เรารู้สึกเสียความรู้มากๆกับคำพูดพี่จนต้องมาตั้งกระทู้นี้ ตามหัวข้อที่ได้ตั้งกระทู้นะคะ ตอนนี้เรามีพี่ชายอายุ 19 ใกล้จะ20 เขาเป็นคนอารมณ์ร้อนมาตั้งแต่เด็ก เขาจะก้าวร้าวพูดจาหยาบคายมากๆ ตอนตัวเองโมโห ล่าสุดเรื่องวันนี้พี่โทรมาหาเรา ตอนนั้นแม่มาหาเราที่บ้าน (เราอยู่กับญาติไม่ได้อยู่กับพ่อแม่และพี่ชาย) ทำไมถึงต้องอยู่บ้านญาติอันนี้ค่อยบอกนะคะ
ต่อค่ะอันนี้ตอนคุยกับพี่ชายนะคะ

พี่ชาย: โทรมาคุยเกี่ยวกับพี่เขาอยากลงทุนเรื่องพวกภาพที่ซื้อเก็บไว้เเล้วรอขายเอากำไรอันนี้เราไม่ค่อยรู้เท่าไหร่เรื่องภาพต่อ
            พี่ ก (นามสมมุติ) มีบัตรเครดิตไหม
เรา: เมื่อก่อนมีแต่ตอนนี้ปิดบัตรไปทุกใบเเล้ว ไม่น่าจะมีแล้วแหละทำไม
พี่ชาย: จะใช้บัตรเครดิตจะเอาไปซื้อภาพมาไว้ลองถามแกดิเผื่อมีกูจะเอาไว้ซื้อของด้วย  (ภาพราคาประมาณ10000+)
เรา: ไม่มีหรอกแกปิดบัตรไปหมดแล้ว อย่าไปยุ่งไปหายืมคนอื่นเลย 
พี่ชาย: กูไปหาวิธีทำบัตรเองงั้นอะกูอยากได้ตอนนี้ มันต้องซื้อเลย
เรา: ไม่ต้องไปทำมาทำอะไรตอนนี้ ทำบัตรเดี๋ยวก็มีหนี้ต้องไปจ่ายเขาอีกแต่ละเดือน รอทำงานเก็บตังให้ตัวเองมีเงินใช้มากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยทำก็ได้ จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน ทุกวันนี้เงินตัวเองยังไม่พอใช้เลยแต่ละเดือนยังจะไปหาทำบัตรเครดิตอีก 
เรา: อะถามหน่อยรูปซื้อเก็บไว้ละมันจะขายได้ตอนไหน มันก็ต้องรออีกนานไหม
พี่ชาย: มันก็ต้องรอดิซื้อเก็บไว้ไง ไม่ต้องมายุ่งหลอกไม่รู้อะ กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู กูจะทำบัตรทำงานกูก็จ่ายเอง น่าเบื่อ อ ีเห ี้ยไม่มีเงิน ไม่มีใครเข้าใจเรื่องนี้อยากจะทำอะไรก็ไม่ได้ทำ(น้ำเสียงโมโห) จากนั้นพี่ก็ตัดสายไปมีต่ออีกนะคะ
       ซึ่งเราเข้าใจว่าพี่อยากลงทุนซื้อเก็บไว้เอากำไร แต่ตอนนี้เรื่องเงินมันติดขัดครอบครัวเราไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นเราคิดว่าถ้าพี่ค่อยๆเก็บเเล้วลงทุนแบบใจเย็นๆค่อยๆเป็นค่อยๆไปมันจะยังดีกว่าทำเท่าที่เรามี พี่ชอบบอกลงทุนตอนนี้ก็ยิ่งจะได้กำไรถ้าช้าก็เสียเวลา 
******มาต่อหลังวางสายพี่ก็ทักมาว่าเรา ต้องขอโทษคนอ่านด้วยนะคะถ้าบางคำมันหบายคายเกินไป
พี่ชาย: ตอนกูมีตังกูไม่ให้สักตัวเลยอ ีส ัส อยู่กันไป3คน4คนเลยอยู่กันไปเลย
          ถ้ากูทำได้นะถ้ามีเงินกูจะไม่ให้พวกมุงสักคนเลยอ ี ส ัส
          เห ี ้ ยลำบาก ลำบน (น้ำเสียงอารมณ์ร้อน)
พี่ชาย: อยู่ไปคนเดียวเลยนะไอเห ี้ยอยู่กัน3คนนั่นแหละ เย สแม่ครอบครัวเห ี้ยไรซัพพอร์ตไม่ได้สักอย่างเลยเย สแม่ หน้าห ี จริงต้องพึ่งแต่ตัวเอง

