกิดขึ้นเนื่องจากการผิดปกติของโครโมโซมคู่ที่ ๒๑ (ปกติจะมี ๑ คู่ คือ ๒ ท่อน แต่คนปัญญาอ่อนจะมี ๓ ท่อน)

แม้คนที่ตาบอด หรือหูหนวกมาแต่กำเนิด ก็เช่นเดียวกัน เป็นเพราะอำนาจอกุศลกรรมมาส่งผลให้ในปวัตติกาล คือ สัปดาห์ที่ ๗ และ ๘ มีผลทำให้เนื้อเยื่อที่กำลังผันแปรไปเป็นประสาทตา และประสาทหู เกิดผิดปกติไม่สามารถสร้างอวัยวะในส่วนนั้นๆ ได้ ทั้งนี้เพราะบุคคลใดชอบทิ่มแทงตาสัตว์ให้บอดอยู่บ่อยๆ จิตของเขาย่อมมีเจตนาที่จะให้สัตว์นั้นมองไม่เห็น เจตนาหรือกรรมนั้นย่อมถูกสั่งสมไว้ในจิต เมื่อปฏิสนธิในภพใหม่ อำนาจแห่งกรรมนั้นก็จะสร้างกรรมชรูปให้เป็นผู้ที่ตาบอดมาแต่กำเนิด

สรุปได้ว่า อำนาจกรรม ย่อมส่งผลให้ ๒ ขณะ คือ
๑.ปฏิสนธิกาล (ขณะเกิด) นั่นคือ กรรมหรืออารมณ์ที่เกิดในมรณาสันนวิถี จะมีอำนาจส่งผลให้ในขณะที่ชีวิตอุบัติขึ้นมาในภพภูมิใดภพภูมิหนึ่ง ขณะที่ปฏิสนธิจิตเกิดขึ้นเป็นกลละ โดยนับเพียงอุปาทขณะเท่านั้น
๒.ปวัตติกาล (ขณะเจริญ) นั่นคือ กรรมอันเป็นบุญ บาป ที่กระทำมาตลอดชีวิตนั้นจะมีอำนาจส่งผลให้ภายหลังที่ปฏิสนธิจิตเกิดขึ้นแล้ว นับตั้งแต่ ฐีติขณะของปฏิสนธิจิตเป็นต้นไป

จะเห็นได้ว่า ชีวิตย่อมมีอยู่ได้ด้วยอำนาจกรรมเป็นใหญ่ ฉะนั้นจงหมั่นระลึกเสมอว่า บุญ บาป ที่
กระทำลงไปนั้น มิได้หายไปไหน แต่จะคอยเวลาส่งผลให้กับบุคคลผู้ที่กระทำอยู่ตลอดเวลา

มักมีคำถามว่า หากผู้ที่ตั้งครรภ์ทำแท้งตอนที่เด็กอายุต่ำกว่า ๘ สัปดาห์ โดยที่ขณะนั้นทารกยังไม่ปรากฏรูปร่างของความเป็นคนเลย จะเป็นบาปหรือไม่

หากว่ากันโดยสภาวธรรมแล้ว ชีวิตคือรูปนาม (ขันธ์ ๕) อันประกอบด้วย จิต เจตสิก และรูป นั้น ย่อมอุบัติขึ้นมาพร้อมกันนับตั้งแต่วินาทีแรกที่เกิดการปฏิสนธิ เพราะขณะที่ปฏิสนธิจิตเกิดขึ้นนั้น ย่อมมีขันธ์ทั้ง ๕ ครบ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ เป็นการบ่งบอกให้รู้ชัดว่า สิ่งที่อุบัติขึ้นมานี้คือชีวิตแล้ว หากมีผู้คิดทำลายโดยมีองค์ประกอบของการตัดสินว่าเป็นปาณาติปาตครบ ๕ ประการ คือ สัตว์นั้นมีชีวิต รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต มีจิตคิดจะทำลาย มีความพยายามลงมือทำลาย และสัตว์นั้นได้ตายลง ย่อมถือว่าผู้ที่กระทำนั้นบาปอย่างแน่นอน
ดังนั้นผู้หญิงคนใดก็ตามถ้ามีเพศสัมพันธ์แล้ว ภายในครรภ์ของเธอนั้นย่อมมีโอกาสเป็นสถานที่ปฏิสนธิและจุติของสัตว์ต่างๆ ได้ โดยที่หญิงคนนั้นอาจไม่รู้ตัวเลยว่า ขณะนั้นมีอะไรเกิดขึ้นภายในกายตน ทั้งนี้เพราะเพียงแค่สเปิร์มเข้าผสมกับไข่ และมีสัตว์ที่จุติจากภพอื่นมาปฏิสนธิเกิดเป็น กลละ โดยที่ชีวิตนั้นยังไม่ทันเจริญเป็น อัพพุทะ และเปสิ ก็ถูกกรรมตัดรอนให้ตายลงไป ทั้ง ๆ ที่ยังมิทันได้ฝังตัวที่มดลูกก็มีมาก ฉะนั้นย่อมเป็นไปได้อย่างแน่นอนว่า ครรภ์แห่งสตรีย่อมมีโอกาสเป็นสุสานของชีวิตสัตว์ที่ผลักกันผ่านเข้ามาเวียนว่ายตายเกิดอยู่เป็นนิตย์

นี่คือ…. ความน่ากลัวของชีวิต ตราบใดที่ชีวิตนั้นยังต้องเวียนว่ายตายเกิดไปในภพภูมิต่าง ๆ



ใคร? ให้คุณเกิด
อธิบายการเกิดในแง่ของวิทยาศาสตร์และพุทธศาสตร์   อ.บุษกร เมธางกูร
https://web.facebook.com/abhidhamonline/photos/1277591936098411