คือเราอยู่ชั้นม.ปลายค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเข้าสังคมได้แย่มากๆ ที่ผ่านมาก็มีเพื่อนน้อยมากๆ ตอนม.ต้นโชคดีหน่อยได้อยู่กับเพื่อนที่มาจากรร.เก่าเดียวกันแต่พอม.ปลายต้องแยกกันอยู่เราเลยต้องหาเพื่อนใหม่ ปกติเป็นคนไม่ค่อยชอบเข้าสังคมอะไรอยู่แล้วแต่พอเข้ากลุ่มใหม่เลยพยายามที่จะตอบแชทเพื่อนพยายามคุยกันในกลุ่ม แต่ครั้งนึงในกลุ่มมีปัญหากันนิดหน่อยแล้วเพื่อนเหมือนบ่นขึ้นมาลอยๆเราแน่ใจว่าที่เพื่อนพูดในนั้นมีเรา เราเลยเริ่มรู้สึกกลัวการคุยในกลุ่ม พอเปลี่ยนไปสักพักกลายเป็นว่าเราไม่กล้าจะพิมอะไรลงกลุ่มเลย กลัวเพื่อนมองเราไม่ดีกลัวทุกคนจะคิดว่าไม่ตอบตั้งนานทำไมอยู่ๆเพิ่งจะมาอยากคุยด้วย ถึงเพื่อนจะไม่ได้พูดออกมาแต่กลัวเพื่อนคิดอย่างงั้นอ่ะค่ะ แล้วนอกจากนี้เราก็เป็นคนที่ไม่ชอบเวลาที่คนอื่นมาโกรธเราด้วยค่ะ เรารู้สึกไม่สบายใจมากๆเวลาโดนโกรธ ถ้าไม่ใช่ครอบครัวเราเราจะโกรธคนยากมากเพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร เหมือนเราจะคิดอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะว่าเราคุยกับคนๆนี้อยู่เขาจะรู้สึกไม่ดีกับกับเรารึป่าวเขาเผลอไปทำตัวอะไรไม่ดีมั้ย เวลาต้องออกไปข้างนอกก็กลัวมากๆค่ะ กลัวว่าจะมีคนมองมาแล้วเหมือนนินทาเราอยู่ในใจ เราเป็นแบบนี้ตลอดเลยไม่ชอบออกไปไหน เพราะออกไปก็คิดอยู่ตลอดว่าเขาจะคิดว่าเราแต่งตัวไม่ดีรึป่าว หรือถ้าสมมุติเผลอทำอะไรที่ดูล่กๆคนที่ผ่านไปมาเขามองเราไม่ดีมั้ย เราเคยปรึกษาเพื่อนที่สนิทแล้วเพื่อนบอกพยายามไม่ต้องสนใจหรือแคร์ใครแต่มันยากมากสำหรับเราจิงๆ เราเป็นแบบนี้ทุกครั้งพอเผลอๆก็ต้องกลับมาคิดอีก อยากรู้ว่าการเป็นแบบนี้เพราะเราแคร์สายตาคนอื่นมากไปใช่มั้ยคะ แล้วพอจะมีวิธีทำให้เลิกคิดบ้างมั้ยคะ