สวัสดีค่ะ เราจะรบกวนขอคำแนะนำหน่อยนะคะ

คือเราแต่งงานกับสามีมา 9 ปีแล้วค่ะ ทุกวันหยุดยาว คือ ปีใหม่และสงกรานต์ สามีจะกลับบ้าน ตจว ของตัวเองตลอด และค้างคืนที่บ้าน 2-4 วันแล้วแต่ช่วงวันหยุด โดยที่ไม่ไปไหนเลย กลับบ้านคืออยู่แต่บ้านจริงๆค่ะ

ตอนช่วงแต่งงานแรกๆ เราก็ยังไม่รู้สึกอะไร เพราะปรกติก่อนแต่งงานบ้านเรา ปีใหม่และสงกรานต์ก็จะอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้มีกิจกรรมอะไร แต่พอแต่งงานหลายปีเข้า เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่อยากไปบ้านสามีแล้วค่ะ เราอยากอยู่บ้านเฉยๆบ้าง ไปบ้านพ่อแม่เราบ้าง หรือช่วงปีใหม่เราก็อยากจะไปเที่ยวที่อื่น หรือไปงานเค้าดาวน์ พาลูกไปดูงานพลุ แต่ไม่เคยได้ไปเลย เพราะบ้านสามีจะจัดงานปีใหม่ทุกปี เราเบื่อมาก เราเคยคุยกับสามีว่าเราไม่อยากมา เค้าก็ทำหน้าเศร้าๆ สุดท้ายก็ต้องมาอยู่ดี เพราะไม่อยากให้พ่อแม่เค้ารู้สึกไม่ดี

วันนี้ก็เป็นวันสงกรานต์อีกครั้ง ตอนนี้เรารู้สึกอึดอัดมากค่ะ ไม่อยากตื่น ไม่อยากมา ไม่อยากจัดกระเป๋า แต่สุดท้ายก็ต้องมาเพื่อให้สามีสบายใจ เราจะหลุดจากสถานการณ์นี้ไปได้ยังไงคะ เวลาเราเห็นคนอื่นได้ไปเที่ยวในวันสงกรานต์ หรือปีใหม่ เรารู้สึกอิจฉาเค้ามากๆเลยค่ะ เพราะเราไม่เคยได้มีโอกาสนั้นเลย

ทำให้ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นเทศกาลหรือไม่ว่าจะช่วงไหน เราไม่อยากมาบ้านสามีทั้งนั้น เราคิดว่ามันเป็นความอัดอั้นของเรา พอสะสมหลายๆปีเข้า มันเริ่มอึดอัดมากขึ้นๆๆๆๆ เราจะคุยกับสามียังไงดีคะ ยิ่งตอนนี้เรามีลูกด้วย อายุประมาณ 4 ขวบ ยิ่งปฏิเสธยากที่จะไม่ไปบ้านของเค้าค่ะ

จึงขอรบกวนช่วยแนะนำคำพูดที่จะพูดกับสามีเพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องไปบ้านสามีในทุกๆเทศกาลค่ะ 

ปล แต่มีการพาหลานมาเจอกับคุณปู่ คุณย่าประมาณเดือนละ 1 ครั้งอยู่แล้วค่ะ แต่ว่าไม่ได้ค้างที่บ้าน ตจว