เรื่องคือ แฟนเรากำลังเรียนอยู่ แต่เราทำงานแล้ว งานของเราคือ เข้างาน 06.00-16.00 น. จันทร์-ศุกร์ มีเวลาว่างเป็นบางช่วงของวัน ก็หาเวลาคุยเสมอ ส่วนแฟนเราตอนนี้คือ ทำวิทยานิพนธ์อยู่บ้านคนเดียว ทำงานตามที่อาจารย์สั่ง และงานจิปาถะที่ตนเองชอบ งานบ้าน ธุระบลาๆ ประเด็นคือ ช่วงหลังๆเค้ามักจะเริ่มน้อยใจแล้วเลื่อนระดับขึ้นเป็นทะเลาะเสมอ เมื่อเค้าคิดว่า เค้ารอ รอเราตอบข้อความ รอเราโทรไป รอเราพาไปเที่ยว รอทุกๆอย่างเสมอ เหมือนว่าต้องไปกับเรา ต้องทำกับเราเท่านั้นทุกกิจกรรม100% เค้าบอกว่าเหงา ทุกครั้งเราพยายามเคลียร์ปัญหาตลอด ยอมรับผิดตลอด แก้ไขข้อผิดที่เราทำผิดจริงๆ เช่น ไปไหนไม่บอก เราก็แก้ไขจนเดี๋ยวนี้บอกทุกกิจกรรมว่าเรากำลังจะทำอะไร แต่ก็ยังเป็นอยู่ เราก็เลยอยากรู้ว่าคนอื่นเป็นไงบ้าง เลยให้ไปถามเพื่อนๆของนางที่ทำงานแล้ว ว่า "ได้คุยกับแฟนตอนไหนบ้าง?" ก็ตอบเหมือนกับที่เราบอกนางไปคือ ว่างก็คุย บางคนก็บอกว่าคุยตอนกลางคืน เราเลยคิดว่าทำไมเค้าถึงเป็นแบบนี้ เค้ายังไม่เคยได้ทำงานจริงจัง? แบบคนทำงานบริษัทหรือโรงงาน ? ยังไม่เคยยุ่งจนจับมือถือไม่ได้? คิดงานจนหัวปั่น? โฟกัสกับงานเพื่ออยากให้ออกมาดี จนไม่ได้จับมือถือเลย? ซึ่งเหตุพวกนี้คือเราเป็นอยู่ และหนักข้อขึ้นหลังๆชัก ชวนเลิกกัน หรือบอกว่า"ถ้ามีคนใหม่เข้ามาทำดีกว่า ก็พร้อมเปิดใจยอมรับ เพราะตอนนี้ใจไม่แข็งแรงพอ เหงาตลอดที่ต้องรอ" จริงๆมีรายละเอียดเยอะมากเลยแหละ แต่วันนี้คืออยากมาระบาย และอยากฟังประสบการณ์จากเพื่อนๆว่ามีวิธีรับมือหรือปรับตัวอย่างไร(สำหรับคนที่เคยผ่านจุดนั้นมาได้) ให้ไม่เจอเหตุการณ์แบบนี้อีกครับ ขอบคุณมากๆครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล.คบกับแฟนตั้งแต่เราอยู่ปี 3 ตอนนี้เราทำงานแล้ว แต่แฟนเรียนต่อ ป.โท อ้างว่าเราไม่มีเวลาเหมือนเมื่อแรกคบกัน