สวัสดีค่ะเราเพิ่งมาตั้งคำถามในนี้ครั้งแรกเลย คือเราเรียนอยู่มัธยมปลายแล้วก็ทราบเรื่องที่แม่นอกใจมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ แม่ชอบพูดชื่อของชู้บ่อยสมัยเราเด็กๆตอนนั้นแม่คงคิดว่าเราไม่รู้เรื่อง แต่เรารู้ค่ะเพราะว่าตอนเด็กเรายังไม่มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองเราเลยเล่นเครื่องของแม่แล้วบางทีก็จะมีข้อความจากคนนึงที่ชื่อไลน์เหมือนกับคนที่แม่ชอบพูดถึงบ่อยๆจะชอบทักมาค่ะ แล้วพอเราเข้าไปดู(อาจจะดูเสียมารยาทนะคะแต่ตอนนั้นเราสงสัยจริงๆ)คือมันมักจะเป็นข้อความที่สนทนาแบบเหมือนลบข้อความก่อนหน้าไปหมดออกไปอะค่ะเราก็เลยสงสัยจนบางทีเราก็แอบแม่ดูข้อความตอนแม่แชทแบบไม่รู้ตัวแล้วเราก็เลยประติดประต่อเรื่องเองได้ วันนึงเราทะเลาะกับแม่แล้วก็พูดเรื่องนี้ออกไปแต่พ่อไม่อยู่ค่ะแล้วแม่ก็ทำเป็นว่าพูดเรื่องอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง วันนึงเราทนไม่ได้เราเลยบอกพ่อไปว่าเราคิดว่าแม่มีชู้เห็นแชทหากันคุยหากันบ่อยมากแต่พ่อก็ไม่เชื่อค่ะพ่อเชื่อใจแม่สนิทเลยค่ะ พ่อบอกว่าขอเห็นด้วยตาก่อนละกัน เราก็พยายามคิดว่าไม่ใช่หรอกอยู่เรื่อยๆจนถึงก่อนหน้านี้ไม่นานเราก็ยังระแวงอยู่แต่ก็คิดว่าหลายปีแล้วแม่คงเลิกแล้วแต่เพราะว่าเราอยู่หอตอนเรียนค่ะเลยไม่ได้สังเกตพอกลับบ้านปิดเทอมมาทุกอย่างก็ยังเป็นเหมือนก่อนหน้านี้และนานๆไปมันก็ชัดขึ้นค่ะ บางวันก็ไปหากันโดยไปทีคือกลับมาดึกดื่นแถมโทรไปเท่าไหร่ก็ไม่รับจนบางทีพ่อต้องโทรไปหาคนรู้จักแม่ไปเรื่อยเพื่อหาว่าแม่ไปไหนแต่ก็ไม่มีใครรู้ มันอาจจะดูแปลกนะคะที่รู้มาตั้งหลายปีแต่กลับใช้ชีวิตปกติเพราะพ่อเราเชื่อใจแม่มากเวลาแม่หายไปก็มักจะคิดว่าแม่คงไปสังสรรค์ที่ไหนเพราะแม่ชอบไปเจอเพื่อนฝูงอะไรอย่างนี้ค่ะ แต่เราก็สงสารพ่อทุกครั้งค่ะเพราะว่าพ่อรักแม่สุดหัวใจรักมากเลยค่ะ ขนาดแม่ไม่กลับบ้านจนตีหนึ่งตีสองพ่อเราก็รอแถมยังไม่บ่นอีกแต่แม่กลับทำแบบนี้ที่สำคัญคือเราไม่รู้จะทำยังไงด้วยค่ะ ช่วงนั้นแม่ออกดึกกลับดึกจนพ่อร้อนใจค่ะว่าไปทำอะไรแต่ไปถามใครก็ไม่มีใครรู้แม่ก็ไม่รับสาย จนตอนดึกวันนึงเรากำลังหลับอยู่ค่ะ เราได้ยินเสียงคนทะเลาะกันตอนแรกเราคิดว่าเป็นบ้านอื่นแต่พอฟังดีเสียงเหมือนพ่อเรามากค่ะ เราเลยรีบลงไปดูปรากฏว่าเป็นพ่อกับแม่ทะเลาะแล้วพ่อร้องไห้หนักมากค่ะหนักขนาดที่ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยเห็นพ่อเสียใจขนาดนี้มาก่อนเลยแล้วพ่อเราก็ไม่เคยโกรธขนาดนี้เลยค่ะ เรานั่งฟังแปบเดียวก็จับความได้ว่าพ่อจับได้แล้วเรื่องชู้ ตอนนั้นหัวสมองเราโล่งขาวโพลนหมดเลยค่ะ น้ำตาเราไหลไม่หยุดสิ่งที่เรากลัวมันเกิดขึ้นแล้ว ยิ่งเราเห็นพ่อที่สดใสแข็งแรงมาตลอดร้องไห้เรายิ่งปวดใจมากๆเลยค่ะ แล้วพ่อก็พูดออกมาว่าถ้าเชื่อเราตั้งแต่แรกคงไม่โง่อยู่แบบนี้ ลูกมันยังรู้ก่อนพ่อเลย พ่อโง่เองที่ไม่รู้ ตอนนั้นเราแบบตัวชาขาชาจะก้าวไปหาพ่อกับแม่ที่ทะเลาะกันก็ไม่กล้า จะกลับก็ไม่ได้จนเราพอได้สติเรากลับเข้ามานั่งพักใจอยู่บนเก้าอี้ที่ชั้นล่างค่ะ แล้วก็บ้านเราฐานะไม่ได้ดีขนาดนั้นค่ะแต่แม่เราก็ยังเอาเงินที่ยิ่งเศรษฐกิจแบบนี้มันก็ยิ่งหายากไปสุขสันต์กับชู้โดยที่ไม่ได้สนใจความเป็นอยู่ของครอบครัวเลย เราไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่พ่อกับแม่เข้ามาในบ้าน แม่บอกให้เราขึ้นไปนอนค่ะแต่สภาพแบบนี้เราจะหลับลงได้ไงเราเลยวิ่งออกจากบ้านไปอยู่หน้าบ้านค่ะ แล้วแม่ก็มาหาเราจะกอดแล้วก็พูดขอโทษตอนนั้นเราทั้งโกรธทั้งเครียดค่ะเลยบอกแม่ว่าถ้ารักลูกจริงก็ให้หนูอยู่คนเดียวเถอะ ตอนแรกแม่ก็ไปนะคะ แต่พออีกครั้งแม่ก็มาพร้อมกับคุกเข่าต่อหน้าเรา แต่ตอนนั้นเราไม่ใจอ่อนเลยค่ะ เราหลบแม่ไปแล้ววิ่งหนีขึ้นบ้านเข้าห้องล็อคประตูห้องนอนเลย แต่ห้องนอนเรากับห้องนอนที่พ่อแม่อยู่มันติดกัน เราก็ไม่ได้หลับเลยค่ะเราได้ยินพ่อเราร้องไห้เรื่อยๆแม่ก็บอกอยู่นั้นว่าจะไม่ทำแล้ว แต่นั่นแหละค่ะแม่ทำลายความไว้วางใจของพ่อจนไม่เหลือชิ้นดีเลย เราร้องไห้พยายามเปิดโทรศัพท์ฟังเพลงกล่อมหลับแต่เรานอนไม่หลับเลยค่ะจนหกโมงเราเพิ่งได้นอนหลับพอตื่นมาเราหวังมากค่ะว่ามันคือความฝันแต่ก็นั่นแหละโลกนี้มันไม่ได้ใจดีกับเราเลย เราตื่นมาพ่อก็ออกไปทำงานส่วนแม่อยู่บ้านค่ะแม่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนเราโกรธเลยค่ะ จนพ่อกลับมาบ้านแม่ก็คุยกับพ่อดูแลพ่อพูดให้พ่ออารมณ์ดีเหมือนปกติเลยทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม พ่อไม่สบตาแม่ด้วยซ้ำจนตอนนี้ครอบครัวเรายังอยู่ด้วยกันค่ะ แต่เรื่องนี้มันทรมานหัวใจเรามาก เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีเลยค่ะ ถึงแม่จะบอกว่าจะเลิกทำแต่เรื่องนี้แค่ครั้งเดียวความไว้วางใจมันก็หายไปเกินครึ่งแล้วค่ะ ถึงจะรู้มานานแต่นี่คือครั้งแรกที่จับได้แบบคาหนังคาเขายิ่งพ่อจับได้เอง พ่อคนที่เชื่อใจแม่คิดในแง่บวกว่าไม่ใช่เรื่องนี้ มันอาจจะดูหลอกตัวเองนะคะแต่พ่อเราไม่เคยเห็นแชทกับประวัติการคุยจนตอนนี้เลยค่ะ แม่มักจะคุยเวลาอยู่คนเดียวหรืออยู่แค่กับลูก แถมแม่เราชอบสังสรรค์ค่ะพ่อเลยไม่คิดอะไรเข้าไปใหญ่ มันก็ดีนะคะเรื่องที่ตันอยู่ในใจเรามาหลายปีมันถูกเปิดเผยออกมาแบบกระจ่างแจ้งแต่ก็ทรมานเหมือนกันกับตอนที่พ่อยังจับไม่ได้ เราอยากร้องไห้ตลอดเลยค่ะ เสียงพ่อเราร้องไห้ยังก้องอยู่ในหัวยิ่งคิดเราก็ยิ่งกลั้นน้ำตาไม่ได้เลย เราเคารพการตัดสินใจของพ่อเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับแม่ค่ะ แต่เราก็เจ็บปวดอยู่ดี อาจจะดูเล่างงๆนะคะแต่เราอยากระบายจริงๆมันอัดอั้นแต่ก็ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง
พ่อจับได้แล้วว่าแม่นอกใจทำยังไงดีคะ?