เราคบกับเเฟนอายุจะ27ปีอีกไม่กี่เดือน เราอายุ21 ที่กำลังจะเรียนจบ ป.ตรี เเฟนเราเป็นทหารเกณฑ์ที่เงินเดือน7,000 เบี้ยเลี้ยง2,000กว่า กำลังเรียนต่อ ป.ตรี ภาคพิเศษ เราช่วยกันเก็บเงินรวมๆเเล้วได้เเสนกว่า เรามีเเพลนอยากออกรถยนต์สักคัน เราขับเป็นมีใบขับขี่ เเฟนเรายังขับไม่เเข็ง ไม่มีใบขับขี่ เวลาเราไปหากันก็จะพากันเดินทางไกลเดินเท้าไปไหนมาไหนตลอดเวลา เเต่เราอยากออกรถตอนที่เรามีงานทำเเล้ว เราวางเเพลนไว้ว่า ปี67จะออกรถ ซึ่งตอนนี้เรามีเงินเก็บเเสนกว่า อีก3ปีเราก็คงเก็บได้อีกมากพอที่จะไปดาวน์รถเเน่ๆ เราก็พูดกับเเฟนเราว่าเอาตามที่เเพลนไว้เนาะ เราเรียกเเฟนว่าพี่ เราบอกว่า เพราะพี่ก็อายุเยอะเเล้ว 3ปีพี่ก็30เเล้ว ไปมาหากันจะได้ไม่ลำบาก  เเฟนเราบอกว่าเเล้วมันเกี่ยวอะไรกับอายุเค้า ถ้าเราพร้อมมีงานทำก็ออกก่อนเลย ต่างคนต่างทำหน้าที่ คือบอกก่อนว่าเราคบกับเเฟนคนนี้เราก็หวังให้เค้าเป็นคนสุดท้าย สร้างนั้นสร้างนี้ไปด้วยกัน เเต่เหมือนเเฟนเราจะไม่คิดเเบบนั้น เค้าว่าเราเร่ง เรากดดัน เเต่ตอนที่เค้าไม่มีเราก็ไม่เคยทิ้งเค้าไปไหน เราซัพพอร์ตเค้าทุกอย่าง เงินเก็บเรามีเราโอนฝากเก็บกับเค้าหมด เราทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้บ่อยมาก ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เค้าก็จะปิดเน็ต ปิดการเเจ้งเตือนหนีเรา ให้เราร้องไห้เสียใจอยู่คนเดียว ไม่สนใจไม่เเคร์ เราขอเลิกกับเค้าบ่อยมาก เรารู้สึกว่าความคิดเราทั้ง2ไม่ตรงกันเลยสักครั้ง เเต่เราก็รักเค้ามากจริงๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะเค้าก็จะบอกว่าทีเราเป็นเเบบนั้นเเบบนี้เค้ายังไม่อะไรเลย คือเค้าไม่ยอมว่าตัวเองเป็นคนผิด รอบนี้เค้าบอกเค้าสื่อสารกับเราผิด เเต่ใจเราที่มันเสียใจไปเเล้ว มันควไม่หายเลยหรอกใช่มั๊ย เราอยากสร้างทุกอย่างไปกับเค้า เราไม่เคยบอกให้เค้ารีบมีเหมือนคนอื่น เราช่วยกันเก็บกันสร้างอย่างละชิ้น เเต่เหมือนเค้าเข้าใจว่าเราจะให้เค้าสร้างคนเดียว เเต่ทั้งๆที่ตอนนี้เรามีอะไรเราให้เค้าหมดทุกอย่าง วันนี้เราเสียใจมาก เลิกร้องไห้ไม่ได้ เค้าก็หายไปเลย เหมือนรอให้เวลามันผ่านไปเดี๋ยวเราก็หายเอง เราทะเลาะกันบ่อยสุดคือเรื่องเงิน เงินทุกบาทเราให้ผู้ชายเก็บหมด เราเเค่อยากให้พี่เค้ามีอะไรเป็นของตัวเองสักชิ้น เเบบเราช่วยกันหา2คน เเต่ดูเหมือนว่าเราจะไปกดดันเค้า😭 เราบอกว่างั้นก็เลิกกันเถอะ มันเสียเวลาของเค้าเเละเรา ปล่อยเราไปเถอะ เค้าก็ไม่ปล่อยเราไปสักที เเถมปล่อยให้เราร้องไห้ปลอบตัวเองทั้งๆที่เค้าว่าเราให้เสียใจมากขนาดนี้ หรือนี่เป็นเวรกรรม