แปลกเนอะ กับการที่เรา รู้สึกหว่าแหว่ตอนเวลากลางคืน มันทำให้เราได้คิดและทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา ว่าผ่านอะไรมาบ้าง และใช้ชีวิตมาอย่างไร เริ่มจากวัยเด็กก่อน ตอนวัยเด็กเป็น วัยที่ ยังคงมีความยังคงมีความสนุกสนาน ไม่ต้องคิดอะไรมาก พอมาวัยรุ่น เริ่มมีความคิด ถือคติ และเริ่มมีความคิดอยากมีอยากได้มีเพื่อนมีฝูง มีแก๊ง บางคนก็เก็บตัวเงียบ แต่มันเป็นช่วงวัยที่มีความทรงจำที่ดีที่สุดละ พอเริ่มวัยผู้ใหญ่ เริ่มที่จะหาหนทางพักผ่อน และอยากกลับไปเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง อาจเป็นเพราะเราเหนื่อย ต้องอดทน มีระเบียบแบบแผนและทำทุกอย่าง อาจอยากจะพักบ้าง น้อยใจตัวเองบ้าง หรือเหนื่อยกับการเรียนต่อบ้าง เพื่อนฝูงต่างๆก็หายไปจนหมด แม้แต่เพื่อนสนิทก็ห่างเหินจากกัน  การเล่าครั้งนี้ อาจเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเรา ใครมีความคิดเห็นอย่างไรกับชีวิต สามารถพิมพ์แสดงความคิดเห็นได้นะ ☺️