สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราอยากมาระบาย ขอคำปรึกษาและขอกำลังใจค่ะ
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะล
ขออนุญาตเล่าตั้งแต่แรกเลยนะคะ
พ่อกับแม่ของเราหย่ากันตั้งแต่เราอายุ 11 ค่ะ (ปัจจุบัน 24) ก่อนหน้าที่จะหย่าก็จำได้ว่าทะเลาะกันตลอดเพราะพ่อไม่ค่อยยอมทำงาน เอาแต่กินเหล้าทุกวัน พอทั้งคู่หย่ากัน เราก็อยู่กับแม่และคุณยายค่ะ แม่เราทำงานคนเดียวเพื่อส่งเราเรียน เลี้ยงยายอีก 2 คน (คือเป็นยายและพี่สาวของยาย เนื่องจากพี่สาวของยายแกเป็นสาวโสด แกเลยไม่มีลูกหลานคนอื่นคอยดูแลค่ะ)
พ่อเราไม่เคยมาเยี่ยมหาเราเลย ไม่เคยส่งเงินเลี้ยงดูด้วย แม่โทรไปขอว่าอย่างน้อยๆขอสัก 1 พันได้ไหม ค่าเทอมลูก เขาบอกไม่มี ไม่ให้ เพราะเขาเองก็มีครอบครัวใหม่ค่ะ เป็นผู้หญิงที่มีลูกติด
ลึกๆแล้วเราต้องการพ่อมาตลอดค่ะ แต่เราไม่เคยบอกใครเพราะไม่อยากให้แม่คิดมาก แม่ทำงานหนักเลยไม่ค่อยมีเวลาให้ เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากเลยค่ะ พอเราขึ้นมหา'ลัย พ่อก็เริ่มกลับมาหา ประมาณว่ามาช่วยขับรถไปส่งเราย้ายหอ หรือประชุมผู้ปกครอง เพราะพ่อเขารู้ทาง (เราเรียนจังหวัดใกล้กับที่บ้าน) ต่อมาแม่เราล้มป่วย เส้นเลือดในสมองแตกค่ะเพราะทำงานหนัก ความดันขึ้นสูง ดื่มกาแฟเยอะแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนสะสมมาหลายปี พ่อเขาเลยเลิกกับแฟนใหม่แล้วมาช่วยเราดูแลแม่ บอกตามตรงว่าเราดีใจมากเลยค่ะที่พ่อกลับมา แต่กลับกลายเป็นว่าพ่อเขามาเอาเงินจากฝั่งเราค่ะ เขาทำสวน เขาก็จะขอเงินไปซื้อสารพ่น ปุ๋ย อะไรต่างๆ อาทิตย์ละพันสองพันบ้าง เดือนละหมื่นบ้าง แม่เคยจดไว้รวมๆแล้วปีหนึ่งเกือบแสนค่ะ เราก็คิดว่าเขาได้กำไรเขาคงแบ่งเราบ้าง แต่ไม่เลยค่ะ เขาไม่แบ่งฝั่งเราเลย เขาชอบเอาของจากบ้านเราไปด้วยค่ะ จักรยาน หม้อไห ไม้(ที่รื้อมาจากบ้านหลังเก่า) เขาพาเพื่อนมาขนไปหมดเลยค่ะ จนสุดท้ายแม่ไม่ไหวแล้ว ทะเลาะกันตลอด อันนี้เราเข้าใจนะคะเพราะความคิดเห็นทั้งคู่ไม่ตรงกัน ถ้าตรงกันตั้งแต่แรกคงไม่หย่ากัน แม่เลยขอให้พ่อกลับไปเถอะ แต่เราก็ยังติดต่อกับพ่ออยู่บ้างนะคะ เราไม่สามารถตัดพ่อออกจากชีวิตได้จริงๆไม่ว่าพ่อจะทำอะไรเราก็พยายามให้อภัยเขาตลอดค่ะ จนกระทั่งล่าสุดเมื่อประมาณสามวันที่แล้ว เราได้เงินก้อนใหญ่มาและพ่อเราติดหนี้ธกส. ต้องจ่ายก่อนสิ้นเดือนนี้ (ภายใน 31 มีนา) หนี้ทั้งหมด 3 หมื่น เราก็บอกว่าเดี๋ยวหนูโอนให้พรุ่งนี้นะ จริงๆ เงิน 3 หมื่นก็ไม่ใช่น้อยๆ แต่เราตั้งใจเอาให้ ถามย้ำว่าเอาให้แล้วพ่อจะสบายใช่ไหม พอเขาตอบว่า สบายเลย เราก็โอเค
