เราคบกับแฟนมา2ปีแล้วค่ะ เราอยู่คนละจังหวัดค่ะ ตลอดเวลาเกือบสองปีไม่เคยเจอกันเลย จนเมื่อเดือนที่แล้วเขามาหาเราค่ะ เรามีอะไรกันต่างคนต่างไม่เคยและเป็นครั้งแรกค่ะ เราอายุ21ปีทั้งคู่ค่ะ เราเรียน แฟนไม่ได้เรียน
ทางแม่เรารู้เรื่องค่ะ คือเราไม่ค่อยมีความลับกับแม่ค่ะแล้วก็ไม่อยากจะปิดบังอะไร เลยบอกไป พอแม่รู้แม่ก็ให้ผู้ใหญ่ฝั่งเรามาคุยกับผู้ชายค่ะ คืออยากให้รับผิดชอบทำตามประเพณีให้เป็นเรื่องเป็นราวค่ะ (คือทางบ้านเคร่งเรื่องนี้มากค่ะ แต่เราไม่รู้ค่ะว่าทางบ้านของเราเขาจะเคร่งขนาดนั้น เพราะว่าโดยส่วนตัวไม่ค่อยได้คุยกับที่บ้านค่ะ ต่างคนต่างไปและเหมือนเวลาจะขอคำปรึกษาอะไรก็ไม่ค่อยจะโอเคกับคำตอบที่ได้ค่ะ เลยไม่ค่อยพูดคุยกับที่บ้านเท่าไหร่ แม่ก็อยู่ต่างจากจังหวัดค่ะ ตั้งแต่เรายังเด็กๆ) ตอนแรกคุยกัน(ผ่านทางโทนศัพท์) ผู้ใหญ่ฝั่งผช.เขาบอกว่า จะโอนเงินค่าหมั้นมาให้เพราะว่าไม่สะดวกมาค่ะ คือให้ทางเราจัดการ ทีนี้พอผู้ใหญ่ฝั่งเรากลับไป ผู้ใหญ่ฝ่ายชาย ก็บอกลูกเขาว่าอยากให้กลับไปบ้านก่อนค่ะ ค่อยกลับมาพร้อมกันมาคุยกันอีกทีจะได้ไม่ดูน่าเกลียดค่ะ
พอลูกชายกลับไปเขาก็บอกว่าเพิ่งเจอกันครั้งแรกก็จะให้เสียเงินแล้ว สรุปเขาบอกเขาไม่รับผิดชอบค่ะ อยากให้ดูไปก่อน ส่วนตัวเราก็รู้อยู่แล้วค่ะว่าจะเป็นแบบนี้ พอทางบ้านเรารู้เขาก็ไม่โอเคค่ะ เหมือนพูดกับผู้หลักผู้ใหญ่แล้วก็ทำแบบนี้ แล้วคือในระหว่างเรื่องที่เกิดขึ้นนี้อะค่ะ มันทำให้เราเห็นทัศนะคติทางบ้านเขา พ่อเขา พี่สาวเขา พี่สาวเขาบอกว่าเราไปจับน้องชายเขา แล้วยังพาดพิงถึงคนอีสานว่าไวไฟ ตอนที่พ่อเขาคุยกับผู้ใหญ่ทางเราก็ทำเหมือนเป็นเรื่องเล่นๆค่ะ ทั้งหัวเราะกัน พูดติดตลกทั้งที่ตอนนั้นเขาจริงจังกันอยู่
แล้วตอนนี้ทางบ้านเราไม่โอเคมากๆค่ะ อยากให้เลิกกับแฟนไปเลย ไม่อยากให้ยุ่งเลยค่ะ แต่ที่บ้านแฟนก็คือ แฟนเป็นคนที่หาเงินเองอยู่แล้วค่ะ ที่บ้านเขากรีดยางค่ะ แฟนบอกว่าถ้าพ่อเขาไม่ช่วย เขาจะหาเงินมาเองค่ะ
ตอนนี้คือเราไม่รู้จะรู้สึกยังไงค่ะ รู้สึกเสียใจที่แบบคนที่บ้านคงผิดหวังกับเรา แล้วก็ความรู้สึกที่มีต่อทางบ้านของแฟนที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นความรู้สึกมันก็เปลี่ยนค่ะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงเลยค่ะ
ทางบ้านเราเขาบอกเราว่าก็ให้ดูไปก่อนว่าแฟนจะทำยังไง แต่ก็พูดกับเราประมาณว่าอยากให้เลิกจริงๆ
โดนส่วนตัวเราตอนแรกเราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลยค่ะ คือในสังคมที่เราอยู่เขาก็เปิดกว้างอ่ะค่ะ เราไม่ได้คิดว่าจะต้องหมั้นหรือแต่งอะไร
