เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ผมเดินทางโดยเครื่องบินคนเดียว ผมนั่งติดริมหน้าต่าง พอเครื่องขึ้นได้สักพัก เธอสะกิดผมให้ช่วยถ่ายรูปวิวให้หน่อย แต่ตอนนั้นมืดมาก ถ่ายไม่ติดเลย ผมเลยให้รอขาลง
    พอตอนเครื่องจะลงผมเลยให้เธอมาสลับที่นั่งกับผม ให้เธอได้ถ่ายรูปดูวิว สักพักผมเห็นเธอนั่งก้มหัว มืออุดหูสองข้างไม่ได้ถ่ายรูปเลย ผมเลยถามว่าเธอเป็นอะไรไหม เธอบอกว่าปวดหัวปวดหูมาก ผมเลยบอกให้หลับตา กลืนน้ำลาย น่าจะช่วยได้บ้าง แต่ก็ไม่รู้จะทำไรให้ได้บ้าง พอเครื่องลงถึงพื้น เธอก็เรียกให้ผมช่วยดูเข็มขัดให้หน่อย มันติดแน่นมาก ผมเลยช่วยดึงให้ ช่วยยกกระเป๋าให้ เธอก็ขอบคุณผม นิสัยเธอน่ารักดี แต่พอออกมาจากเครื่อง ก็หากันไม่เจอ คลาดกันไปเลย  
     จริงๆผมมาโพสต์ในนี้ก็อยากมาเล่าเรื่อง เหมือนติดอยู่ในหัว คิดถึงเธอตลอดทางที่กลับมา ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้างแล้วครับ