ผมอยู่สังคมระดับล่างๆ อย่างที่รู้กันมันแทบไม่มีทางให้เราได้เติบโตอะไรไปมากกว่าที่ควรจะเป็นได้เลย ทว่าแม้ผมจะอยู่ในสังคมแย้มากแต่การที่เราไม่ได้มีต้นทุนเงินทองหรือโอกาสที่มากมายเท่ากับคนอื่นๆ มันทำให้ผมคนที่แทบไม่มีอนาคตไร้การศึกษาตกผลึกว่า 1)ไม่มีใครเลือกเกิดได้ 2) ไม่มีใครขอร้องให้ตัวเองต้องลำบาก 3) ถ้าอยากมีมากกว่าคนอื่นต้องทำให้มากกว่าคนอื่น การที่เราตัดใจว่ากุไม่ได้เกิดมารวยกุไม่มีทางมีชีวิตดีได้ กุไม่ได้จบสูงไม่มีทางมีความรู้มากกว่าคนอื่นได้ แต่ถ้ากุมัวคิดแบบนี้ก็จบกันแล้วชีวิตนี้ ในเมื่อกุไม่ได้รวยก็หัดขยันหาเงินให้คุ่มค่ากับเวลาที่เสียไป ไม่มีความรู้ก็อ่านหนังสือ การได้อะไรมากยากมันทำให้เรารู้ถึงความสำคัญของการได้มันมา (เหมือนจีบสาว) และถ้าผ่านช่วงเวลายากลำบากเหล่านั้นมาได้มันก็จะเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ยอดเยี่ยมที่สุด เพราะเราจะทำทุกวิถีทางพยายามทำสิ่งที่ทำอยู่และพัฒนามันต่อเพื่อไม่ให้ตัวเราเองหรือคนที่เรารักต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิม ที่ต้องมาเจอชีวิตแย่ๆอีก สิ่งเหล่านี้การดิ้นรนเอาตัวรอดอย่างถูกวิธีและเรียนรู้อยู่สม่ำเสมอคงเป็นหลักฐานในการมีชีวิตของผม (เอ๊ะลืมเรื่อวาดรูปไปเลย)