คือตอนเราอยู่โรงเรียนประถม เราโดนแกล้งอยู่เป็นประจำ ส่วนใหญ่ผู้ชายจะแกล้งเรามากกว่าส่วนผู้หญิงเขาก็เมินๆกันไป ที่เป็นแบบนี้คือเพื่อนๆเขาไม่เข้าหาเราเพราะเราเป็นคนที่อยู่เงียบๆ และที่เราอยู่เงียบๆไม่คุยกับใครเพราะ ปกติเราเป็นคนขี้อายไม่กล้าทำอะไรเลย แม้แต่เจอหน้าคนก็ไม่กล้า ชอบหลบๆซ่อนๆตลอด มีอยู่วันหนึ่งพ่อแม่เขาทะเลาะกันเสียงดังต่อหน้าเราและแม่ก็ย้ายกลับบ้านไป เราร้องไห้และคิดถึงแม่อยู่หลายครั้ง และเก็บมันมาคิดใหม่เรื่อยๆว่าเขาทิ้งเราไปเพราะอะไร จนได้มาอยู่ป.5 เรื่องที่โรงเรียนก็โดนแกล้งเหมือนเดิมเก็บไปคิดก็แล้ว หาวิธีรับมือก็แล้ว แต่ก็ไม่ได้ทำเลย
ในช่วงนั้นเรารู้สึกว่าเราจะมีอาการของโรคซึมเศร้าอยู่นิดๆด้วย แบบ นอนดึก ทำอะไรก็ช้าไปหมด กินข้าวเยอะ เหนื่อยง่าย อะไรประมาณนี้
ผ่านไปไม่นานเราก็โดนเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งแย่งคนที่แอบชอบทั้งๆที่เขารู้ว่าเราชอบคนนั้น และอยู่ๆเราก็มีความคิดแปลกๆคืออยากหาวิธีฆ่/ผู้หญิงคนนั้น
ในใจลึกๆก็อยากทำนะแต่ตอนคิดดูจริงๆก็ไม่อยากทำ ส่วนตอนป.6ก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากโดนทั้งครูและพวกผู้ชายแกล้ง จนตอนนี้เราตัดใจเรื่องที่คิดจะฆ่/เพื่อนผู้หญิงคนนั้นไปแล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่าอยากจะทำให้ได้ คือเรารู้สึกว่าเราอยากจะฆ่/ใครก็ได้ขอแค่ให้ได้ซักคนแต่ตอนนั้นเราอายุไม่ถึง15ด้วยซ้ำ เราตัดใจเรื่องนี้ไปแต่รู้สึกว่าลึกๆในใจอยากทำมากๆ แค่มีคนผ่านข้างบ้านก็คิดแผนแล้ว เพื่อนที่โรงเรียนที่ทำไม่ดีกับเราก็คิดแต่แผนจะฆ่/เขา แต่ก็ไม่ได้ทำอีกตามเคย มีอยู่หลายครั้งที่นั่งเฉยๆอยู่และมีความคิดอะไรแปลกๆใหม่ๆขึ้นมาให้ทำแต่คนปกติไม่มีใครเขาทำกัน ทั้งเทน้ำลงพื้นและเช็ด ทำลายข้าวของนิดๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปทำไมทั้งที่ไม่ได้อยากทำ

มีวันหนึ่งที่บ้านตอนนั้นเวลาเลยเที่ยงคืนไปแล้วฝนก็ตกคนอื่นเข้านอนหมดแล้ว แต่เรากำลังคิดว่าจะออกไปฆ่/คนข้างนอก เราใส่เสื้อฮูด เอามีดใส่ในกระเป๋าเสื้อ และคิดว่าจะออกจากบ้านไปตอนไหน ลังเลอยู่นานมากแต่สุดท้ายก็ตัดใจและไปเข้านอน เราไม่รู้ว่าตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่กันแน่ รู้สึกแค่ว่ามีเสียงลึกๆจากในใจสั่งให้ทำแบบนั้นอยู่เรื่อย
เรารู้สึกอึดอัดใจอยู่ตลอดเวลาจนถึงทุกวันนี้ เราไล่ทำแบบทดสอบทางจิตวิทยาและบุคลิกภาพจากในเน็ตอยู่หลายอันแต่คำตอบส่วนใหญ่ก็บอกว่าเราแปลกบ้างอะไรบ้าง

อยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ เราเป็นโรคอะไรหรือป่าว ใครรู้ช่วยบอกหน่อยค่ะ
ปัจจุบันเราอยู่ม.2นะคะ