กล่าวก่อนนะครับ  ชีวิตผมรันทดตั้งแต่เด็กๆ มี พ่อแมก็ทิ้งไห้อยู่กับย่า แล้ว พ่อแม่แยกทางกัน จนพ่อได้มีครอบครัวไหม่ โดยไม่สนใจผมกับน้อง ที่อยู่กับย่า พ่อแก ก็ไปสร้างครัวที่ จ.อื่น ผมได้ย่า เลี้ยงดูมา จนจบ ป.6 ผมก็ได้ บวชเรียน..จนจบ ม.6 พอขึ้นมหาลัย ก็ปากกัดตีนถีบ แต่ก็ไม่ไหวได้แค ปี3 พอได้งานทำ ก็ส่งกลับทางบ้าน  แถมพ่อยังโทรมาตังเราด้วย ไม่ไห้ก็ว่าเรา อกตัญญู ทั้งที่เขาลงในเฟส ไปเที่ยวกินกับ ลูกสาวเขา และเมียไหม่ ผมต้องจ่ายค่าเล่าห้อง งวดรถ แถมมาเจอโควิด  งานก็รายได้น้อยลง ปวดหัวกับที่ทำงาน มาเจอกับเรื่องที่บ้าน...จนผมต้องร้องไห้ทุกวัน...ผมเหนื่อยเหลือเกินครับ #อย่าถือสาผมเลยครับ แค่ระบายลงเฉยๆ