แล้วจากนั้นน้า (ที่เป็นน้องสาวของพ่อ) เขาโทรมาหาเราค่ะ บอกว่าพ่อปวดหัวเข่า พาไปคลินิกหน่อย น้าคนนี้เขาชอบโทรมาหาเราบ่อยค่ะ เขาจะตำหนิเราเรื่องว่าเราไม่ค่อยส่งเงินให้พ่อ ไม่ดูแลพ่อ ปล่อยพ่ออยู่คนเดียว บอกตามตรงว่าเราเองก็ทำเท่าที่ทำได้ เศรษฐกิจก็ไม่ดี เราเองก็เป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง ทุกครั้งที่น้าโทรมาเราดาวน์ตลอดเลยค่ะ ครั้งก่อนแม่เราเลยบอกพ่อไปว่าอย่าให้น้าโทรมาอีกนะ เราไม่สบายใจ
ตอนนั้นที่น้าโทรมาเราอยู่อีกจังหวัดหนึ่งค่ะ ไปทำธุระ เราก็บอกว่าเราคงกลับไปไม่ทัน ขอคนอื่นไปส่งพ่อก่อนได้ไหม น้าก็แซะเราว่า "คนอื่นที่ไหน ลูกมันเอง มันยังไม่เคยมาดูเลย" เราก็บอกไปว่า อย่ามาแซะหนู แล้วก็วางค่ะ
จากนั้นเราโทรถามพ่อเป็นยังไงบ้าง พ่อบอกไม่ได้เป็นอะไรมาก เดี๋ยวไปคลินิกคนเดียวและพ่อไม่ให้บอกน้าให้โทรมาหาเราเลย เราเลยโทรกลับมาหาน้า บอกว่าพ่อไม่ได้บอกให้โทร ถ้ามีอะไรจริงๆพ่อคงโทรหาหนูแล้ว น้าจะมายุ่งทำไม บอกแล้วไงว่าไม่อยากให้โทรมาอีก น้าเขาก็เริ่มขึ้นเสียงตะคอกค่ะ ขึ้นกู- แล้วทวงบุญคุณว่าถ้าไม่มีพ่อคอยเช็ดก้นเช็ด-ให้ คงไม่โตมาขนาดนี้หรอก หนูก็บอกว่าพ่อทิ้งหนูไปไม่เคยดูแลมาตั้งนานแล้วจะทวงอะไร
เขาตอบกลับมาว่า ก็แม่มันใจยักษ์ใจมาร พ่อจะอยู่ได้ยังไง
หนูตอบว่า อย่ามาว่าแม่หนู หนูโตมากับแม่
เขาก็ว่า มันก็โง่เหมือนแม่นั่นแหละ สมแล้วที่เรียนไม่จบ
แล้วก็วางสายไปค่ะ
เราโกรธมากที่เขาว่าอย่างนั้น พอทำธุระเสร็จก็บอกแม่ว่าน้าเขาว่าอย่างนี้ๆนะ อยู่ดีๆก็โทรมาด่า แม่เราก็โมโห ว่านี่หลานแท้ๆทำไมถึงว่าแบบนี้ แม่เองก็อยู่ของแม่ ไม่เคยไปทำอะไรให้ใคร ระหว่างขากลับพวกเราเลยแวะที่บ้านน้าค่ะ คือมันเป็นบ้านญาติที่ตอนเด็กๆก็เคยมาบ่อย ตอนปีใหม่ไทย (สงกรานต์) ก็มาดำหัว เราเลยไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ แต่พอไปถึงกลายเป็นว่าน้าเขาโมโหเหมือนพร้อมมีเรื่องอยู่แล้วอะค่ะ แม่ถามว่าทำไมต้องด่ากันขนาดนี้ เถียงกันไปมาน้าตบหน้าแม่เราค่ะ พอเราจะเข้าไปแยก พี่ผู้ชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) เขาตบหน้าเราเลยค่ะ แล้วก็ทั้งถีบ จิกหัว ทั้งเตะจนเราล้มไปเลย แล้วพ่อของเขา (น้าชาย) ตอนแรกนึกว่าจะช่วยห้าม เปล่าเลยค่ะ เขาเข้ามาล็อกแขนเราให้ลูกชายเขาตี เรามึน เราทำอะไรไม่ถูกเลย จนเราสองแม่ลูกพากันออกมา พอแจ้งตำรวจก็กลายเป็นว่าทะเลาะวิวาท เป็นพวกเราผิดที่บุกรุกบ้านเขา ถ้าไปถามฝั่งนู้น ฝั่งนู้นก็จะบอกว่าเราเริ่มก่อน เรื่องคดีก็เลยจบแค่นั้น เราก็โอเค จบแค่นี้ก็จบแค่นี้
