เป็นเรื่องของน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานด้วยกัน แรกๆ เราไม่ได้ชอบเขาเลย แซวเขาบาง แกล้งเขาบาง ทำกับข้าวให้บาง พาไปเที่ยว กินชาบู คิดเป็นแค่น้องสาว แต่พอนานๆ เขาก็รู้แปลกๆ แบบรู้สึกหงุดหงิดเวลาเธอคุยเรื่องผู้ชายคนอื่นๆ จนแบบ เขาเห็นว่าเราแปลกๆ ไป เขาก็เลยถามว่าเป็นอะไร  เราก็ตอบเขาไม่ได้ อยู่ๆ เขาก็ถามว่าชอบเขาหรา เราก็ตอบว่า ชอบ  เขาก็บอกกับเราตรงๆ ว่าคิดได้แค่พี่น้อง ไม่ได้คิดอะไรเลย เราก็เศร้า ยิงเรารู้ว่าเธอยังลืมคนเก่าไม่ได้อีก วันนั้นเราแบบโครตรู้สึกเศร้า เขาก็ปลอกใจเรานะ บอกลืมทุกอย่างวันนี้ แล้วเป็นพี่แบบนี้ไม่ได้หรา เราก็บอกยากอะ เราขอหายไปได้ไหม เขาถามว่าหายไปทำใจใช่ไหม  เราบอกไปจากตรงนี้เลยอะ เขาบอกว่าไม่อยากให้เราหายไป เป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรา แต่เราเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ไง ก็ชอบไปแล้ว  เราก็เลยบอกว่า เราขอหายไปจริงๆได้ไหม เขาบอกห้ามหายไป ไม่อยากให้เราหายไป เราก็เลยถามว่าชอบเราบางไหม  เขาบอกชอบแบบพี่ชาย เขาบอกว่าพี่อาจคิดไปเองเพราะรู้สึกอยู่ใกล้กันมากๆก็ได้  ผมก็เลย ขอให้ไป แบบพักๆ บล็อกเขา  แต่สุดท้าย ผมก็คิดถึงเขาแล้วกลับมา แล้วถามอีกครั้งก็คำตอบเดิม อยากถามว่า ผมต้องทำไงดีกับความรู้สึกที่ว่า หายก็ไม่ได้ อยู่ก็ไม่เหมือนเดิมดีครับ