ผมคบกับแฟนมาจะ 3 ปีแล้ว มักจะมีปัญหาในเรื่องการเที่ยว และ ชีวิต อย่างเรื่องเที่ยว คือ ตลอดระยะเวบาที่คบกันมา ผมมักจะเป็นฝ่ายชวนเที่ยวเสมอ ส่วนมากจะเป็นผมที่ออกเงินมากกว่า หาที่พัก หาที่เที่ยวๆ ง่ายๆคือคนจัดทริปเลย ส่วนเขาก็มีช่วยแชร์ หรือจ่ายตามที่เค้าคิดว่าเค้าจะไหว ง่ายๆคือ คบกันมาเค้าไม่เคยชวนเที่ยวเลย ไม่มีความคิดริเริ่มในการชวนทำกิจกรรมต่างๆ แต่ถ้าพาเค้าไปไหนเค้าก็จะไปทุกที่ จะบุกป่าฝ่าดงก็ไปตลอด แต่แค่พอมากเข้าก็เริ่มไม่อยากชวนไปไหน เพราะเหนื่อยกับการคิดทริปเอง หาเอง รู้สึกเหมือนว่าเราไปเที่ยวด้วยกันแต่ไม่มีส่วนร่วมในการสร้างทริปด้วยกันสักเท่าไหร่ เคยพูดว่า"อยากให้ช่วยกันนะ เจอที่ไหนอยากไปก็ชวนเลย ถ้าเธอหาโรงแรมไม่ได้ งั้นเธอหาร้านของกิน หรือที่เที่ยวก็ได้" แต่ก็เหมือนเดิม พูดไปบางทีก็โดนสวนกลับมาว่า "อีกละ" .... เหนื่อยครับ

ส่วนเรื่องชีวิต คือ เค้าไม่ค่อยพัฒนาตัวเอง ทำงานที่เดิมมา 4-5 ปี เงินเดือนยังไม่ถึง 20k พยายามให้เค้าเรียนรู้ภาษาเพิ่ม  ผลักดันช่องทางการทำงาน ยิ่งช่วงโควิดอยู่บ้านกัน 2-3 เดือน เค้าก็เอาแต่กิน นอน ทำงานบ้าน ดูซีรีย์ ดูนั่นนี่ ส่วนผมพยายามอัพสกิลเพราะไม่รู้ว่าจะโดนออกมั้ย เค้าก็ทำได้แปบเดียวก็เลิกล้ม ไม่สนใจ ไม่เอาอะไร จนผมเลิกพูด และก็เริ่มปรับทัศนคติชีวิตคู่ว่า.. "งั้นก็อยู่มันไปวันๆละกัน"

ทั้ง 2 ประเด็นนี้มันทำให้ผมรู้สึกรักเค้าน้อยลง ตอนนี้เหมือนอยู่กันแบบเพื่อน พยายามปรับมุมมอง ความคิดว่า อย่างน้อยเค้าก็ยังดูแลผมดี ดูแลบ้านช่อง แต่มันเป็นความสัมพันธ์ที่มันเป็นเส้นตรง ไม่มีการพัฒนาหรือช่วยกันพัฒนา ผมเลยไม่รู้ว่าจะจัดการปัญหานี้ยังไง ยังไม่รวมเรื่องเงิน ที่ผมมักจะออกเยอะกว่าเสมอ คือจ่ายได้ แต่ผมก็มีภาระหนี้สินเหมือนกัน เผลอๆหักลบแล้ว เงินเดือนเหลือเท่าเค้าด้วยซ้ำ


*ไม่ขอรับความเห็นว่าฝ่ายแมนจะต้องดูแลผู้หญิงนะครับ คติผมคือความเท่าเทียมครับ อะไรให้ได้ก็ให้ อะไรขาดผมก็เติม อะไรมากไปผมก็ไม่โอเค