เป็นคำที่พี่พูดกับเราแล้วมีบางคำพูดที่แม่ก็ได้ยินด้วยตอนนั้นเราโกรธมากๆเหมือนกันที่พี่พูดแบบนี้ ทุกๆคนอยากซัพพอร์ตตลอดแต่ครอบครัวเราไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นเพราะพ่อก็อายุเยอะมากพีอพยายามเก็บเงินไว้ให้เผื่อวันนึงพ่อไม่อยู่ เราเสียใจที่พี่พูดแบบนั้นเราก็มีว่ามีด่ากลับไปทำไมพูดแบบนี้ เราพูดนึกกับตัวเองตลอดถ้าวันนึงเรามีเงินเราจะเลี้ยงพ่อกับแม่และพี่ชายเองจะไม่ให้ใครต้องลำบากเลย แต่กลับกันพี่กับพูดคำนั้นออกมาถ้าวันนึงเขามีเขาจะไม่สนใจคนในครอบครัวเลยเรารักพี่ชายเรามากถึงจะมีขัดใจกัน ตอนนี้เราร้องไห้เสียใจมากๆเลย

**เพิ่มเติมที่เราต้องมาอยู่กับญาติเพราะตอนแรกพ่อกับแม่แยกกันอยู่เพราะต้องทำงานเลยอยู่กันคนละจังหวัด เราต้องมาเรียนต่อเลยต้องมาอยู่บ้านญาติ พอช่วงโควิดระบาดแรกๆแม่กับพ่อและพี่ชายเลยได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ตอนนี้อยู่จังหวัดเดียวกันเเล้วนะคะแต่เรายังอยู่บ้านญาติไม่ได้อยู่บ้านกับครอบครัวเรา แต่ตอนที่เราอยู่บ้านญาติ เราได้อยู่ดีกินดี ไปเที่ยว ได้ซื้อของเจอสังคมใหม่ๆมากกว่าพี่ชายเรา พี่ชายเราต้องไปทำงานไม่มีชีวิตแบบไปเที่ยวหรือมีเพื่อน เจอสังคมใหม่ๆแบบเรา เราก็สงสารพี่เหมือนกันแต่เราไม่เคยลืมตัวนะคะตลอดเวลาที่เราไม่ได้อยู่กับครอบครัวเรา เวลาเราได้ไปเที่ยวเราจะซื้อของไปฝากพ่อกับแม่ วันเกิดก็จะแวะไปเป่าเค้กให้ ทักไลน์หาพ่อกับแม่ตลอด เวลาที่บ้านญาติทำกับข้าวเยอะเราก็จะขับรถเอากับข้าวไปให้พ่อกับแม่ที่บ้านมีอะไรก็จะเอาไปให้ตลอดเข้าไปเล่นบ้าง วันเกิดพี่ชาย เราก็บอกญาติที่อยู่ด้วยเขาเลยพาพี่ไปเที่ยวซื้อของให้

**เราแค่อยากให้พี่ใจเย็นหรือโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้มีความคิดบวกมากกว่านี้ ไม่รู้ว่าต้องทำวิธีไหน ใครมีวิธีแนะนำหน่อยนะคะ
ขอบคุณนะคะที่อ่านเรื่องราวจนจบถามเพิ่มเติมได้นะคะ