เอิ่มก็ไม่ทุกเรื่องหรอกนะเราขอเล่าแค่ว่าเราชอบอะไรที่มีสีสันในชีวิตมากเช่นการเข้าชุมนุมดนตรีสากลและใช่เราได้เป็นนักร้องนำในวง ขอบอกก่อนว่าวงที่เราอยู่คือวงของรร. ทุกคนงงมั้ย555555
และเราก็ซ้อมทุกวันตอนพักเที่ยงวันหยุดเราก็หาเวลามาซ้อมละแม่ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่แม่เราอยากให้เรามุ่งเน้นไปทางเด็กเรียนมากกว่าแต่เด็กเรียนที่แม่หมายถึงคือ เด็กเนิร์ดที่ไม่เข้าสังคมไม่มีสีสันในชีวิตอยู่บ้านอ่านหนังสือไปวันๆแต่เรามองว่าใช้ชีวิตแบบนั้นมันน่าเบื่อแล้วเราก็ทะเลาะเรื่องนี้กับแม่บ่อยมากเราหงุดหงิดมากจริงๆจนเราคิดว่าตายๆไปซะคงดี เหอะๆแต่เราก็ไม่คิดที่จะอยากตายจริงๆหรอกมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ ละเราจะไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนแม่ก็ไม่ให้ไป ขนาดขอไปทำงานกับเพื่อนเพื่อแบ่งเบาค่าขนมระหว่างปิดเทอมแม่เรายังไม่ให้ทำ 😭 ทุกคนมีวิธีจัดการกับชีวิตแบบนี้ยังไงคะหรือต้องรอเวลารอให้เราโตกว่านี้ก่อนหรอคะตอนนี้เราอายุ13จะ14 ก็เด็กจริงนั่นแหละ เราเครียดมากแต่บางครั้งเราก็ปล่อยวางได้แต่ก็ต้องกลับมาเครียดอีกครั้งมันวนลูปอยู่อย่างงี้อะค่ะ 😢