คือเราเป็นโรครึเปล่า คือเราไม่ชอบตัวเองเลยที่เป็นแบบนี้ เรารู้สึกว่าตัวเองแย่ ตัวเอง
เฮียทุกครั้งเวลามีคนมาบอกชอบ บอกรู้สึกดีกับเรา แต่เรากลับไปให้ความหวังเขาแบบ ตอบเลี่ยงๆผ่านๆ เราไม่เคยบอกใครเลยว่าไม่ชอบหรือว่าชอบ เราแค่บอกว่าตัวเองตอนนี้ยังไม่พร้อมมีใคร ยังไม่พร้อมจะรับใคร รอได้ไหม ถ้ารอได้ก็อยากให้รอ อะไรทำนอง แต่จริงๆในใจลึกๆแล้วเราก็รู้แหละว่าถึงเขาจะทำดีกับเราแค่ไหนก็ตามเราก็ไม่ได้ชอบเขาอยู่ดี เราเสียใจและรส.แย่ทุกครั้งที่เขาเสียใจ เขาเพ้อเราเองก็รู้ว่าเขาเพ้อถึงเรา คนที่อยู่ใกล้เราส่วนใหญ่ก็จะชอบเรากันหมดเลย เราก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเราอัธยาศัยดีไปไหนไปกัน เรียบร้อย ไม่เอาเปรียบ สะอาด ไม่เรื่องมาก ไม่จุกจิก หน้าตาก็พอไปสัดไปวาได้ มันเลยทำให้คนส่วนใหญ่ชอบหรอด้วยนิสัยเรา มีหลายคนบอกว่าเรานิสัยดี พูดดีพูดเก่ง อยู่ด้วยแล้วอบอุ่นอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา แต่เอาจริงๆบางทีเราก็แค่พูดซอฟๆ พูดไปแบบเราเป็นแบบนี้อะ เราไม่อยากทำร้ายจิตใจหรืออะไรใคร และเราก็จะชอบเตาะคนอื่นไปทั่วด้วยแบบหยอดมุก มันเลยอาจทำให้เขาใจหวั่น และเราก็ชอบแบบนี้ด้วยเราชอบที่เขาชอบเราแต่เราไม่ได้ชอบเขา เราควรทำยังไงดี เราไม่อยากทำร้ายใครอีกแล้ว เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยและบ่อยด้วยฟลายคนละด้วย ทำให้เราต้องเสียเพื่อนพี่น้องไปแล้วหลายคนมาก เราไม่ชอบตัวเองเหมือนกันควรทำยังไงดี
ชอบที่เขามาชอบ แต่ไม่ได้ชอบเขาทำยังไงดี?