เข้าเรื่องเลยนะค่ะ เราโดนแม่ของแฟนหาว่าจองหองค่ะ บุคลิกของเราคือเป็นคนเข้าหาผู้ใหญ่ไม่เก่ง ไม่มีเรื่องจะคุย กลัวว่าคุยอะไรไปแล้วจะไม่ถูกใจใคร แม่แฟนพูดให้ชาวบ้านฟังแร้วมีคนที่ (อาจจะ) หวังดีมาบอกแม่เรา แม่เราเลยเล่าให้เราฟัง แกก็สอนนะค่ะว่าทำไมไม่รุ้จักเข้าหาผุ้ใหญ่บ้าง เราก็บอกว่าก็เราไม่รุ้จะต้องทำตัวยังไง แม่แฟนยังเอาเราไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าของแฟนเราด้วยค่ะ มันเจ็บจี๊ดในอก ได้แต่ตัดพ้อตัวเองว่าทำไมเขาถึงไม่มองส่วนดีของเราบ้างน่ะ ทำไมถึงชอบหาแต่ข้อเสียของเรา ที่เรารักและซื่อสัตย์กับลูกชายของเขาทำไมเขาถึงยังไม่พอใจ เราเป็นคนคุยไม่เก่ง แต่เราไม่ได้เป็นเฉพราะกับผุ้ใหญ่นะค่ะ กับคนไม่รุ้จักไม่สนิทเราก็เป็นค่ะ เราเครียดมากนอนไม่หลับมาหลายคืนแร้ว พอจะหลับตาคำพูดนั้นมันยังก้องอยู่ในหัวเราค่ะ มันยิ่งทำให้เราไม่กล้าที่จะคุยอีก ออกแนวเริ่มไม่ชอบด้วยซ้ำขืนยังเป็นแบบนี้ เราควรจัดการความรุ้สึกหรือปรับตัวยังไงดีคะ บางวันทำงานจนเหนื่อยล้าไปหมดพอมามีเรื่องกระทบจิตใจเข้าทำเอาเราท้อเลยค่ะ บางทีก็คิดนะว่าหรือจะแตกหักไปเลย แต่ใจนึงเราก็สงสารแฟนค่ะ เขาเป็นคนดีเราไม่อยากให้เรื่องนี้มันมาทำให้เราและเขาต้องจบกัน

ปล. แฟนเราไม่รู้เรื่องนะค่ะ ทั้งเรื่องที่แม่เรามาบอกเราและเรื่องที่เรามาตั้งกระทู้ถาม