ตามหัวข้อเลยค่ะ!!
เราขอเล่าเลยนะค่ะ เราอยู่กับครอบครัวครับมีพี่สาว พี่ชาย เรา และพ่อแม่ ผมกับพี่สาวห่างกันประมาณ 22 ปี ส่วนพี่ชาย 19 ปี ตอนนี้เราอายุ20ละค่ะ
เรื่องเห็นแก่ตัวมันมีอยู่ว่า ก่อนหน้าที่เราเรียน ปวช อายุประมาณ 16-17 ปี เราเริ่มเล่นแชร์ค่ะ จนมีเงินเก็บประมาณ 50,000฿ ซึ่งเราก็เล่นอยู่เรื่อยๆ จนมีหมายศาลมาที่บ้านค่ะ พี่สาวเราไปสร้างหนี้ไว้ พี่เราเป็นคนหัวสูงค่ะใช้เงินใหญ่ เขาค้างค่าบัตรอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ จำนวน 20,000฿ แม่บอกเราว่าให้เราช่วยซึ่งเราก็ช่วยค่ะ หมดตรงนี้ไป แต่มันยังไม่หมดค่ะ มันมีมาเรื่อยๆ แต่มันก็มีจำนวนไม่ได้เยอะ แล้วเขายังโทรมาขอเงินอยู่เรื่อยๆด้วย เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่เมื่อกลางปีที่แล้วมีสายเข้าที่ทำงานแม่ค่ะ พี่สาวเราเขาค้างค่ารถค่ะ ประมาณ 150,000฿ แต่แม่เป็นคนค้ำ แม่ต้องจ่ายตรงนี้แทนเพราะเขาไม่ยอมจ่ายค่ะ แต่ก็ยังมีหมายศาลมาเรื่อยๆค่ะ ทั้งกยศ. หรือ ธกส. (แม่เราเอาที่บ้านไปกู้เงินมาให้พี่) ซึ่งสำหรับเรามันไม่ใช้จำนวนน้อยเลย ล่าสุดแม่เราไปกู้เงินนอกระบบมาให้พี่30,000ค่ะ เพราะเขาไม่มีรถไปทำงาน เราก็เข้าใจตรงนี้นะค่ะ ถ้าเงินนั้นเขาคืน แต่ที่ผ่านมาเขาไม่เคยคืนเลยค่ะ เวลาทวงถามแม่ก็บอกว่าพี่ทำงานเงินไม่พอบ้าง เดี๋ยวเขาก็คืน ซึ่งเงินตรงนั้นเราเก็บไว้เรียนต่อป.ตรีค่ะ เราไม่ได้เรียนต่อ และตอนนี้เราเหมือนคนเป็นหนี้ทั้งที่เราไม่เคยสร้างไว้เลย เราไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลยสักอย่าง ถ้าเกิดเราไม่ช่วยแม่จะบอกว่าเราเป็นลูกอกตัญญู พี่น้องไม่ช่วยกันแล้วใครจะช่วย บอกว่าเราเห็นแก่ตัว ไม่รักพี่รักน้อง เราผิดมากหรอค่ะ ที่ครั้งนี้ตัดสินใจไม่ช่วย ก่อนหน้านี้เราเดือดร้อนหนักเพราะโดนโกง ไม่มีใครช่วยเราเลยค่ะ (ขนาดแม่ยังไม่สนเลย) เราทวงพี่เขาก็บอกไม่มีๆ แล้วเราก็ไม่กล้าออกไปอยู่ข้างนอกด้วยเพราะพ่อกับแม่ท่านแก่แล้วเราเป็นห่วงพวกเขา (ที่บ้านมีแค่เรากับพ่อแม่ พี่เราเขาจะมาบ้านเวลาที่ไม่มีเงิน) พี่เราอายุ40กว่าแล้วยังคิดไม่ได้ว่าครอบครัวจะเดือดร้อนขนาดไหนกับสิ่งที่เขาทำ เราผิดมากไหมค่ะ ที่รู้สึกเกลียดเขา เรารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวมากค่ะสำหรับเรา