การที่เราถอยกับอะไรที่คิดว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วผิดหรือเปล่า?แบบว่าถ้ามันไม่ดีขึ้นแต่แรกเราควรมถอยห่างจากเขาอะไรแบบนี้ สุดท้ายอยู่ต่อก็มีแต่ปัญหาเดิมๆ
ใช่ค่ะ เรากำลังถอยจากเพื่อนคนนึงที่เราคิดว่า เราไมาสมควรที่จะไปเป็นเพื่อนกับเขาได้ และไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มัน เหมือนเดิมทุกอย่าง.
เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง สนิทกันมากๆพอควร ตอนรู้จักกันใหม่ๆมันดีมันโอเคทุกอย่าง จะมีช่วงนึงที่เพื่อนคนนี้เริ่มที่จะ น้อยใจ เกิดอาการหึงเราขึ้นมา เราเข้าใจว่ามันคือปกติ ซึ่งตอนนั้นพวกเราก็ยังอายุเด็กๆอยู่ด้วย จนบางทีถึงขั้นตัดเพื่อนกันไปเลย.
จนกระทั่งเราอายุประมาน 16-17 ก็กลับมาคืนดีกัน มีคุยเล็กๆน้อยๆบ้าง แต่ไม่ได้คุยบ่อยแบบแต่ก่อน เราต่างก็มีหน้าที่ชีวิตต้องทำ เราต่างมีเพื่อนใหม่ๆกัน. เราเองก็เริ่มที่จะมีคนรู้จักมากขึ้น ซึ่งชื่อเสียงเราไม่ได้สนใจอยู่แล้ว จนกระทั่ง ต้องมาทะเลาะกับเพื่อนคนนี้คนเดิมอีกแล้ว เขาน้อยใจเรา เขามักจะพูดว่าเราดังจนลืมเขา ทั้งๆที่เราไม่ได้คิดว่าตัวเองดังเลย แบบว่าเราสนใจคนอื่นมากกว่าเขาอะไรแบบนี้ ตอนนั้นเรารู้สึกผิดจริง เราขอโทษเรายอมรับ เราพยายามปรับความเข้าใจกับนาง เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็ไม่ดีขึ้น.
จนมาปี 2021 เราไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ ใช่ค่ะ เขาก็มีกลุ่มเพื่อนใหม่ และหน้าที่ของเขา เราเองก็มีกลุ่มเพื่อนใหม่เหมือยกันและเราก็มีหน้าที่ของเราที่ต้องทำเหมือนกัน อาจจะมีทักมาคุยกันบ้างเล็กน้อยแต่มันก็แค่สั้นๆมันไม่เหมือนเดิมแบบแต่ก่อน เอาง่ายๆต่างคนต่างห่าง และแล้ว เราก็ต้องมาทะเลาะกับนางเรื่องเดิมๆอีกแล้ว บอกว่าเราไม่สนใจบ้าง เราดังจนลืมเพื่อนบ้าง รอบนี้เรานิ่งเรารู้สึกปลงค่ะ แบบว่า ถ้รจะขนาดนี้ไปเถอะ ทำไมเราต้องคอยเอาใจเขาตลอด เราไม่ได้ลืมเขานิด ก็อย่างน้อยก็มีคุยกันบ้าง มาปรึษาเท่าที่จำเป็นบ้าง เพราะเราต่างก็มีอะไรใหม่ๆเข้ามาในชีวิต เขาบอกว่า เขาจะหนีไปจากเราเอง ซึ่งเราให้เขาเลือกเองว่า้ขาจะไปหรือจะทนให้เขามาผิดหวังกับเราซ้ำๆแบบนี้ และสุดท้ายเขาก็ไป...เหมือนกับเขาจะตัดเพื่อนไปจริงๆแล้ว
จนไม่ถึงวัน เขาก็กลับมาหาเรา เหมือนว่าลืมเราไม่ได้ อยากที่จะคุยด้วย เราเลยคุยและเคลียร์กับเขาอีกครั้ง พอคุยไปมาเขาก็มาไม้เดิม เราไม่สนใจเขา เราแบบนั้นแบบนั เราฟัฃเรามอง เรากลับนิ่งไม่รู้สึกอะไรถึงจะแอบเคืองๆบ้าง แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาต่อ เพราะจนปัญญาแล้วจริงๆ
พอมาตอนนี้ พอขึ้นปีใหม่เราพยายามที่จะใส่ใจนางให้มากขึ้นเราพยายามที่จะคุยอะไรเล็กๆน้อยๆ ชวนคอลบ้าง ถึงจะไม่บ่อย ใช่ค่ะ เหมือนเดิมทุกคนมีหน้าที่เป็นของตังเอง เขาเองก็มีกลุ่มเพื่อนของเขา เราเองก็มี พยายามห้กำลังใจไปบ้าง ส่วนเรื่องคุยในแชท แล้วแต่ อารมณ์เราด้งยค่ะ เขาทักใาเราก็ตอบ บางทีวันไหยเราอยากคุบกับเขามีตอบบ้างไม่บ้างเราเข้าใจนะคะว่า เขาไม่ว่างบ้าง
แต่ความขี้น้อยใจของเขา ทำให้ค่าความเป็นของเรามัน ลดลงแบบมากๆ เราไม่เข้าใจเหมือนกัน เราอึดอัดมากๆด้วย ึง
จะเข้าใจเขาแต่มันก็มากเกินไป บางทีเราต้อฃการใช้ชีวิตส่วนของเราบ้าง พูดเหมือนบังคับให้ทักหาเขาตลอดทั้งๆที่ไม่มีเรื่ิงที่จะคุยจรืงๆ ถ้าเราอยากคุย เราจะทักไปเอง.
