ต้องบอกก่อนนะคะว่า วิชานี้เทอมที่สอง จะมีให้ทำโปรเจกต์ซึ่งต้องจับกลุ่มกัน 4 คน แต่กลุ่มเราได้ 5 คนเพราะว่าเกิน ตอนแรกก็ดีใจที่กลุ่มเราเยอะกว่าคนอื่น น่าจะช่วยกันทำได้เร็วขึ้น(ในกลุ่มมีผู้ชาย 3 คน ผู้หญิง 2 คนรวมเรา) แต่ความจริงแล้วไม่เลย พอถึงเวลาจริงๆแล้ว เราดันเป็นคนทำมากที่สุด บางงานเราทำคนเดียว ขอเล่าทีละ week นะคะ
week แรก อาจารย์ให้ทำใน document ซึ่งมันสามารถช่วยกันได้ เป็นกิจกรรมให้คิดคำให้มากที่สุด ซึ่งทุกคนช่วยในส่วนนั้นดีมาก เรารู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไรค่ะ
weekที่สอง อาจารย์ให้ช่วยกันเสนอแนวคิดว่าจะเลือกทำ topic อะไร ซึ่งแยกคุยกันใน meet เป็นห้องๆไป เปิดมาเราถามว่าเพื่อนๆมีอะไรจะเสนอไหม เดี๋ยวเราเป็นคนจดให้เอง มีคนเปิดไมค์ตอบเราคนนึง บอกว่า "จารย์ให้ทำไรเหรอ" เราก็อะ เริ่มรู้สึกแล้วค่ะว่า ไม่ได้ฟังกันเลยใช่ไหม แต่ก็ไม่เป็นไร อดทนและตั้งใจอธิบายให้ฟัง อธิบายไปก็เท่านั้น ไม่มีใครตอบกลับมาสักคน จนเพื่อนผู้หญิงคนนึง(ชื่อป.) ทักไลน์ส่วนตัวมาถามว่า "ไม่น่าจะมีใครเสนอนะเราคิดกันเองสองคนไหม?" ส่วนเราเองก็บอกว่ายังคิดไม่ออก ขอถามทุกคนก่อน เราเปิดไมค์ถามใน meet บอกว่า "ใครรู้อะไรส่วนไหนช่วยเปิดไมค์หรือว่าพิมพ์มาก็ได้นะคะ" ซึ่งไม่มีใครเปิดไมค์ แต่จะใช้พิมพ์มา ส่วนใหญ่แล้วถ้าพวกเพื่อนที่สนิทๆกัน เขาก็อาจจะแยกไปคุยกันในดิสคอร์ด เราก็ไม่ว่าอะไร แต่เราก็อยากให้คุยงานก่อนมากกว่า สรุปงานนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยการที่เราเป็นคนจดทั้งหมดและให้ป.เป็นคน present
weekที่สาม อาจารย์ให้ทำโปสเตอร์โฆษณาเกี่ยวกับ topic ที่เลือกไป + ทำรายงานส่ง ยอมรับว่าเข้าขั้น dead line แต่ไม่ถึงกับต้องรีบทำขนาดนั้น ทักไปถามเพื่อนทีละคนในไลน์ส่วนตัวว่า "เธอๆ ทำงานกันเถอะ ส่งเย็นนี้แล้ว" ผู้ชาย 3 คนอ่านไม่ตอบเราทุกคน เราก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น สรุปงานโปสเตอร์เราทำเองคนเดียวค่ะ ส่วนรายงานเราต้องเป็นคนเปิด doc แล้วให้เพื่อนๆเข้ามาช่วยกันทำ แท็กหาทุกคนในไลน์กลุ่ม ซึ่งเราก็ต้องเป็นคนเขียนหัวข้ออีก ว่ามีหัวข้ออะไรบ้าง เพื่อนผู้ชาย ส่วนใหญ่ไปเอาจากในเน็ตมา copy+ paste จบ งานมันดูลวกๆเอาจริงๆ แต่เราไม่อยากว่าอะไรปล่อยผ่านไป งานจบลง ส่งเสร็จทันกำหนด
