นี่เป็นวันที่สามเเล้วครับหลังจากที่ผมรู้ว่าผมติดเชื้อHIV มันทรมานจิตใจมากเลยครับ  ตอนี้กินข้าวไม่ลงเครียดอ้วกเอาเเต่เก็บตัวเเล้วร้องให้
งานก็ไปทำไม่ไหวเพราะไม่มีเเรงไปทำ  พรุ่งนี้ผมมีนัดเพื่อพบคุณหมอเฉพาะทางเพื่อเริ่มรักษา  ผมพยายามหาเพื่อนคุยเพื่อนปรึกษาที่พอจะไดรับฟังเรื่องราวเเละเล่าระบายเรื่องของตัวเองพอให้มีกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ต่อ  ใครที่อยู่ในภาวะเดียวกันหรือเคยผ่านจุดนี้ได้เเล้ว ช่วยเเนะนำเเนวทางในการทำใจให้ผมทีครับผมพยายามคิดเเล้วว่าโรคนี้ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเเต่ก็ยังทำใจไม่ได้เลยครับ