ข่วงนี้ผมรู้สึกไร้ค่าครับ ประมาณว่าเห็นแต่คนอื่นประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุน้อย ประมาณว่าสามารถเอางานอดิเรกไปหาเงินได้มากมาย หรือโพสกินเที่ยวหรูๆในไอจี ได้ทำอะไรเพื่อนๆ ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีอะไรแบบนั้นเลย เพิ่มคือความสมเพชกับตัวเองไปมากขึ้น ยิ่งคาดหวังมากขึ้น และก็พยายามไขว่คว้าสิ่งเหล่านั้นอยู่เรื่องๆด้วยแรงขับจากความอิจฉานั้นแหละครับ แต่มันก็ทำให้ผมทุกข์อยู่ตลอดเพราะคอยกำหนดมาตรตนเองว่า อายุนี้อายุตอนนั้นควรมีอะไรเพื่อให้ก้าวสู่ความสำเร็จแบบพวกเขาในโลกโซเซียล บางทีมันรู้สึกดดันและเครียดครับ แต่ผมคิดว่ามันก็น่าจะเป็นวิธีที่จะพาผมไปสู่จุดที่ต้องการครับ ถ้าหากผมเลิกเล่นโซเชียลไปเลย ผมก็ไม่ได้โอกาสอะไรอีกแล้วอะครับ ผมควรขจัดอารมณ์นี้อย่างไรดีครับ ขอบคุณครับ