การที่เราถอยกับอะไรที่คิดว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วผิดหรือเปล่า?
ใช่ค่ะ เรากำลังถอยจากเพื่อนคนนึงที่เราคิดว่า เราไมาสมควรที่จะไปเป็นเพื่อนกับเขาได้ และไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มัน เหมือนเดิมทุกอย่าง.
เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง สนิทกันมากๆพอควร ตอนรู้จักกันใหม่ๆมันดีมันโอเคทุกอย่าง จะมีช่วงนึงที่เพื่อนคนนี้เริ่มที่จะ น้อยใจ เกิดอาการหึงเราขึ้นมา เราเข้าใจว่ามันคือปกติ ซึ่งตอนนั้นพวกเราก็ยังอายุเด็กๆอยู่ด้วย จนบางทีถึงขั้นตัดเพื่อนกันไปเลย.
จนกระทั่งเราอายุประมาน 16-17 ก็กลับมาคืนดีกัน มีคุยเล็กๆน้อยๆบ้าง แต่ไม่ได้คุยบ่อยแบบแต่ก่อน เราต่างก็มีหน้าที่ชีวิตต้องทำ เราต่างมีเพื่อนใหม่ๆกัน. เราเองก็เริ่มที่จะมีคนรู้จักมากขึ้น ซึ่งชื่อเสียงเราไม่ได้สนใจอยู่แล้ว จนกระทั่ง ต้องมาทะเลาะกับเพื่อนคนนี้คนเดิมอีกแล้ว เขาน้อยใจเรา เขามักจะพูดว่าเราดังจนลืมเขา ทั้งๆที่เราไม่ได้คิดว่าตัวเองดังเลย แบบว่าเราสนใจคนอื่นมากกว่าเขาอะไรแบบนี้ ตอนนั้นเรารู้สึกผิดจริง เราขอโทษเรายอมรับ เราพยายามปรับความเข้าใจกับนาง เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็ไม่ดีขึ้น.
จนมาปี 2021 เราไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ ใช่ค่ะ เขาก็มีกลุ่มเพื่อนใหม่ และหน้าที่ของเขา เราเองก็มีกลุ่มเพื่อนใหม่เหมือยกันและเราก็มีหน้าที่ของเราที่ต้องทำเหมือนกัน อาจจะมีทักมาคุยกันบ้างเล็กน้อยแต่มันก็แค่สั้นๆมันไม่เหมือนเดิมแบบแต่ก่อน เอาง่ายๆต่างคนต่างห่าง และแล้ว เราก็ต้องมาทะเลาะกับนางเรื่องเดิมๆอีกแล้ว บอกว่าเราไม่สนใจบ้าง เราดังจนลืมเพื่อนบ้าง รอบนี้เรานิ่งเรารู้สึกปลงค่ะ แบบว่า ถ้รจะขนาดนี้ไปเถอะ ทำไมเราต้องคอยเอาใจเขาตลอด เราไม่ได้ลืมเขานิด ก็อย่างน้อยก็มีคุยกันบ้าง มาปรึษาเท่าที่จำเป็นบ้าง เพราะเราต่างก็มีอะไรใหม่ๆเข้ามาในชีวิต เขาบอกว่า เขาจะหนีไปจากเราเอง ซึ่งเราให้เขาเลือกเองว่า้ขาจะไปหรือจะทนให้เขามาผิดหวังกับเราซ้ำๆแบบนี้ และสุดท้ายเขาก็ไป...เหมือนกับเขาจะตัดเพื่อนไปจริงๆแล้ว
จนไม่ถึงวัน เขาก็กลับมาหาเรา เหมือนว่าลืมเราไม่ได้ อยากที่จะคุยด้วย เราเลยคุยและเคลียร์กับเขาอีกครั้ง พอคุยไปมาเขาก็มาไม้เดิม เราไม่สนใจเขา เราแบบนั้นแบบนั เราฟัฃเรามอง เรากลับนิ่งไม่รู้สึกอะไรถึงจะแอบเคืองๆบ้าง แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาต่อ เพราะจนปัญญาแล้วจริงๆ
พอมาตอนนี้ พอขึ้นปีใหม่เราพยายามที่จะใส่ใจนางให้มากขึ้นเราพยายามที่จะคุยอะไรเล็กๆน้อยๆ ชวนคอลบ้าง ถึงจะไม่บ่อย ใช่ค่ะ เหมือนเดิมทุกคนมีหน้าที่เป็นของตังเอง เขาเองก็มีกลุ่มเพื่อนของเขา เราเองก็มี พยายามห้กำลังใจไปบ้าง ส่วนเรื่องคุยในแชท แล้วแต่ อารมณ์เราด้งยค่ะ เขาทักใาเราก็ตอบ บางทีวันไหยเราอยากคุบกับเขามีตอบบ้างไม่บ้างเราเข้าใจนะคะว่า เขาไม่ว่างบ้าง
แต่ความขี้น้อยใจของเขา ทำให้ค่าความเป็นของเรามัน ลดลงแบบมากๆ เราไม่เข้าใจเหมือนกัน เราอึดอัดมากๆด้วย ึง
จะเข้าใจเขาแต่มันก็มากเกินไป บางทีเราต้อฃการใช้ชีวิตส่วนของเราบ้าง พูดเหมือนบังคับให้ทักหาเขาตลอดทั้งๆที่ไม่มีเรื่ิงที่จะคุยจรืงๆ ถ้าเราอยากคุย เราจะทักไปเอง.