weekที่สี่ อาจารย์บอกให้เริ่มทำคลิปโฆษณาโดยทำเป็นอนิเมชั่น + กับส่งสตอรี่บอร์ดมาก่อนในweekนี้ ซึ่งเหมือนเดิมค่ะ ถามลงไลน์กลุ่มมีแต่คนอ่านไม่ตอบ เราเลยคุยกับเพื่อนผู้หญิง ช่วยกันคิดเนื้อเรื่องสตอรี่บอร์ดแล้วเขียนลงไอแพดคร่าวๆ ซึ่งก็เกือบทำส่งได้แล้วค่ะ แต่เราอยากให้มันดูเป็นงานที่ทำส่งอาจารย์แล้วได้คะแนนดีๆ ไม่ใช่ทำลวกๆแล้วส่ง เราเลยทักไปหาเพื่อนผู้ชายคนนึง(บ.) บอกว่า "บ. เราขอบรีฟงานตรงนี้หน่อยนะ ยาวนิดนึงขอโทรหน่อยได้ไหม แปปเดียวไม่เสียเวลามาก" ก็โทรกันบรีฟงาน เพื่อนตอบโอเคทุกอย่าง พอสรุปได้งานมา เอาตรงๆ เหมือนกับงานที่เราทำคร่าวๆแล้วส่งไปตอนแรกเป๊ะ เราแค่อยากให้เติมคำพูดลงไป บอกว่าให้เติมโปรโมชั่นตรงนี้นะ ซึ่งไปหาดูเอาก็ได้เราก็เขียนใส่ไว้ให้ แต่ก็ไม่ทำ งานลวกมากเอาจริงๆแอบเสียใจ แต่ก็ปล่อยไปอีก week ที่สี่แค่ส่งสตอรี่บอร์ด
weekที่ห้า อาจารย์ให้ส่งคลิปอนิเมชั่น ซึ่งเหมือนเดิมค่ะ ทักไปอ่านไม่ตอบ เพื่อนผู้หญิงทักลงไลน์กลุ่มว่า มีใครทำคลิปแล้วรึยัง ทุกคนอ่านหมดแต่ไม่ตอบ เราเลยไปทำคนเดียว เพราะรู้ว่าพึ่งพาใครไม่ได้ ใช้เวลา 2 ชั่วโมงซึ่งเราไม่เคยเหนื่อยเลย เราชอบทำงานมาก แต่มันเหนื่อยใจมากกว่าที่รู้ว่าไม่มีใครช่วยเหลือเลยจริง ๆ หรอ งานกลุ่มนะไม่ใช่งานเดี่ยว เราทำจนเสร็จเหลืองานสุดท้ายคืองานพากย์ ซึ่งน้อยมาก พูดแค่หัวข้อ เราทักไปถามอีก ไม่มีใครตอบ จนเราไปพากย์เอง และเป็นคนส่ง
weekที่หก เป็น week สุดท้าย ส่งงานพร้อมนำเสนอ เราทักไปถามตอนเช้าว่า
เรา : มีใครจะนำเสนอไหม
บ. : เราไม่มั่นใจอะ
เรา : ไม่มั่นใจอะไรหรอ
บ. : เราไม่พูดไม่เก่ง
เรา : แล้วมีคนอื่นไหม
เราเลยงงว่า คุณจะใช้ข้ออ้างนี้ในการไม่ช่วยเพื่อนนำเสนอจริง ๆ น่ะหรอ เราก็พูดไม่เก่ง เราเลยรับผิดชอบในส่วนของงานให้มาก ทุกคนมีหน้าที่รึเปล่า เราควรช่วยกันรึเปล่า เราทำเราก็ท้อนะ ที่ไม่มีใครช่วย แต่พวกคุณนอนสบายรอกินคะแนนฟรีจากคนอื่นแบบนี้ เราไม่โอเคมาก ๆ จนเพื่อนผู้หญิงบอกว่า "เดี๋ยวเรานำเสนอเอง" เรื่องนี้จบลงโดยการหาหลักฐานที่เพื่อนผู้ชายไม่ทำงานทั้งหมด ส่งไปให้อาจารย์ ซึ่งอาจารย์บอกว่าจะทำแค่หักคะแนน ในใจเราคิดว่า การไม่มีส่วนร่วมในการทำงานมากขนาดนี้ น่าจะสมควรโดนตัดชื่อไปเลยด้วยซ้ำ แต่ก็เห็นแก่ว่า พวกเขาทำงานใน week แรก แค่นั้นเอง week 2-6 เรากับเพื่อนผู้หญิงทำทั้งนั้น เราไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงต้องมาเจอคนแบบนี้ในสังคม มันรู้สึกแย่มาก ๆ เพราะไม่เคยเจอคนเห็นแก่ตัวแบบนี้มาก่อน พอเรียนเสร็จเราต้องรีบโทรไปหาแม่ ร้องไห้กับแม่ ไม่รู้เลยว่าโตมาจะต้องเจออะไรแบบนี้ หวังว่าหลาย ๆ คนจะไม่เจอคนที่เห็นแก่ตัวในการทำงานร่วมกันแบบนี้นะคะ แต่เรายังจัดการความรู้สึกที่แย่มาตลอดหลาย week ไม่ได้ เพราะมันสะสมมานานแล้วกับการที่เราต้องทำงานกันแค่ เพื่อนผู้หญิงเพียงแค่ " 2 คน " และพวกผู้ชายเคยหลุดเปิดไมค์ตอนประชุมกันคือพวกเขาคุยกันเรื่องเกมประมาณว่า "โจรสลัดอะๆ ยิงยังๆ " เราก็เป็นคนเล่นเกมนะ แต่แยกแยะออกว่าตอนไหนทำงาน ตอนไหนเล่นเกม อยากให้พวกเค้ารู้ว่า การทำแบบนี้มันแย่แค่ไหน ไม่เพียงแค่คุณถูกหักคะแนนแค่นั้น แต่คุณทำให้เราเสียความรู้สึกมาตลอดหนึ่งเดือนกว่า ไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงเลยค่ะ อยากเป็นคนเต็มที่กับงาน แต่เจอแบบนี้ทำเอาเราไปไม่เป็นเลย รู้ว่าต้องเจอคนอีกมาก แต่ตอนนี้ ณ เวลานี้ยังไม่โอเคกับความรู้สึกเลยค่ะ จากใจไม่ใช่คนตั้งใจเรียนขนาดนั้น ไม่ใช่คนเป๊ะขนาดนั้น แต่งานกลุ่ม ด้วยความที่มันต้องช่วยกันทำ มีความรับผิดชอบร่วมกัน เราเลยค่อนข้างเต็มที่ เลยค่อนข้างผิดหวังบวกกับที่ตัวเองใส่ใจงานมาก ๆ ไม่รู้ว่ามากเกินไปรึเปล่าด้วย แต่อยากให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายจริง ๆ ค่ะ
*ขออภัยหากใช้คำพูดอะไรไม่เหมาะสมด้วยนะคะ
ช่วยด้วยค่ะ เราอยากจัดการกับความรู้สึกตัวเองที่มีต่องานกลุ่ม (ที่มีคนเห็นแก่ตัว)
week แรก อาจารย์ให้ทำใน document ซึ่งมันสามารถช่วยกันได้ เป็นกิจกรรมให้คิดคำให้มากที่สุด ซึ่งทุกคนช่วยในส่วนนั้นดีมาก เรารู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไรค่ะ
weekที่สอง อาจารย์ให้ช่วยกันเสนอแนวคิดว่าจะเลือกทำ topic อะไร ซึ่งแยกคุยกันใน meet เป็นห้องๆไป เปิดมาเราถามว่าเพื่อนๆมีอะไรจะเสนอไหม เดี๋ยวเราเป็นคนจดให้เอง มีคนเปิดไมค์ตอบเราคนนึง บอกว่า "จารย์ให้ทำไรเหรอ" เราก็อะ เริ่มรู้สึกแล้วค่ะว่า ไม่ได้ฟังกันเลยใช่ไหม แต่ก็ไม่เป็นไร อดทนและตั้งใจอธิบายให้ฟัง อธิบายไปก็เท่านั้น ไม่มีใครตอบกลับมาสักคน จนเพื่อนผู้หญิงคนนึง(ชื่อป.) ทักไลน์ส่วนตัวมาถามว่า "ไม่น่าจะมีใครเสนอนะเราคิดกันเองสองคนไหม?" ส่วนเราเองก็บอกว่ายังคิดไม่ออก ขอถามทุกคนก่อน เราเปิดไมค์ถามใน meet บอกว่า "ใครรู้อะไรส่วนไหนช่วยเปิดไมค์หรือว่าพิมพ์มาก็ได้นะคะ" ซึ่งไม่มีใครเปิดไมค์ แต่จะใช้พิมพ์มา ส่วนใหญ่แล้วถ้าพวกเพื่อนที่สนิทๆกัน เขาก็อาจจะแยกไปคุยกันในดิสคอร์ด เราก็ไม่ว่าอะไร แต่เราก็อยากให้คุยงานก่อนมากกว่า สรุปงานนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยการที่เราเป็นคนจดทั้งหมดและให้ป.เป็นคน present
