สวัสดีค่ะ เราอายุประมาณ 20 กว่าๆ ครอบครัวเรามีพี่น้องอยู่ด้วยกัน3 คน เป็นผู้หญิงทั้งหมด ส่วนเราเป็นลูกคนกลาง อายุของเรากับพี่ห่างกันประมาณ 7-8 ปี กับน้องก็พอๆกันค่ะ พี่เราค่อนข้างเกเรตั้งแต่เด็กและมักจะสร้างปัญหาให้ครอบครัวอยู่บ่อยครั้งโดยเฉพาะเรื่องเงิน ซึ่งพ่อกับแม่เราหมดไปกับเขาเยอะมาก ส่วนน้องสาวเราค่อนข้างเป็นเด็กพิเศษพ่อแม่ต้องคอยเอาใจอยากได้อะไรก็ต้องได้ ส่วนเราค่อนข้างเรียนดีตั้งแต่เด็กจนทำให้พ่อแม่กดดันว่าเหลือเป็นที่พึ่งสุดท้าย แต่ทะว่าตั้งแต่เด็กจนโตเราขอเงินพ่อกับแม่ซื้อของไม่ค่อยได้ค่ะ พวกเขามักจะอ้างว่าไม่มีเงินขอให้เข้าใจ เราก็พยายามเข้าใจและเก็บเงินค่าขนมซื้อของให้ตัวเองมาตลอด จนกระทั่งปัจจุบันเราเรียนจบมหาลัยและต้องการซื้อของที่จำเป็นเพื่อใช้ในการทำงานเพราะยังไม่มีเงินเดือนเลยขอยืมเงินพ่อกับแม่ แต่เราก็ได้รับคำตอบแบบเดิมคือไม่มีเงินขอให้เข้าใจ ทั้งๆที่พวกเขาให้เงินพี่เราไปลงทุนขายของได้ ซื้อไอโฟนให้น้องเราได้ ให้ชาวบ้านยืมเงินเกือบแสนก็ยังได้ แต่กับเราเขามักจะอ้างคำตอบเดิมๆ จนสุดท้ายเราทนไม่ไหวก็เลยปรี๊ดแตกพูดความในใจให้พวกเขาฟังว่าเราน้อยใจมากที่พ่อกับแม่ให้ความสำคัญกับเราไม่เท่าพี่กับน้อง แม่เราบอกว่าทำไมเราต้องอิจฉาพี่กับน้องทั้งๆที่เราเป็นคนที่รู้เรื่องที่สุดแล้ว แล้วก็อ้างว่าสมัยตัวเองยังไม่เคยได้รับอะไรจากพ่อแม่เลยมีแต่ให้พ่อกับแม่ตลอด พี่น้องของเขาก็ได้รับอะไรเยอะกว่าตัวเขาแต่เขาก็ไม่เคยอิจฉาพี่น้องตัวเอง เพื่อนๆคิดว่าแม่เราพูดถูกไหมคะ แล้วพอจะมีวิธีหรือคำพูดที่ช่วยทำให้เราเลิกน้อยใจได้ไหมคะ