เราจะจัดการความรู้สึกลบที่มีกับแม่ของเราได้อย่างไรดี  มันเป็นความรู้สึกที่สะสมมานานมากค่ะ ตั้งแต่เรียนจบมาแม่จะขอเงินเราใช้ตลอด ในทุกๆเดือนเราก็ต้องโอนให้ใช้ประมาณเดือนละ 4000-4,500 บาท ซึ่งแม่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราเงินก็ไม่ค่อยพอใช้ หากเดือนไหนที่เราไม่โอนให้แม่จะโกรธเราค่ะ แม่ไม่เคยจะเป็นคนซัพพอร์ตเราบ้าง รอแต่เราอย่างเดียว เราบอกให้แม่ไปหางานทำ ก็อ้างว่า แม่แก่แล้ว ทำไม่ไหวแล้ว ซึ่งเรามองว่า แกยังแข็งแรงดี อยากให้แกหาอะไรทำก็ได้ เล็กๆน้อยๆ ได้เงินมาสักนิดสักหน่อยก็ยังดีค่ะ จนถึงตอนนี้เรารู้สึกว่าแม่ของเราเป็นคนขี้เกียจค่ะ เราอยากให้แม่ดูแลเราบ้าง อยากได้ยินจากปากของแม่บ้าง ว่า'' เงินไม่มีก็ไม่เป็นไรนะลูก ถ้ามีเหลือให้ค่อยแบ่งมาให้แม่ก็ได้''  ทั้งแม่ของเรานะ จะชอบแต่งตัวไม่เหมาะสมกับความเป็นผู้หญิง ทำตัวห้าวๆ เหมือนคนปล่อยเนื้อปล่อยตัว แต่ก็ไม่ถึงกับสกปรกนะคะ เวลาไปไหนมาไหนกับแกหรือเวลาที่แม่มาอยู่กับสามีเราด้วยนี่ เรารู้สึกอับอายแม่ตัวเองกับสามีและทางฝั่งครอบครัวสามีมากๆค่ะ แม่ของเราเป็นคนไม่มีอะไรเลยค่ะ ในวันที่เราคลอดลูก ทางฝั่งครอบครัวสามีพากันมารับขวัญหลานทั้งเงินทั้งทอง แต่แม่ของเราเองไม่มีอะไรจะให้หลานตัวเองเลยค่ะ ทำไมมันช่างเห็นความแตกต่างกับครอบครัวสามีจังคะ เรารู้สึกอนาถาแม่จริงๆ ไม่อยากจะให้กลายเป็นความรู้สึกรังเกียจเลยค่ะ ทำอย่างไรดีคะ เราจะปรับความคิดความรู้สึกของเราอย่างไรดีคะ ทุกข์ใจอึดอัดใจจริงๆค่ะ😢🥺