ณ ตอนนี้ สมองตื้อมาก เครียดไปหมด ก่อนหน้านั้นทำงานในหน่วยงานราชการที่จังหวัดบ้านเกิด เป็นลูกจ้างชั่วคราว อยู่ได้ 8 เดือน ด้วยความที่ตอนนั้นพึ่งจบมาใหม่ จบปุ้บทำงานที่นี้ปั้ม เลยรู้สึกว่าอยากลองเปลี่ยนงาน อยากทำงานที่ตัวเองได้เรียนมาโดยตรง ก็ตัดสินใจลาออก และย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด มาทำงานด้านกราฟฟิก และอีกเหตุผลหนึ่ง ได้มาอยู่ใกล้แฟน (หั่นแน่ อย่าด่าน้อนนนนแรงนะ5555) มาอยู่ที่นี้ ได้จะเข้า 6 เดือน รู้สึกว่า เรื่องค่าใช้จ่ายเอ่ย งานที่ทำก็เหนื่อยแบบมากๆ น่าจะเหมาะกับสถาปัตย์มากกว่า เราเลยจะกลับไปทำงานที่เดิม ที่จังหวัดบ้านเกิด ทุกคนก็เหตุด้วย เราก็เลยจะกลับไปลองสู้อีกครั้ง แต่..... เราทำใจไม่ได้ ที่จะต้องห่างไกลแฟน ร้องไห้เกือบทุกเย็น ทั้งๆที่มีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนกว่าจะกลับ อีกอย่างถ้าเรากลับไปอยู่บ้าน สภาพแวดล้อมของครอบครัวเรามันแย่จริงๆ แต่ก็มีญาติๆที่ดีมากๆ ก็ยังพอมีกำลังใจ แต่ก็คงจะแอบกลัว แอบเหงา แอบกังวลไม่ใช่น้อย ทั้งหมดที่เล่ามา ทุกคนคิดว่าเราควรทำใจยังไง ต้องบอกตัวเองยังไง หรือถ้าเป็นพวกคุณจะทำอย่างไร ขอคำพูดที่อ่านแล้วมีกำลังใจ อ่านแล้ว รู้สึกว่าอ่านแล้ว กระปรี้กระเปร่าหน่อยนะคะ ใจหมองจริงๆ หรือใครอยากจะแชทมาพูดยาวๆ หรือคอยปลอบจริงๆ ac_ar มาได้นะคะ ขอบพระคุณค่ะ