คือตอนนี้มันคิดแต่เรื่องนี้ค่ะ ไม่รู้ต้องคิดยังไง หรือทำยังไงต่อดี มันเหมือนมีอะไรคาอยู่ในใจตลอดเวลาเลยค่ะ
ทางบ้านไม่ชอบครอบครัวฝ่ายผู้ชาย
ทางแม่เรารู้เรื่องค่ะ คือเราไม่ค่อยมีความลับกับแม่ค่ะแล้วก็ไม่อยากจะปิดบังอะไร เลยบอกไป พอแม่รู้แม่ก็ให้ผู้ใหญ่ฝั่งเรามาคุยกับผู้ชายค่ะ คืออยากให้รับผิดชอบทำตามประเพณีให้เป็นเรื่องเป็นราวค่ะ (คือทางบ้านเคร่งเรื่องนี้มากค่ะ แต่เราไม่รู้ค่ะว่าทางบ้านของเราเขาจะเคร่งขนาดนั้น เพราะว่าโดยส่วนตัวไม่ค่อยได้คุยกับที่บ้านค่ะ ต่างคนต่างไปและเหมือนเวลาจะขอคำปรึกษาอะไรก็ไม่ค่อยจะโอเคกับคำตอบที่ได้ค่ะ เลยไม่ค่อยพูดคุยกับที่บ้านเท่าไหร่ แม่ก็อยู่ต่างจากจังหวัดค่ะ ตั้งแต่เรายังเด็กๆ) ตอนแรกคุยกัน(ผ่านทางโทนศัพท์) ผู้ใหญ่ฝั่งผช.เขาบอกว่า จะโอนเงินค่าหมั้นมาให้เพราะว่าไม่สะดวกมาค่ะ คือให้ทางเราจัดการ ทีนี้พอผู้ใหญ่ฝั่งเรากลับไป ผู้ใหญ่ฝ่ายชาย ก็บอกลูกเขาว่าอยากให้กลับไปบ้านก่อนค่ะ ค่อยกลับมาพร้อมกันมาคุยกันอีกทีจะได้ไม่ดูน่าเกลียดค่ะ
พอลูกชายกลับไปเขาก็บอกว่าเพิ่งเจอกันครั้งแรกก็จะให้เสียเงินแล้ว สรุปเขาบอกเขาไม่รับผิดชอบค่ะ อยากให้ดูไปก่อน ส่วนตัวเราก็รู้อยู่แล้วค่ะว่าจะเป็นแบบนี้ พอทางบ้านเรารู้เขาก็ไม่โอเคค่ะ เหมือนพูดกับผู้หลักผู้ใหญ่แล้วก็ทำแบบนี้ แล้วคือในระหว่างเรื่องที่เกิดขึ้นนี้อะค่ะ มันทำให้เราเห็นทัศนะคติทางบ้านเขา พ่อเขา พี่สาวเขา พี่สาวเขาบอกว่าเราไปจับน้องชายเขา แล้วยังพาดพิงถึงคนอีสานว่าไวไฟ ตอนที่พ่อเขาคุยกับผู้ใหญ่ทางเราก็ทำเหมือนเป็นเรื่องเล่นๆค่ะ ทั้งหัวเราะกัน พูดติดตลกทั้งที่ตอนนั้นเขาจริงจังกันอยู่
แล้วตอนนี้ทางบ้านเราไม่โอเคมากๆค่ะ อยากให้เลิกกับแฟนไปเลย ไม่อยากให้ยุ่งเลยค่ะ แต่ที่บ้านแฟนก็คือ แฟนเป็นคนที่หาเงินเองอยู่แล้วค่ะ ที่บ้านเขากรีดยางค่ะ แฟนบอกว่าถ้าพ่อเขาไม่ช่วย เขาจะหาเงินมาเองค่ะ
ตอนนี้คือเราไม่รู้จะรู้สึกยังไงค่ะ รู้สึกเสียใจที่แบบคนที่บ้านคงผิดหวังกับเรา แล้วก็ความรู้สึกที่มีต่อทางบ้านของแฟนที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นความรู้สึกมันก็เปลี่ยนค่ะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงเลยค่ะ
ทางบ้านเราเขาบอกเราว่าก็ให้ดูไปก่อนว่าแฟนจะทำยังไง แต่ก็พูดกับเราประมาณว่าอยากให้เลิกจริงๆ
โดนส่วนตัวเราตอนแรกเราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลยค่ะ คือในสังคมที่เราอยู่เขาก็เปิดกว้างอ่ะค่ะ เราไม่ได้คิดว่าจะต้องหมั้นหรือแต่งอะไร
คือตอนนี้มันคิดแต่เรื่องนี้ค่ะ ไม่รู้ต้องคิดยังไง หรือทำยังไงต่อดี มันเหมือนมีอะไรคาอยู่ในใจตลอดเวลาเลยค่ะ