ตอนนี้เรียนอยู่ปีสี่แล้วค่ะ งานเยอะท่วมหัวมากๆค่ะตอนนี้ คือเรามีเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ปีหนึ่งค่ะ เพื่อนเราตั้งแต่เข้าปีหนึ่งมาทุกคนมีพัฒนาการทางหน้าตาที่น่ารักขึ้น แต่งตัวสวยขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนเลยคือความเห็นแก่ตัวค่ะ

ในกลุ่มมีกันอยู่  6 คนค่ะ แต่คนทำงานมีอยู่ 2 คน ถามหน่อยค่ะ ไม่ว่าเราจะเก่งแค่ไหน งานออกมามันคงไม่เท่ากับฝีมือ 6 คนทำอยู่ดี จริงมั๊ยคะ?
คือเพื่อนบางคนเนี่ยก็ช่วยนะคะ แต่เค้าอยู่บ้าน เราก็เห็นใจว่าเวลาคุยมันก็คงไม่สะดวก แต่คนที่อยู่หอด้วยกันสิคะ อยู่ใกล้ๆกันแท้ๆ แต่ไม่เคยคิดจะช่วยกันเลย แต่ถึงเวลาอาจารย์ถาม ก็เสนอหน้าคนแรกประหนึ่งเป็นหัวคิดใหญ่

แล้วประเด็นที่เพื่อนไม่ค่อยช่วยทำงานคือ เค้าบอกว่า ก็เราคิดเองหมดทุกอย่างแล้ว เค้าจะช่วยอะไร ????!
เอ่อคือ สมมตินะคะ งานส่งวันที่ 4 แต่นี่วันที่ 2 แล้ว ไม่มีคนหืออืออะไรสักคน ทักไลน์กลุ่มก็ไม่ตอบ เราควรทำยังไงคะ? ปล่อยไว้เฉยๆ รอรับ 0 จากอาจารย์หรือต้องทำเอง ใช่ค่ะ คำตอบของเราคือทำเอง แล้วมันก็เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ ไม่เคยเปลี่ยน บอกตรงๆว่าเบื่อค่ะ เบื่อมาก เราเคยใจแข็ง คือไม่ทำงานเลย แต่มันทนไม่ได้นานค่ะ ยังไงก็ต้องทำ สรุปคือ เหนื่อยคนเดียว แต่คะแนนแชร์ทั้งกลุ่ม

บางทีเราก็แบ่งงานให้เพื่อนๆนะคะ แบ่งๆๆ แต่สุดท้าย ก็ไม่มีใครทำอยู่ดี จบลงด้วยการทำงานกันสองคนเหมือนเดิม

เราควรทำยังไงดีคะ??

ปล. ขอโทษนะคะ ระบายซะยาวเลย อึดอัดมากค่ะ