แต่พอเราโทรไปบอกพ่อว่าเราโดนพี่ชายกับลุงรุมทำร้ายร่างกาย กลายเป็นว่าพ่อเข้าข้างฝั่งนู้นค่ะ บอกว่าเรากับแม่ไปหาเรื่องก่อน ณ วินาทีนั้นเราหมดใจกับพ่อเลยค่ะ คือยังไงเราก็ลูกสาวเขานะ เขาไม่ถามว่าลูกเจ็บตรงไหน ลูกเป็นอะไร เขาเอาแต่ต่อว่า เราเลยตัดสินใจว่าจะตัดพ่อตัดลูก ตอนนี้เราก็เปลี่ยนมาใช้นามสกุลแม่แล้วค่ะ
เราอยากขอคำแนะนำหรือกำลังใจให้เราผ่านเรื่องเลวร้ายนี้หน่อยค่ะ ภาพที่พี่คนนั้นเตะเรา ตบ ตี ถีบเรายังฝั่งในหัว เรายังกลัวอยู่เลยค่ะ มันทั้งเจ็บใจเจ็บกาย เราเคยคิดว่าตัวเองก็เป็นผู้หญิงตัวใหญ่ น่าจะพอป้องกันตัวเองได้ เปล่าเลย แรงผู้หญิงสู้แรงผู้ชายไม่ได้จริงๆ
* พอตัดสินใจว่าตัดพ่อออกจากชีวิตแล้ว เราก็ไม่ได้โอนเงินให้เขาค่ะ
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าค่ะ
เมื่อเราถูกพี่ชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) ทำร้ายร่างกาย ทำยังไงถึงจะผ่านความเจ็บปวดครั้งนี้ไปได้คะ?
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะล
ขออนุญาตเล่าตั้งแต่แรกเลยนะคะ
พ่อกับแม่ของเราหย่ากันตั้งแต่เราอายุ 11 ค่ะ (ปัจจุบัน 24) ก่อนหน้าที่จะหย่าก็จำได้ว่าทะเลาะกันตลอดเพราะพ่อไม่ค่อยยอมทำงาน เอาแต่กินเหล้าทุกวัน พอทั้งคู่หย่ากัน เราก็อยู่กับแม่และคุณยายค่ะ แม่เราทำงานคนเดียวเพื่อส่งเราเรียน เลี้ยงยายอีก 2 คน (คือเป็นยายและพี่สาวของยาย เนื่องจากพี่สาวของยายแกเป็นสาวโสด แกเลยไม่มีลูกหลานคนอื่นคอยดูแลค่ะ)
พ่อเราไม่เคยมาเยี่ยมหาเราเลย ไม่เคยส่งเงินเลี้ยงดูด้วย แม่โทรไปขอว่าอย่างน้อยๆขอสัก 1 พันได้ไหม ค่าเทอมลูก เขาบอกไม่มี ไม่ให้ เพราะเขาเองก็มีครอบครัวใหม่ค่ะ เป็นผู้หญิงที่มีลูกติด
