มีคนเคยกล่าวไว้ว่า "การเติบโตมาไม่ใช่ว่าเกิดมาแล้วเราจะหางานทำไปตั้งแต่แรกเกิดเสียหน่อย ทุกคนในครอบครัวก็ต่างช่วยกันเลี้ยงเธอมากว่าจะโตได้มากขนาดนี้ต้องใช้เวลาและบลาๆ" ประโยชน์เล่านี้แล้วแต่คนจะเจอใช่มั้ยล่ะ
คำถามคือการตอบแทนด้วยเงินเป็นสิ่งที่จำเป็น?
ถ้าจำเป็นนะคะงั้นก็เหมือนกรณีที่ว่าเอาเงิน5ล้านไปกองต่อหน้าแม่แล้วแสดงว่าเป็นลูกที่ดีอะดิ
เห็นแม่ๆหลายๆคนแย้งกันเยอะมากแต่ถ้ายังมีความคิดย้อนแย้งแบบนี้ก็...
และมีอีกคำพูดที่ว่าญาติๆก็เลี้ยงเรามาเหมือนกันให้คนละ xxxก็ได้
งั้นแสดงว่าถ้ามีญาติ10คนคือกูก็ต้องให้ทุกคนที่ได้แตะตัวเราอุ้มเราตอนเด็กอะดิ โอเคเราอาจจะใจเเคบ
แต่ว่าเราอยากให้คิดงี้ เราทำงานได้เงินมาใช้จ่ายถ้าเหลือกินเหลือใช้อยากให้ตาให้ยายเองด้วยความคิดตัวเองเราว่ามันไม่แปลกนะ
แต่ไม่ต้องมากดดันว่าในอานาคตต้องให้นะเท่านี้เท่านั้น ใจความของเราคือถ้ามีก็ให้ถ้าไม่มีก็คงไม่ได้ให้ประมาณนั้น
การที่เอาเรื่องบาปบุญมาพูดโดยเอาเรื่องเงินมาอ้างถึงการที่เธอให้มันคือกตัญญู สภาพพพพ  ไม่ได้จ่ะไม่ได้ อยากให้รู้ว่าเงินไม่เท่ากับการกตัญญู แต่การดูแลตั้งหากที่ทำให้เรารู้สึกได้ถึงความกตัญญู  แต่คิดอีกแง่เงินก็สำคัญไม่แพ้กัน คิดยังไงกับเงินและความกตัญญูรู้คุณคะ