weekที่สาม อาจารย์ให้ทำโปสเตอร์โฆษณาเกี่ยวกับ topic ที่เลือกไป + ทำรายงานส่ง ยอมรับว่าเข้าขั้น dead line แต่ไม่ถึงกับต้องรีบทำขนาดนั้น ทักไปถามเพื่อนทีละคนในไลน์ส่วนตัวว่า "เธอๆ ทำงานกันเถอะ ส่งเย็นนี้แล้ว" ผู้ชาย 3 คนอ่านไม่ตอบเราทุกคน เราก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น สรุปงานโปสเตอร์เราทำเองคนเดียวค่ะ ส่วนรายงานเราต้องเป็นคนเปิด doc แล้วให้เพื่อนๆเข้ามาช่วยกันทำ แท็กหาทุกคนในไลน์กลุ่ม ซึ่งเราก็ต้องเป็นคนเขียนหัวข้ออีก ว่ามีหัวข้ออะไรบ้าง เพื่อนผู้ชาย ส่วนใหญ่ไปเอาจากในเน็ตมา copy+ paste จบ งานมันดูลวกๆเอาจริงๆ แต่เราไม่อยากว่าอะไรปล่อยผ่านไป งานจบลง ส่งเสร็จทันกำหนด
weekที่สี่ อาจารย์บอกให้เริ่มทำคลิปโฆษณาโดยทำเป็นอนิเมชั่น + กับส่งสตอรี่บอร์ดมาก่อนในweekนี้ ซึ่งเหมือนเดิมค่ะ ถามลงไลน์กลุ่มมีแต่คนอ่านไม่ตอบ เราเลยคุยกับเพื่อนผู้หญิง ช่วยกันคิดเนื้อเรื่องสตอรี่บอร์ดแล้วเขียนลงไอแพดคร่าวๆ ซึ่งก็เกือบทำส่งได้แล้วค่ะ แต่เราอยากให้มันดูเป็นงานที่ทำส่งอาจารย์แล้วได้คะแนนดีๆ ไม่ใช่ทำลวกๆแล้วส่ง เราเลยทักไปหาเพื่อนผู้ชายคนนึง(บ.) บอกว่า "บ. เราขอบรีฟงานตรงนี้หน่อยนะ ยาวนิดนึงขอโทรหน่อยได้ไหม แปปเดียวไม่เสียเวลามาก" ก็โทรกันบรีฟงาน เพื่อนตอบโอเคทุกอย่าง พอสรุปได้งานมา เอาตรงๆ เหมือนกับงานที่เราทำคร่าวๆแล้วส่งไปตอนแรกเป๊ะ เราแค่อยากให้เติมคำพูดลงไป บอกว่าให้เติมโปรโมชั่นตรงนี้นะ ซึ่งไปหาดูเอาก็ได้เราก็เขียนใส่ไว้ให้ แต่ก็ไม่ทำ งานลวกมากเอาจริงๆแอบเสียใจ แต่ก็ปล่อยไปอีก week ที่สี่แค่ส่งสตอรี่บอร์ด
weekที่ห้า อาจารย์ให้ส่งคลิปอนิเมชั่น ซึ่งเหมือนเดิมค่ะ ทักไปอ่านไม่ตอบ เพื่อนผู้หญิงทักลงไลน์กลุ่มว่า มีใครทำคลิปแล้วรึยัง ทุกคนอ่านหมดแต่ไม่ตอบ เราเลยไปทำคนเดียว เพราะรู้ว่าพึ่งพาใครไม่ได้ ใช้เวลา 2 ชั่วโมงซึ่งเราไม่เคยเหนื่อยเลย เราชอบทำงานมาก แต่มันเหนื่อยใจมากกว่าที่รู้ว่าไม่มีใครช่วยเหลือเลยจริง ๆ หรอ งานกลุ่มนะไม่ใช่งานเดี่ยว เราทำจนเสร็จเหลืองานสุดท้ายคืองานพากย์ ซึ่งน้อยมาก พูดแค่หัวข้อ เราทักไปถามอีก ไม่มีใครตอบ จนเราไปพากย์เอง และเป็นคนส่ง
