เราคือเด็กผ.ญอายุ14ปีคนนึงที่โดนน้าแท้ๆตบ เรื่องมันก็มีอยู่ว่าเรากำลังกินข้าวอยู่แล้วไปเอาน้ำดื่มที่หลังบ้าน แล้วน้าเรา2คนก็มาเคาะประตูเสียงดังมากทำเหมือนประตูจะพัง ยายเราก็อยู่ในบ้านแต่ไม่ยอมเปิดให้ เราเลยตะโกนออกไปว่าเออรู้แล้วรำคาญ เคาะจนประตูจะพังแล้ว แล้วเราก็เลยรีบเดินเข้าบ้านไปเปิดประตูแต่พอเปิดน้าเรา(ผ.ชอ่ยุ40+)เดินทาตบหน้าเราตะคแกใส่เราว่าไม่มีสิทธิ์มาตะโกนแบบนี้กับเรา ตอนแรกเราอึ้งมากเพราะพ่อแม่ก็ไม่เคยทำแบบนี้กับเราทำไมผ.ชคนนี้ถึงกล้าทำแบบนี้กับเรา แล้วจึงตอบไปว่าจะเคาะทำไมเสียงดังประตูจะพังแล้วเคาะดีๆก็ได้มั้ง แล้วเค้าก็บอกว่าเรากร้าวร้าว ยายก็บอกว่าอย่าไปเถียงเขาเราผิดจะเถียงทำไม เราก็ถามยายว่าทำไมไม่โทษเขาบ้างทำไมโทษแต่หนู ยายก็ตอบว่าโทษเขาไม่ได้ เราก็เลยถามอีกครั้งว่าอ๋อก็เลยมาโทษแต่หนูหรอหนูผิดใช่มั้ย แล้วน้าเราอีกคนที่เข้ามาพร้อมเขาก็ตะโกนมาว่าผิดจะเถียงทำไม แล้วพ่อเราก็ขึ้นมาถามว่าทำไมต้องเถียงเขา เราก็บอกว่าเขาเคาะประตูจนจะพังแล้วหนูไปตักน้ำอยู่หลังบ้าน ยายก็ได้ยินทำไมยายไม่เปิด พ่อก็เลยบอกว่าอย่าไปอะไรกับแกแกก็เป็นแบบนี้(ยายทะเลาะกับแม่แล้วงอนคนอื่นไปด้วยเพราะว่าน้าทั้ง2คนเอาเงินไปเล่นมวยจนหมดแล้วมาขอให้แม่เราช่วยแต่แม่เราช่วยบ่อยมากจนต้องใช้หนี้แทนน้าเกือบทุกครั้งแม่เลยบอกว่าทำไมไม่ให้แม่ช่วยบ้างทำไมต้องเป็นกูตลอด พอแม่ไปคุยกับยายให้ยายช่วยน้า ยายบอกว่าไม่รับปากว่าจะทำจะยืมเงินให้) ต่อจากที่พ่อถามเราก็เลยบอกว่าเอ้าแล้วเขาสมควรมาตบหนูหรอพ่อกับแม่ยังไม่เคยทำอะไรหนูแบบนี้เลย แล้วพ่อก็เลยเดินไปโวยวายใส่น้าอีกคนว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับเรา แล้วก็มีปากเสียงกันเราจงตะโกนบอกไปว่าช่างเถอะอย่าตีกันจะตีกันไปทำไม แม่ก็ด่าเราว่าต้นเหตุมันเกิดจากเราเราผิดน้าเราไม่ผิดเลย เราก็เลยเดินหนีสักพักน้าเราก็เดินขึ้นมา(คนล่ะคนกับคนที่ตบเรา)แล้วก็มาตะคอกใส่ว่าเขาทำแค่นี้แล้วตายมั้ยกูถามตายมั้ยเราก็เลยตอบไปว่าไม่ตายหรอกแต่พ่อกับแม่ยังไม่เคยทำแบบนี้เลยเขามีสิทธิ์อะไร เขาน้าก็บแกว่าเรากร้าวร้าวแล้วก็ด่าๆเราเราก็เงียบเดินหนี ไปหลังบ้าน สักพักพี่เราก็โพสต์ว่าเราว่าเราผิดเพราะเเค่เราพ่อกับน้าต้องทะเลาะกัน เราดิ่งมากตอนนั้นเพราะเราไว้ใจพี่เรามากมีปัญหาไรพี่กับเราก็ปรึกษากันตลอดเราคิดมาตลอดว่าพี่จะเป็นคนที่เข้าใจเราที่สุดเพราะเราสนิทกับพี่ที่สุด เราก็เลยเดินเข้าห้องน้ำไปอยู่ในห้องน้ำ พอพ่อมาเห็นก็เลยบอกว่าให้ออกจากห้องน้ำไม่ต้องคิดมาก พักเยอะๆ แต่เรานอนไม่หลับเลย เราไม่อยากนอนด้วยซ้ำเรารู้ว่าถ้าพ.นแม่ต้องมาซ้ำเติมเราแน่ เราคิดจะหนีออกจากบ้านหลายครั้งมากเราไม่อยากอยู่เลยเพราะความกดดันของครอบครัวนี้ เรารู้ว่าครั้งนี้เราผิดที่ไปตะคอกใส่ แต่ถ้าพูดดีๆกับเราเราฟังแน่นอนไม่ใช่ใช้กำลังแบบนี้ เราอยากออกจากบ้านแต่เรากังวลมาก เราไม่คิดว่าเด็กอายุ14ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ใครพอมีทางออกให้เราบ้างมั้ยคะ อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องเจอหน้าครอบครัวนี้ นอกจากพ่อของเรา