วันนึงเราได้เจอ ผู้หญิงคนนึงในร้านชาบู ปมรู้สึกถูกชะตามาก เลยไปถามเธอว่ามีแฟนรึยัง ผญ. ตอบว่าโสด จากนั้นผมก็ขอช่องทางติดต่อ เราคุยได้ประมาณ2อาทิตย์ แล้วนัดไปเจอร้านชาบู
ด้วยเหตุ เคอร์ฟิลทำให้ผมต้องค้าง โรงแรม แล้วเธอก็กลับไม่ได้เช่นกัน เราค้างคืนด้วยกันและมีอะไรกัน จากนั้นผมก็เริ่มโอเคกับคนนี้และเริ่มคบกัน คบกันมาได้สักพัก(เดือนครึ่ง) เธอมีอาการเหมือนแพ้ท้อง จากนั้นเธอก็ตรวดเจอว่าท้อง และโทรมาบอกผม ยอมรับตรงๆผมช็อคมาก เพราะผมอายุแค่19เอง(ผมเรียนไม่จบด้วย แค่ม.3) ส่วนเธอ25 เธอไม่กล้าเอาลูกออก ส่วนผมก็มีภาระและเงินเดือนน้อยแค่9000 ส่วนเธอ13000 ผมนอนคิดแทบไม่นอน จน"เอาวะเพื่อลูก"ผมตัดสินใจ ย้ายงานใหม่กับเงินเดือน15000+โอทีและภาระมอไซร์เดือนละ4500ผ่อน2ปี  เราสองคนไปเช่าห้องด้วยกัน และใช้เงินเก็บผมซื้อของเข้าบ้านเพราะคิดอยู่ยาวๆ และมีความสามารถที่จะพาเธอไปฝากครรภ์  ในเดือนแรกทุลักทุเลมาก เรา เลยเอาเงินเดือนสองคนมารวมกันเดือนแรก  ทุลักทุเลมาก
ต้องซื้อของใช้จำเป็นเข้าบ้าน ค่าฝากครรภ์ ค่างวดรถผมและเธอ หมดเกลี้ยง555 ด้วยความที่ผมเป็นคนกลัวคนที่รัก ต้องมา อดมื้อ กินมื้อ ไม่ได้ ผมเลยทำโอทีเข้าไปอีก จนกลายเป็นเดือนละ20000+ แต่ด้วยสภาวะคนท้องอะเนาะ
ชาบู&ซีฟู้ด&หมูกระทะ ทำให้เกลี้ยงอีกครั้ง5555 ตอนคบกันใหม่ๆนาง70นิดๆ จนตอนนี้จะ100โลแล้ว ขาดไม่กี่โล ห้ามไม่ได้ เดี่ยวนางร้อง ผมบอกตรงๆนะว่าต่อให้100+ผมก็ยังรัก ผมขอบคุณนางทุกวันที่ทนลำบาก นางก็สู้ชีวิตเหมือนกันนะ  แต่ช่วงนี้ผมได้ทำงานตอนกลางคืน ทำให้ไม่มีใคร มาคอยตามใจนาง ผมสังเกตุอาการนาง ด้านสุขภาพ ไม่ค่อยดีเท่า
ไหรนางนอนไม่ค่อยพอเพราะใอ่ตัวเล็กดิ้น
ส่วนด้านอารมณ์ ผมรับรู้ได้ว่าเธอเครียด เรื่องอะไรสักอย่าง หรือนางน้อยใจผม ที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ เพราะเจอกันแค่วันหยุด4วันต่อเดือน ส่วนวันธรรมดาเจอกันแค่ ครึ่งชั่วโมง นางบ่นปวดขา ก็ต้องรอวันหยุด อยากงอแงก็ต้องวันหยุด สงสารนาง เจอตอนเช้าหน้าบูดใส่อีก ตอนนี้ผมทำหน้าที่พ่อได้ดีพอไหม ขาดตกอะไรตรง
ไหนรึเปล่า เพราะผมไม่รู้ว่าพ่อต้องเป็นยังไง เพราะผมกำพร้า ผมอยากให้ลูกผมได้มีโอกาสเรียกเราว่าพ่อ ซึ่งเราก็ไม่เคยสัมผัสคำนี้ และอยากเด็กคนนี้ มีคุณภาพชีวิตที่โอเค ทั้งร่างและจิตใจ ถ้าถามว่าผมเหนื่อยไหมที่ทำทุกวันนี้ งานบ้านทั้งหมดผมทำเอง แต่พอเห็นหน้านาง กับการดิ้นของลูก ผมก็หายเหนื่อย แถมมีกำลังใจขึ้นด้วย และวางแพลนกันไว้ เมื่อเราเก็บตังได้ ตามเป้า เราจะกลับบ้านนอก และจะไม่มาเหยียบเมืองกรุงอีก สร้างบ้านดีๆสักหลัง
และคอยมองดูลูกโตขึ้น