weekที่หก เป็น week สุดท้าย ส่งงานพร้อมนำเสนอ เราทักไปถามตอนเช้าว่า
เรา : มีใครจะนำเสนอไหม
บ. : เราไม่มั่นใจอะ
เรา : ไม่มั่นใจอะไรหรอ
บ. : เราไม่พูดไม่เก่ง
เรา : แล้วมีคนอื่นไหม
เราเลยงงว่า คุณจะใช้ข้ออ้างนี้ในการไม่ช่วยเพื่อนนำเสนอจริง ๆ น่ะหรอ เราก็พูดไม่เก่ง เราเลยรับผิดชอบในส่วนของงานให้มาก ทุกคนมีหน้าที่รึเปล่า เราควรช่วยกันรึเปล่า เราทำเราก็ท้อนะ ที่ไม่มีใครช่วย แต่พวกคุณนอนสบายรอกินคะแนนฟรีจากคนอื่นแบบนี้ เราไม่โอเคมาก ๆ จนเพื่อนผู้หญิงบอกว่า "เดี๋ยวเรานำเสนอเอง" เรื่องนี้จบลงโดยการหาหลักฐานที่เพื่อนผู้ชายไม่ทำงานทั้งหมด ส่งไปให้อาจารย์ ซึ่งอาจารย์บอกว่าจะทำแค่หักคะแนน ในใจเราคิดว่า การไม่มีส่วนร่วมในการทำงานมากขนาดนี้ น่าจะสมควรโดนตัดชื่อไปเลยด้วยซ้ำ แต่ก็เห็นแก่ว่า พวกเขาทำงานใน week แรก แค่นั้นเอง week 2-6 เรากับเพื่อนผู้หญิงทำทั้งนั้น เราไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงต้องมาเจอคนแบบนี้ในสังคม มันรู้สึกแย่มาก ๆ เพราะไม่เคยเจอคนเห็นแก่ตัวแบบนี้มาก่อน พอเรียนเสร็จเราต้องรีบโทรไปหาแม่ ร้องไห้กับแม่ ไม่รู้เลยว่าโตมาจะต้องเจออะไรแบบนี้ หวังว่าหลาย ๆ คนจะไม่เจอคนที่เห็นแก่ตัวในการทำงานร่วมกันแบบนี้นะคะ แต่เรายังจัดการความรู้สึกที่แย่มาตลอดหลาย week ไม่ได้ เพราะมันสะสมมานานแล้วกับการที่เราต้องทำงานกันแค่ เพื่อนผู้หญิงเพียงแค่ " 2 คน " และพวกผู้ชายเคยหลุดเปิดไมค์ตอนประชุมกันคือพวกเขาคุยกันเรื่องเกมประมาณว่า "โจรสลัดอะๆ ยิงยังๆ " เราก็เป็นคนเล่นเกมนะ แต่แยกแยะออกว่าตอนไหนทำงาน ตอนไหนเล่นเกม อยากให้พวกเค้ารู้ว่า การทำแบบนี้มันแย่แค่ไหน ไม่เพียงแค่คุณถูกหักคะแนนแค่นั้น แต่คุณทำให้เราเสียความรู้สึกมาตลอดหนึ่งเดือนกว่า ไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงเลยค่ะ อยากเป็นคนเต็มที่กับงาน แต่เจอแบบนี้ทำเอาเราไปไม่เป็นเลย รู้ว่าต้องเจอคนอีกมาก แต่ตอนนี้ ณ เวลานี้ยังไม่โอเคกับความรู้สึกเลยค่ะ จากใจไม่ใช่คนตั้งใจเรียนขนาดนั้น ไม่ใช่คนเป๊ะขนาดนั้น แต่งานกลุ่ม ด้วยความที่มันต้องช่วยกันทำ มีความรับผิดชอบร่วมกัน เราเลยค่อนข้างเต็มที่ เลยค่อนข้างผิดหวังบวกกับที่ตัวเองใส่ใจงานมาก ๆ ไม่รู้ว่ามากเกินไปรึเปล่าด้วย แต่อยากให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายจริง ๆ ค่ะ
*ขออภัยหากใช้คำพูดอะไรไม่เหมาะสมด้วยนะคะ