คือได้งานที่ชอบและสนุกกับมันค่ะหัวหน้าดี เพื่อนร่วมงานดี ทุกคนในที่ทำงานน่ารักมากงานก็สบาย มีวันหยุด แต่ระยะทางไปกลับรวม60โลค่ะ 
แรกๆก็สบายมาก ทำงานไปได้อาทิตย์นึงขากลับมันไม่ง่ายค่ะ เช้าตื่นตี5ออกจากบ้าน6โมง ถึงที่ทำงาน7โมง เช้าๆรถไม่เยอะและขับกันไม่เร็วค่ะ แต่ขากลับบางทีมีฝนมีพายุ ล่าสุดสามวันนี้เกือบตาย เพราะรถใหญ่ขับเร็วมากแต่มาขับเลนส์ซ้ายชนหมาหักหลบมาเกือบอัดเรา รถย้อนศรก็เยอะมากแะลขับเร็วกะจะเบียดเราให้ออกเลนส์ไปเลย บางคนก็โผล่ออกมาจากซอยไม่มองรถเลย เมื่อวานสิบล้อเหมือนเมาขับปาดเราไปแค่เสี้ยววิ ใจสั่นกลัวมาก เลยตัดสินใจลาออกเพราะถึงบ้านเพลียมากแต่ละวัน แถมยังเกือบตายหัวหน้าก็เข้าใจ พยายามลดเวลาออกงาน พยายามแก้ปัญหาหารถประจำให้ ไลน์ตามไลน์ถามอยากให้กลับไปทำงานค่ะ  เราเองอยากทำมากๆ แต่ไม่อยากขี่มอไซค์เองแล้วค่ะ เช่าบ้านก็ไม่ไหวแพงมากหักลบแล้วติดลบค่ะ จะนั้งรถประจำ ก็เวลาไม่แน่นอน รอบรถที่ได้คือถึงบ้านเกือบๆ 1ทุ่มค่ะ และก็ไม่มีคนรับฝากจอดมอไซค์ด้วยค่ะเนื่องจากบ้านเราเข้าไปไกลจากที่รอรถจึงไม่สามารถเดินเท้ามาขึ้นรถได้ค่ะ  จะให้คนมาส่งก็ไม่ได้เพราะเค้าทำงานเหมือนกัน ล่าสุดหัวหน้ายังคงไลน์ถามอยากให้ไปร่วมงาน 
และเราก็ไม่รู้จะได้โอกาสดีๆงานที่ชอบสังคมดีๆแบบนี้อีกตอนไหน งานใกล้บ้านก็ไม่มีเพราะเป็นชนบทมีก็งานสวนหนักมากค่าแรงน้อยไม่มีวันหยุดเราทำได้แต่ไม่มีความสุขเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ เครียด เฟล เสียใจ อยากทำงานจริงๆ ทำไมต้องเจอปัญหาเรื่องเดินทางด้วยนะ