ลึกๆแล้วเราต้องการพ่อมาตลอดค่ะ แต่เราไม่เคยบอกใครเพราะไม่อยากให้แม่คิดมาก แม่ทำงานหนักเลยไม่ค่อยมีเวลาให้ เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากเลยค่ะ พอเราขึ้นมหา'ลัย พ่อก็เริ่มกลับมาหา ประมาณว่ามาช่วยขับรถไปส่งเราย้ายหอ หรือประชุมผู้ปกครอง เพราะพ่อเขารู้ทาง (เราเรียนจังหวัดใกล้กับที่บ้าน) ต่อมาแม่เราล้มป่วย เส้นเลือดในสมองแตกค่ะเพราะทำงานหนัก ความดันขึ้นสูง ดื่มกาแฟเยอะแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนสะสมมาหลายปี พ่อเขาเลยเลิกกับแฟนใหม่แล้วมาช่วยเราดูแลแม่ บอกตามตรงว่าเราดีใจมากเลยค่ะที่พ่อกลับมา แต่กลับกลายเป็นว่าพ่อเขามาเอาเงินจากฝั่งเราค่ะ เขาทำสวน เขาก็จะขอเงินไปซื้อสารพ่น ปุ๋ย อะไรต่างๆ อาทิตย์ละพันสองพันบ้าง เดือนละหมื่นบ้าง แม่เคยจดไว้รวมๆแล้วปีหนึ่งเกือบแสนค่ะ เราก็คิดว่าเขาได้กำไรเขาคงแบ่งเราบ้าง แต่ไม่เลยค่ะ เขาไม่แบ่งฝั่งเราเลย เขาชอบเอาของจากบ้านเราไปด้วยค่ะ จักรยาน หม้อไห ไม้(ที่รื้อมาจากบ้านหลังเก่า) เขาพาเพื่อนมาขนไปหมดเลยค่ะ จนสุดท้ายแม่ไม่ไหวแล้ว ทะเลาะกันตลอด อันนี้เราเข้าใจนะคะเพราะความคิดเห็นทั้งคู่ไม่ตรงกัน ถ้าตรงกันตั้งแต่แรกคงไม่หย่ากัน แม่เลยขอให้พ่อกลับไปเถอะ แต่เราก็ยังติดต่อกับพ่ออยู่บ้างนะคะ เราไม่สามารถตัดพ่อออกจากชีวิตได้จริงๆไม่ว่าพ่อจะทำอะไรเราก็พยายามให้อภัยเขาตลอดค่ะ จนกระทั่งล่าสุดเมื่อประมาณสามวันที่แล้ว เราได้เงินก้อนใหญ่มาและพ่อเราติดหนี้ธกส. ต้องจ่ายก่อนสิ้นเดือนนี้ (ภายใน 31 มีนา) หนี้ทั้งหมด 3 หมื่น เราก็บอกว่าเดี๋ยวหนูโอนให้พรุ่งนี้นะ จริงๆ เงิน 3 หมื่นก็ไม่ใช่น้อยๆ แต่เราตั้งใจเอาให้ ถามย้ำว่าเอาให้แล้วพ่อจะสบายใช่ไหม พอเขาตอบว่า สบายเลย เราก็โอเค
แล้วจากนั้นน้า (ที่เป็นน้องสาวของพ่อ) เขาโทรมาหาเราค่ะ บอกว่าพ่อปวดหัวเข่า พาไปคลินิกหน่อย น้าคนนี้เขาชอบโทรมาหาเราบ่อยค่ะ เขาจะตำหนิเราเรื่องว่าเราไม่ค่อยส่งเงินให้พ่อ ไม่ดูแลพ่อ ปล่อยพ่ออยู่คนเดียว บอกตามตรงว่าเราเองก็ทำเท่าที่ทำได้ เศรษฐกิจก็ไม่ดี เราเองก็เป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง ทุกครั้งที่น้าโทรมาเราดาวน์ตลอดเลยค่ะ ครั้งก่อนแม่เราเลยบอกพ่อไปว่าอย่าให้น้าโทรมาอีกนะ เราไม่สบายใจ
ตอนนั้นที่น้าโทรมาเราอยู่อีกจังหวัดหนึ่งค่ะ ไปทำธุระ เราก็บอกว่าเราคงกลับไปไม่ทัน ขอคนอื่นไปส่งพ่อก่อนได้ไหม น้าก็แซะเราว่า "คนอื่นที่ไหน ลูกมันเอง มันยังไม่เคยมาดูเลย" เราก็บอกไปว่า อย่ามาแซะหนู แล้วก็วางค่ะ
