ขอชื่นชมคนเขียนบทละคร (อ.ศัลยา) รวมถึงคนเขียนนิยายด้วย (มัญชุดา) ในการวางโครงเรื่องหลัก (ละครค่อนข้างตรงตามนิยาย)

มีละครหลายเรื่องที่มีคู่รองมาเพื่อให้จิ้นให้ฟินกัน แต่คู่รองในเรื่องกลับไม่มีส่วนเสริมเส้นเรื่องหลัก (อย่าว่าแต่ละครไทยเลย ซีรีส์เกาหลีหลายเรื่องก็เป็น) แต่สำหรับซ่านเสน่หานั้น ในช่วงแรกก็เหมือนจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน แต่พอละครเริ่มเดินเรื่องไปเรื่อย ๆ ยิ่งเห็นได้ว่าคู่รองนั้นเริ่มมีบทบาทต่อเส้นเรื่องหลักเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นจุดพีคของเรื่องไปเลย โดยการที่แก้วเป็นน้องสาว (ลูกพี่ลูกน้อง) กับหมื่นไมล์นั้น ทำให้อาป๊ากีดกันแก้วอย่างหนัก แต่ทั้งแก้วและเฮียต้าต่างก็ต่อสู้เพื่อความรักครั้งนี้ เฮียต้าต่อสู้เพื่อความรักจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต และการจากไปของเฮียต้าก็เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของเส้นเรื่องและจุดเปลี่ยนของตัวละครเลยก็ว่าได้

อีกสิ่งที่ขอชื่นชมคือผู้กำกับและนักแสดงที่ทำให้คนดูอินไปกับความรักของเฮียต้ากับแก้วจนต้องเสียน้ำตาให้กับความรักของพวกเขา เนื่องจากเป็นความรักต่างวัยก็ยากเหมือนกันที่จะทำให้คนดูอินถ้าเกิดทำได้ไม่ถึง จุดพีคของเรื่องก็จะไม่ทำให้คนดูอินได้ถึงขนาดนี้ ขอชื่นชมจริงๆ ครับ