เริ่มเลยนะ….

ก่อนหน้านี้เราเคยคบกับคนๆนึงมา เรารักเราเขามากจริงๆ ที่มันมีบางอย่างบางเหตุผลและระยะทางที่ทำให้เราต้องเลิกกัน ความสัมพันธ์นี้จบมาแล้วเกือบ 10 ปี เราก็ห่างหายกันไป จนช่วงสิ้นปี 64 ที่ผ่านมามีเหตุบางอย่างที่ทำให้เราได้เจอกัน ก็ได้นัดเจอกันกินข้าวพูดคุยกันปกติ พอได้เจอกันมันก็รู้สึกดีนะ ทุกอย่างเหมือนเดิม


พอก่อนเราจะกลับเราก็บอกเขา เขาก็พูดเหมือนเป็นห่วง แทคแคร์ พอเรากลับมาก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนที่เคยเป็นมา เขาก็มีทักมาบ้าง เราก็ตอบกลับแต่ไม่กล้าตอบกลับเยอะเพราะกลัวใจตัวเอง แต่พอหลังๆมานี่ได้คุยกันเกือบทุกวัน มันทำให้ใจเราเริ่มหวั่นไหว เราอาจจะคิดไปเองก็เป็นไปได้นะ เพราะตัวเขาเองก็เป็นคนเฟรนลี่คนนึง

กลับมาที่ชีวิตเราที่เป็นอยู่ตอนนี้ คือเราคบกับแฟนคนปัจจุบัน ซึ่งเขาก็ดีกับเรามากมาก ดูแลเราทุกอย่าง เราอยากกินอะไรก็ทำให้กิน เขาแทคแคร์และบอกรักเราเป็นประจำสม่ำเสมอมาแบบนี้เกือบ 4 ปี เป็นคนนึงที่จริงใจกับเรา และไม่เคยปล่อยให้เราต้องเสียใจเลย

เราเคยคิดนะว่าสิ่งที่เราเป็นและกำลังทำอยู่ตอนนี้มันไม่ดี เรามีคนที่ดีอยู่แล้วแล้วทำไมถึงยังรู้สึกดีกับคนอื่น เรารู้หมด แต่ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับความรู้สึก มันยากที่จะอธิบาย หากวันนึงเราบอกเลิกกับแฟนปัจจุบัน แล้วเราเหลือตัวคนเดียว เราก็พร้อมยอมรับมันนะ ยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองเลือก

แค่อยากมาระบายเฉยๆ เพราะพูดกับใครไม่ได้เลย รู้สึกผิดแต่ก็ยังทำ…