จากนั้นเราโทรถามพ่อเป็นยังไงบ้าง พ่อบอกไม่ได้เป็นอะไรมาก เดี๋ยวไปคลินิกคนเดียวและพ่อไม่ให้บอกน้าให้โทรมาหาเราเลย เราเลยโทรกลับมาหาน้า บอกว่าพ่อไม่ได้บอกให้โทร ถ้ามีอะไรจริงๆพ่อคงโทรหาหนูแล้ว น้าจะมายุ่งทำไม บอกแล้วไงว่าไม่อยากให้โทรมาอีก น้าเขาก็เริ่มขึ้นเสียงตะคอกค่ะ ขึ้นกู- แล้วทวงบุญคุณว่าถ้าไม่มีพ่อคอยเช็ดก้นเช็ด-ให้ คงไม่โตมาขนาดนี้หรอก หนูก็บอกว่าพ่อทิ้งหนูไปไม่เคยดูแลมาตั้งนานแล้วจะทวงอะไร
เขาตอบกลับมาว่า ก็แม่มันใจยักษ์ใจมาร พ่อจะอยู่ได้ยังไง
หนูตอบว่า อย่ามาว่าแม่หนู หนูโตมากับแม่
เขาก็ว่า มันก็โง่เหมือนแม่นั่นแหละ สมแล้วที่เรียนไม่จบ
แล้วก็วางสายไปค่ะ
เราโกรธมากที่เขาว่าอย่างนั้น พอทำธุระเสร็จก็บอกแม่ว่าน้าเขาว่าอย่างนี้ๆนะ อยู่ดีๆก็โทรมาด่า แม่เราก็โมโห ว่านี่หลานแท้ๆทำไมถึงว่าแบบนี้ แม่เองก็อยู่ของแม่ ไม่เคยไปทำอะไรให้ใคร ระหว่างขากลับพวกเราเลยแวะที่บ้านน้าค่ะ คือมันเป็นบ้านญาติที่ตอนเด็กๆก็เคยมาบ่อย ตอนปีใหม่ไทย (สงกรานต์) ก็มาดำหัว เราเลยไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ แต่พอไปถึงกลายเป็นว่าน้าเขาโมโหเหมือนพร้อมมีเรื่องอยู่แล้วอะค่ะ แม่ถามว่าทำไมต้องด่ากันขนาดนี้ เถียงกันไปมาน้าตบหน้าแม่เราค่ะ พอเราจะเข้าไปแยก พี่ผู้ชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) เขาตบหน้าเราเลยค่ะ แล้วก็ทั้งถีบ จิกหัว ทั้งเตะจนเราล้มไปเลย แล้วพ่อของเขา (น้าชาย) ตอนแรกนึกว่าจะช่วยห้าม เปล่าเลยค่ะ เขาเข้ามาล็อกแขนเราให้ลูกชายเขาตี เรามึน เราทำอะไรไม่ถูกเลย จนเราสองแม่ลูกพากันออกมา พอแจ้งตำรวจก็กลายเป็นว่าทะเลาะวิวาท เป็นพวกเราผิดที่บุกรุกบ้านเขา ถ้าไปถามฝั่งนู้น ฝั่งนู้นก็จะบอกว่าเราเริ่มก่อน เรื่องคดีก็เลยจบแค่นั้น เราก็โอเค จบแค่นี้ก็จบแค่นี้
แต่พอเราโทรไปบอกพ่อว่าเราโดนพี่ชายกับลุงรุมทำร้ายร่างกาย กลายเป็นว่าพ่อเข้าข้างฝั่งนู้นค่ะ บอกว่าเรากับแม่ไปหาเรื่องก่อน ณ วินาทีนั้นเราหมดใจกับพ่อเลยค่ะ คือยังไงเราก็ลูกสาวเขานะ เขาไม่ถามว่าลูกเจ็บตรงไหน ลูกเป็นอะไร เขาเอาแต่ต่อว่า เราเลยตัดสินใจว่าจะตัดพ่อตัดลูก ตอนนี้เราก็เปลี่ยนมาใช้นามสกุลแม่แล้วค่ะ
เราอยากขอคำแนะนำหรือกำลังใจให้เราผ่านเรื่องเลวร้ายนี้หน่อยค่ะ ภาพที่พี่คนนั้นเตะเรา ตบ ตี ถีบเรายังฝั่งในหัว เรายังกลัวอยู่เลยค่ะ มันทั้งเจ็บใจเจ็บกาย เราเคยคิดว่าตัวเองก็เป็นผู้หญิงตัวใหญ่ น่าจะพอป้องกันตัวเองได้ เปล่าเลย แรงผู้หญิงสู้แรงผู้ชายไม่ได้จริงๆ
* พอตัดสินใจว่าตัดพ่อออกจากชีวิตแล้ว เราก็ไม่ได้โอนเงินให้เขาค่ะ
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าค่ะ